Zeven verdedigingen en de doolhof van dwalingen der medici

herkent als een boek waarin de filosoof moet studeren en
waarmee hij zijn filosofie moet doorgronden - op dezelfde wijze
als waarop uit een ander boek de astronomische medicus zich
ontwikkelt, net zoals de filosofische medicus zich ontwikkelt uit
het boek der elementen -, hoe moet hij dan onderkennen wat er
in de mens is? Want de mens is het stoffelijk lichaam, en de
elementen zijn de klei van het lichaam, en het stoffelijk lichaam
ontspringt aan de klei. Daarom behoudt hij ook de essentie van
de klei, net zoals de zoon de essentie van zijn vader behoudt in
bloed en vlees, wat bij een mens past. Weet daarom, dat
aangezien de elementen de moeder zijn van het stoffelijk
lichaam, uit de aarde ook de mineralen, de hemelse dauw en de
inwerking worden geboren, en uit hen goed en kwaad
voortkomen, het gezonde en ongezonde, het zuivere en
onzuivere, doornen en rozen, goud en talk, hagel en dauw,
manna en nevel. Dit alles breekt ook in de mens uit. In hem zit
dezelfde kracht als van de distel en de lelie, van het kwikzilver
en het auripigment, net als al het andere, en daar komen ook alle
voortbrengselen uit voort. Dit nu zijn de ziekten van de mens,
en de arts moet al deze voortbrengselen kennen. Niet allereerst
vanuit het stoffelijk lichaam, maar vanuit het kleilichaam, dus
vanuit de stof, en wel zodanig, dat het kleilichaam de letter
toelicht en het gehele woord vormt, en de woorden
samenbrengt, zodat daar dus een zin uit ontstaat welke laat zien
wat de aardse sfeer in het stoffelijk lichaam inhoudt, en wat de
stoffelijke hartaandoening in het kleilichaam is, en hetzelfde
geldt voor al het andere. En ook, dat het kleilichaam prevaleert
boven het stoffelijke, en dat uit deze twee met inkt en
ganzenveer de tekst en de exegese voortkomen. Dat moet de
arts weten, zo goed als onze haren geteld zijn die wij op het
hoofd hebben, die door God geteld zijn. Zo moeten ook de
voortbrengselen door de arts worden geteld, alsook de
gezondheid en de ziekte.
Alle elementen bestaan uit drie gedeelten, maar toch hebben ze
één gedaante, vorm, kleur, gestalte en aanzien, namelijk in zout,
95