De magie als natuurwetenschap - The Alchemy Web Site

Wanneer het od het laatste is waarop wij in de natuurwetenschappelijke
analyse van de mens stuiten, is daarmee nog
niet gezegd, dat het hoe dan ook het laatste woord van de
natuurwetenschap is. Het is zeer goed mogelijk, dat er behalve
de odische uitstraling van de dingen nog andere uitstralingen
bestaan. Onder deze voorwaarde zou de oneindige verscheidenheid
der dingen gemakkelijker kunnen worden verklaard
dan wanneer wij aan alles één enkel, homogeen
oerbeginsel ten grondslag leggen. Het is ook denkbaar dat
Reichenbach onder de naam od uitstralingen heeft samengevat
die uit elkaar moeten worden gehouden. In ieder geval ligt het
od een fase dieper dan de waarneembare eigenschappen der
dingen, dus dichter bij hun essentie. Het zal nog blijken, dat de
dingen der natuur morfologisch en chemisch niet zo verschillend
zouden zijn wanneer ze niet reeds odisch verschillend
waren, zodat bijvoorbeeld reeds in de vorm van de planten de
handtekening van hun medische eigenschappen ligt.
In de oudheid en de middeleeuwen - bij Aristoteles, Plinius,
Dioskorides, Galenus, Avicenna, Paracelsus - was het een
gangbare mening dat gesteenten, hoofdzakelijk edelstenen, op
de mens magisch inwerken; dat ze op de moleculaire bewegingen
van het levensproces invloed hebben; en ook een
odische eb en vloed opwekken. Zo drukt bijvoorbeeld de
amethist reeds door zijn naam - ', ofwel nuchter -
het geloof van de Ouden uit, dat hij ons bij drankgelagen
nuchter houdt. 143 Van deze magische natuurkunde is men geheel
afgestapt, doch alles wat erover werd geschreven, kan bezwaarlijk
in alle toonaarden worden verworpen. Ons zijn de inwerkingen
van metalen op de mens iets beter bekend, doch van
een wetenschap dienaangaande is nog lang geen sprake. De
metallotherapie, die niet leven en niet sterven kan, duikt
weliswaar steeds weer op, doch zonder tot nu toe te zijn
143 Heliodorus: V, 13.
96