Een klassiek experiment - Erasmus Universiteit Rotterdam

Een klassiek experiment Hoofdstuk 3 – De methode
openheid van de groep als geheel bekijken, en kan ik de groepen onderling met elkaar
vergelijken. Hoe hoger dit gemiddelde is, hoe opener het sociale netwerk is. Daarnaast laat
ik meewegen of de vrienden in het sociale netwerk een gezamenlijk favoriet muziekgenre of
artiest hebben, en met welke muziek ze thuis zijn opgegroeid, om de openheid van het
netwerk vast te stellen.
De beleving van klassieke concerten meet ik aan de hand van de mate waarin de
proefpersonen het eens zijn met 19 stellingen omtrent de ervaring van concertbezoek. Op
een antwoordschaal van 1 tot en met 7, waarbij één totaal niet mee eens en zeven totaal
wel me eens betekent, reageren de proefpersonen op uitspraken over bijvoorbeeld de sfeer
in de concertzaal en de rest van het gebouw, de zitplaatsen en het comfort daarvan, de
publieksfaciliteiten en de service van het personeel. De variabele beleving heeft dan ook een
ordinaal meetniveau. Al deze zaken kunnen een positieve of negatieve invloed hebben op de
beleving van klassieke concerten.
Houdingen en opvattingen zijn in dit onderzoek gemeten via denkbeelden ten aanzien van
klassieke concerten (zie Hoofdstuk 2, p 21). Ik meet de houdingen en opvattingen op
dezelfde manier als de beleving, namelijk door te kijken naar de mate waarin de
proefpersonen het eens zijn met een twintigtal stellingen omtrent houdingen en opvattingen
ten aanzien van klassieke concerten. Ze reageren op uitspraken als ‘klassieke concerten zijn’:
elitair, voor oude mensen, duur, een lange zit, artistiek, betekenisvol, en verrijkend. Hierbij
gebruik ik dezelfde antwoordschaal als bij de variabele beleving, die van 1 tot en met 7
loopt. Dit maakt dat ook de variabele houdingen en opvattingen een ordinaal meetniveau
heeft.
Met waardering bedoel ik naast het esthetische oordeel over klassieke concerten de mate
waarin de proefpersonen van plan zijn vaker naar klassieke concerten te gaan. De
toekomstige bezoekintenties geven aan in hoeverre concertbezoek in de smaak valt. De
waardering van klassieke concerten is een nominale variabele en deze meet ik aan de hand
van positieve en negatieve stellingen over de klassieke concerten die de proefpersonen
bijgewoond hebben. Ze geven aan of ze het wel of niet eens zijn met bijvoorbeeld de stelling
dat de concerten prachtig waren, of juist veel te lang duurden. De toekomstige
bezoekintentie is een ordinale variabele en meet ik op dezelfde manier als de variabelen
beleving en houding en opvattingen. De proefpersonen reageren op een antwoordschaal
van 1 tot en met 7 op een zestal stellingen omtrent toekomstige concertbezoeken,
27