De magie als natuurwetenschap - The Alchemy Web Site

De magie als natuurwetenschap - The Alchemy Web Site De magie als natuurwetenschap - The Alchemy Web Site

alchemywebsite.com
from alchemywebsite.com More from this publisher
30.09.2013 Views

sprak met haar. Plotseling ging zij met haar hand naar haar nek en beweerde, dat er aan haar haar was getrokken. Dat was op hetzelfde ogenblik bij de figuur gebeurd. Daarop stelde men een fotografische plaat in de geëxterioriseerde od-laag, nam vervolgens daarmee een foto van de proefpersoon, en toen de foto tweemaal met een naald werd bekrast, ondervond de somnambuliste dit op de corresponderende plek, namelijk aan haar rechterhand, stiet een schreeuw uit en verloor een moment het bewustzijn. Toen zij bij was gekomen, bemerkte men op de rug van haar hand twee rode strepen die er voorheen niet waren, en precies overeenstemden met de huidkrassen die met de naald op de foto waren getekend. Bij een tweede poging kraste Rochas gekruiste handen op de collodiumlaag van de gefixeerde foto. De somnambuliste brak in tranen uit, en twee à drie minuten later ontstond voor de ogen van de toeschouwers het overeenkomstige stigma. Suggestie en autosuggestie zijn hier uitgesloten, want Rochas had opzettelijk zijn blik afgewend toen hij in de foto kraste, en de somnambuliste wist evenmin waar die verwond was. Nadat hij zich er eenmaal van overtuigd had, dat een werkelijke, magnetische uitstroming uit zijn hand plaatsvond, en dat hij zijn somnambuliste door zijn hand voor haar voorhoofd te houden kon doen inslapen, kwam Rochas op het idee, deze uitstraling op een glazen plaat vast te leggen. Hij liet door een achter een scherm verdekt opgestelde assistent deze glasplaat op de foto van de somnambuliste leggen, die direct stopte met spreken en insliep. Rochas begaf zich toen zelf achter het scherm en wekte haar, door op de foto te blazen. Toen men de somnambuliste vertelde wat er gebeurd was, had zij er moeite mee het te geloven en zij verklaarde, dat zij bij een herhaling van de proefneming de slaperigheid zou weerstaan. Toen echter beide platen weer op elkaar werden gelegd, duurde het nog geen minuut of ze sliep weer in. 118

Bij deze exteriorisatie-proefnemingen was hij tenslotte zo ver gekomen dat, gezien vanuit de somnambuliste, haar oplichtende fantoom, dus de geëxterioriseerde dubbelganger, aan haar rechterkant verscheen. En nu zou een poging moeten worden gedaan om de werkelijkheid van dit fantoom fotografisch te bewijzen. Daartoe bracht hij zijn somnambuliste naar de fotografische radar. Zij werd magnetisch in slaap gebracht en verklaarde, dat haar fantoom ongeveer één meter van haar verwijderd stond. Rochas strekte zijn hand naar de aangegeven plek uit, tot de somnambuliste aangaf dat zij de door het contact overgebrachte aanraking voelde. Daarin lag het bewijs dat het fantoom zelf aangeraakt was. Men belichtte nu zijn hand, om een richtpunt voor het fotografische apparaat te verkrijgen, dat dan een kwartier lang op die plek gericht bleef. Gedurende deze tijd gaf de somnambuliste haar indrukken aan. Ze zag haar dubbelganger blauwachtig oplichten; nauwelijks qua lichaam te onderscheiden, maar met uitstromingen uit de voeten en zeer duidelijk qua gezicht, dat zij en profil zag, omgeven door bewegende vlammen. De ontwikkelde plaat toonde een profiel, doch met onder de neus en bij het rechteroog twee vlekken, waarvan mikroscopisch onderzoek de overtuiging opriep dat er geen sprake was van een fout in de plaat. Rochas trok daaruit de conclusie, dat er wellicht aan de somnambuliste zelf hypnogene punten zaten, van waaruit de magnetische uitstroming levendiger plaatsvindt dan vanuit het overige lichaam. Een zorgvuldig opgesteld experiment gaf het bestaan van zulke punten aan, waarvan Rochas voordien niets geweten had. Aangezien de somnambuliste aan haar linkerzijde niet zulke punten had, was dus de rechterzijde van het fantoom gefotografeerd. Wanneer het tastgevoel geëxterioriseerd kan worden, zou dat ook voor de overige zintuigen kunnen gelden. Toen Rochas in het ge-odiseerde, dus gesensibiliseerde water een flesje met sterk ruikende inhoud legde, gaven enkele proefpersonen de 119

Bij deze exteriorisatie-proefnemingen was hij tenslotte zo ver<br />

gekomen dat, gezien vanuit de somnambuliste, haar oplichtende<br />

fantoom, dus de geëxterioriseerde dubbelganger, aan haar<br />

rechterkant verscheen. En nu zou een poging moeten worden<br />

gedaan om de werkelijkheid van dit fantoom fotografisch te<br />

bewijzen. Daartoe bracht hij zijn somnambuliste naar de<br />

fotografische radar. Zij werd magnetisch in slaap gebracht en<br />

verklaarde, dat haar fantoom ongeveer één meter van haar<br />

verwijderd stond. Rochas strekte zijn hand naar de aangegeven<br />

plek uit, tot de somnambuliste aangaf dat zij de door het contact<br />

overgebrachte aanraking voelde. Daarin lag het bewijs dat het<br />

fantoom zelf aangeraakt was. Men belichtte nu zijn hand, om<br />

een richtpunt voor het fotografische apparaat te verkrijgen, dat<br />

dan een kwartier lang op die plek gericht bleef. Gedurende deze<br />

tijd gaf de somnambuliste haar indrukken aan. Ze zag haar<br />

dubbelganger blauwachtig oplichten; nauwelijks qua lichaam te<br />

onderscheiden, maar met uitstromingen uit de voeten en zeer<br />

duidelijk qua gezicht, dat zij en profil zag, omgeven door<br />

bewegende vlammen. <strong>De</strong> ontwikkelde plaat toonde een profiel,<br />

doch met onder de neus en bij het rechteroog twee vlekken,<br />

waarvan mikroscopisch onderzoek de overtuiging opriep dat er<br />

geen sprake was van een fout in de plaat. Rochas trok daaruit de<br />

conclusie, dat er wellicht aan de somnambuliste zelf hypnogene<br />

punten zaten, van waaruit de magnetische uitstroming<br />

levendiger plaatsvindt dan vanuit het overige lichaam. Een<br />

zorgvuldig opgesteld experiment gaf het bestaan van zulke<br />

punten aan, waarvan Rochas voordien niets geweten had.<br />

Aangezien de somnambuliste aan haar linkerzijde niet zulke<br />

punten had, was dus de rechterzijde van het fantoom<br />

gefotografeerd.<br />

Wanneer het tastgevoel geëxterioriseerd kan worden, zou dat<br />

ook voor de overige zintuigen kunnen gelden. Toen Rochas in<br />

het ge-odiseerde, dus gesensibiliseerde water een flesje met<br />

sterk ruikende inhoud legde, gaven enkele proefpersonen de<br />

119

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!