De magie als natuurwetenschap - The Alchemy Web Site

X DE WICHELROEDE
In de middeleeuwen schreef men aan de twijgen van de hazelaar
het vermogen toe, onderaardse waterlopen en in de bergwerken
metaaladers aan te wijzen, wanneer de twijg op een bepaald
tijdstip in het jaar, op een bepaald uur in de nacht, door een
onschuldige jongeman onder het reciteren van bepaalde
woorden werd afgebroken. Omdat geen enkel bijgeloof zonder
basis is, zo heeft ook dit een kern van waarheid, die men moet
ontdekken.
Sensitieve personen zijn onderhevig aan de werking op afstand
van verscheidene substanties. Wanneer een sensitieve een roede
in de handen houdt en een terrein afloopt waar ondergronds
water stroomt, dan werkt het stromende water, als opwekker
van elektriciteit, in op het zenuwcentrum van de roedeloper.
Deze inwerking op het organisme vertaalt zich in een
ruimtelijke beweging van de vastgehouden roede, die door haar
neiging naar de bodem het bestaan van onderaardse water- of
metaaladers aanduidt. De vermeende eigenschap van de roede -
die niet per se een hazelaarroede hoeft te zijn - verandert dus in
een eigenschap van de roedeloper. De magie berust dus ook in
dit geval op onbekende natuurwetenschap.
In het begin van onze eeuw waren er in verscheidene streken
van Europa beroemde wichelroedelopers. De kwestie baarde
indertijd een dusdanig groot opzien, dat professor J.W. Ritter,
lid van de Koninklijke Academie der Wetenschappen in
München naar het Gardameer reisde, om daar de beroemde
wichelroedeloper Campetti te bezoeken. Hij bracht hem naar
München, en zette voor een door de Academie benoemde
commissie zeer succesvolle experimenten op. Van zijn verslag
is helaas slechts het eerste deel in druk voorhanden. 680
Ontdekkers hebben evenwel van oudsher en overal met het
680 Ritter: Der Siderismus.
273