Een klassiek experiment - Erasmus Universiteit Rotterdam

Een klassiek experiment Hoofdstuk 4 – Beleving van klassieke concerten
Neelis: Het ligt er ook wel aan welke culturele instelling je komt, dat kan natuurlijk ook verschillen.
Naar een popfestival komt er weer iemand anders dan naar een museum. En dat is weer anders dan
wie er naar de bioscoop komt.
In de discussie die volgde op de vraag of de vrienden het eens zijn met de stelling dat er een
onderscheid tussen hoge en lage kunst is, hanteerden ze het criterium ‘kunstzinnige waarde’
als meetlat om te bepalen of iets hoge of lage kunst is. Ook maakten ze een onderscheid
tussen kunst die voor de massa wordt geproduceerd en kunst met een ‘echte’ boodschap,
waarbij de laatste volgens hen een hogere kunstzinnige waarde heeft. Ten slotte maakten de
vrienden een onderscheid in het type publiek dat op kunst afkomt:
Eline: Ja ik denk wel dat er, ja dat er verschillen zijn, maar ik denk…eh…voor mij, maar volgens mij is
dat voor jullie ook wel zo, dat je niet zoiets hebt van: oh dat is, dat heeft niet echt een hele
kunstzinnige waarde dus ik ga er niet naartoe.
Laura: Nee, dat iets een andere waarde heeft, wil niet zeggen dat iets niet leuk is. Een
openluchtmuseum is ook leuk, ook al heeft dat niet dezelfde waarde dan…
Eline: Maar er zijn wel mensen die ook zeggen: ik ga er dan dus niet naartoe.
Neelis: Dan zijn die mensen raar.
Laura is kritisch ten aanzien van kunsteducatie, voornamelijk omdat ze zich ergert aan de
manier waarop schoolkinderen zich gedragen in het theater en ze ervan overtuigd is dat je
school niet nodig hebt om interesse in kunst te wekken. Je hebt het of je hebt het niet. Eline
ziet het nut van kunsteducatie wel in, maar heeft haar twijfels bij de effectiviteit daarvan. Ze
vindt het een goede zaak dat kinderen via school in aanraking komen met kunst, maar ze
weet niet zeker of dit ervoor zal zorgen dat kinderen later ook zelfstandig naar culturele
instellingen zullen gaan. Susan sluit zich bij haar aan en voegt toe dat het vak CKV op de
middelbare school een keuzevak zou moeten worden. Neelis daarentegen heeft
kunsteducatie tijdens zijn schoolperiode echt gemist, vooral omdat hij kunst destijds
hoogdrempelig vond en niet uit zichzelf naar een culturele instelling zou zijn gegaan. Verder
staan de vrienden positief tegenover kunstsubsidies. Eline merkt op dat het subsidiëren van
Nederlandse orkesten duidt op een tekort aan publiek, maar dat het toch een stukje
beschaving is dat behouden moet worden. Susan geeft aan dat zonder subsidie kunstvormen
41