De magie als natuurwetenschap - The Alchemy Web Site

teweegbrengen, wanneer het niet dieper in het innerlijke wezen
daarvan zou ingrijpen dan andere krachten die meer aan de
oppervlakte werken. Het dierlijke magnetisme zou niet zulke
wonderbaarlijke vermogens van de mens aan het licht brengen,
wanneer het niet tot zijn innerlijkste essentie zou doordringen.
Daarom is de ontdekking van Mesmer zo belangrijk voor de
oplossing van het raadsel mens, omdat ze ons iets latents
openbaart, namelijk zijn transcendentale wezenlijkheid waarin
het licht van ons zelfbewustzijn niet doordringt.
Reichenbach noemt het dierlijke magnetisme od, en hij ziet
daarin het diepste punt tot waar wij in de analyse van de mens
kunnen doordringen; het punt waar de grenslijn tussen geest en
lichaam reeds vervaagt, zodat het erop lijkt, dat de innerlijkste
essentie van de mens van odische aard is. We moeten op zijn
minst in dit od de middelaar zien tussen geest en lichaam en, let
wel, niet alleen van de geest in zoverre die in ons zelfbewustzijn
belicht wordt, doch ook in zoverre hij reikt, wortelend in het
onbewuste. Reichenbach is niet zo ver gegaan dat hij tot de
uiteindelijke conclusie kwam, dat het od de verbindende
schakel is tussen de zintuiglijke en bovenzintuiglijke wereld.
Doch binnen de zintuiglijke wereld heeft hij het od als het
allesdoordringende beschouwd. Daaruit komen in de zintuiglijke
wereld relaties voort tussen de natuurlijke dingen
onder elkaar, tussen dezen en het levende wezen, en ook tussen
de levende wezens onder elkaar. Relaties die veel verder reiken
dan wat wij uit het eindeloze vlechtwerk van werkingen en
tegenwerkingen in de natuur door onze zintuigen ervaren. Deze
wederzijdse betrekkingen zijn werkelijker dan de meer
uiterlijke die door de zintuigen worden waargenomen, omdat
daarin de essenties der dingen verband krijgen, en de zintuigen
daarentegen ons slechts de symbolen der dingen openbaren,
doch het feitelijke wezen daarvan veel meer bedekken dan
onthullen. Wij zijn dus reeds door onze opmaak ervan
uitgesloten, dat wij de eigenlijke, werkelijke relaties kennen
87