Een klassiek experiment - Erasmus Universiteit Rotterdam

Een klassiek experiment Inleiding
Daarnaast geef ik enkele voorbeelden van pogingen om klassieke muziek, of hoge kunst in
het algemeen, toegankelijker te maken voor een breder publiek. Ten slotte richt ik mij op de
missie van het Rotterdams Philharmonisch Orkest en het doel van dit onderzoek, om te
eindigen met de deelvragen die een leidraad zullen vormen voor de rest van deze thesis.
2. In het tweede hoofdstuk schets ik het theoretische kader waarop dit onderzoek gebaseerd
is. Ik onderzoek daar welke concepten te verbinden zijn aan de manier waarop cultuur
beleefd wordt en welke invloed sociale netwerken hierop hebben. Vervolgens formuleer ik
de verwachte onderzoeksresultaten in de vorm van hypothesen.
3. In het derde hoofdstuk behandel ik de opzet van dit onderzoek, waarbij achtereenvolgens
de operationalisering, methode en dataverzameling aan bod komen.
4. In het vierde hoofdstuk geef ik per vriendengroep een overzicht van de analyseresultaten
en evalueer ik daarmee mijn hypothesen.
5. In het laatste hoofdstuk breng ik alle resultaten bij elkaar en laat ik zien op welke wijze de
vraagstelling van deze thesis beantwoord kan worden.
Onderstaand fragment van Radio 4, dé zender voor klassieke muziek, stemde mij hoopvol op
een goede afloop van dit onderzoek. Blijkbaar heeft klassieke muziek de potentie in zich om
van een niet‐liefhebber een kenner te maken.
Maria Meuse heeft ons gemaild en schrijft: ‘ik moet jullie iets grappigs vertellen’. ‘Sinterklaas bracht
ons gezin op 5 december een waterafstotende, simpel gele, knalgele klusradio. Eén van onze kinderen
had een cascoappartement gekocht en mijn man zou als pensionado daar zijn beste beentje voor gaan
zetten. Meestal is hij zonder mij, want ik ben berucht om mijn linkerhanden, vandaar die radio. Al
gauw kwam ie beteuterd vertellen dat er iets vreemds aan de hand was. De radio kon alleen maar
glashelder radio 4 ontvangen. Zes weken later, klinkt op onze autoradio een tune. “Ha, nootschieten”
roept mijn man blij. Ik ben verbijsterd, want mijn man houdt, hield moet ik nu zeggen, niet van
klassieke muziek. Nou, in de afgelopen twee maanden toverde mijn man het casco om in een klein
paleisje. En ik moet eerlijk zeggen, ’t heeft wel wat om op de maat van Mahler en consorten muren
van 4 meter 20 wit te strijken, het stof van je kleren te kloppen, etcetera. Vroeger was het enige dat
mijn man leuk vond de Bolero van Ravel, maar kiezen jullie maar iets waar alle bouwvakkers lekker op
kunnen werken. Iets met veel ritme.’
‐ Maartje van Weegen op Radio 4 (23 februari 2010 om 9:30 uur)
9