De fluisterrevolutie op het platteland - Provincie Limburg

Noord-Brabant
akkoord konden gaan. We konden geen rechtsgeldig
besluit nemen. Minister Brinkhorst heeft gedreigd en
gefoeterd. Hij dreigde zelfs hoogst persoonlijk naar de
Staten in de reconstructieprovincies te gaan, als er niet
ondertekend werd.
In de aanloop naar de ondertekening van het Pact was
er al veelvuldig overleg over de Reconstructiewet. Ik
was daarbij met name ook als vice-voorzitter van het
Interprovinciaal Overleg (IPO) betrokken. Overal hoorde
je dat vooral de veestapel moest krimpen. Maar er
speelde veel meer in het landelijk gebied. De dorpen
zaten op slot, de landbouw kon niet meer vooruit en
de natuur kon zich maar beperkt ontwikkelen. Verlies,
verlies en nog eens verlies dus op het platteland. De
Reconstructiewet betekende in feite een geforceerde
landinrichting. Normaal duurt dat zo’n 25 jaar. Daarvoor
trokken we twaalf jaar uit. Dat was in feite de eerste
doorbraak. Het Pact zou je als de eerste vertaalslag
daarvan kunnen zien.
Het aantal varkens in Nederland is door alle maatregelen
niet echt verminderd. Maar het gaat niet om
de aantallen. Het gaat om de randvoorwaarden die je
stelt. Het dierenwelzijn, de ruimte per dier, de stank,
fijn stof en de hoeveelheid ammoniak. Je kunt het ver-
Noord-Brabant
gelijken met de autobranche. Als overheid stel je ook
geen maximum aan het aantal auto’s. Je stelt wel voorwaarden
aan de uitstoot van schadelijke stoffen.
Het aantal bedrijven zal blijven dalen. Dat is al honderd
jaar lang aan de gang. De vraag is alleen hoe je de vooren
nadelen van de schaalvergroting moet wegen. De
milieuaspecten kun je wellicht beter in de hand houden
door de concentratie van dieren op grote bedrijven.
Aan de andere kant doemt de vraag op hoeveel risico
je op infecties loopt als je teveel dieren op een te beperkte
oppervlakte huist. En wat zijn de effecten voor
de mens?
De oorsprong van het Pact van Brakkestein lag bij de
varkenspest. Ik werd gealarmeerd tijdens een vergadering
van het College van Gedeputeerde Staten. Ik weet
het nog goed. Het was op een dinsdag om 11 uur. Het
was zo’n moment dat je de rest van je leven nooit meer
vergeet. Het kwam volstrekt onverwacht. En de schaal
van de uitbraak was ongekend. Je werd geconfronteerd
met heel veel emotie in de contacten met veehouders.
De sentimenten van toen, zijn tot op zekere hoogte vergelijkbaar
met de effecten van de Q-koorts van nu. En
het kan altijd weer gebeuren”.
Brabant Gelderland Limburg Overijssel Utrecht
21