De magie als natuurwetenschap - The Alchemy Web Site

dat ik uit de verschijnselen de oorzaak van deze eigenschap der
zwaarte kan afleiden. Met hypothesen houd ik mij echter niet
bezig (hypotheses non fingo). 409 Aan Bentley schrijft hij: "De
zwaarte moet door de een of andere aandrijving worden
veroorzaakt, die voortdurend en in overeenstemming met
bepaalde wetten werkt. Of echter deze aandrijving een materiële
of immateriële is, heb ik aan het beoordelingsvermogen van
mijn lezers overgelaten."
Het op te lossen vraagstuk luidt dus niet 'zwaarte', doch
'aantrekking'. Over deze schrijft Newton aan Bentley: "Het is
onbegrijpelijk, dat onbezielde, ruwe materie zonder tussenkomst
van iets anders, dat niet materieel is, op andere materie
zonder wederkerige aanraking kan inwerken." Om nu een
dergelijke actio in distans te verklaren, kunnen wij volgens de
regelen der logica deze zin van Newton op tweeërlei manieren
omkeren, door hetzij te zeggen dat het begrijpelijk is dat
bezielde materie op afstand kan werken, of dat het begrijpelijk
is dat onbezielde materie door tussenkomst op afstand kan
werken. De eerste zin ziet af van een natuurwetenschappelijke
oplossing en grijpt naar bezieling der materie, wat eerst Maupertuis,
en in recentere tijd Zöllner gedaan heeft. De tweede zin
blijft binnen de natuurwetenschap en duidt op een voorstelling
die reeds bij Newton zelf te vinden is. Hij stelde zich het heelal
voor als gevuld met een materie - ether - die de warmte-, licht-,
zwaartekracht- en elektriciteitsverschijnselen tussen de sterren
overbrengt. Reeds voordat zijn werk gepubliceerd werd, schreef
hij aan Boyle: "Ik zoek in de ether de oorzaak van de
zwaartekracht." Zoals de wet van de zwaartekracht slechts door
de kosmische uitbouw van een aardse wet kon worden ontdekt,
zullen wij ook de oorzaak van de zwaartekracht slechts kunnen
vinden door aan een aardse, op afstand werkende kracht
kosmische betekenis toe te kennen. Een wetenschap van de
astronomie voor mensen is pas dan mogelijk, wanneer wij
409 Newton: Principia, III.
188