Zeven verdedigingen en de doolhof van dwalingen der medici

HET TWEEDE BOEK, LABYRINTHUS MEDICORUM GE-
NAAMD, DOOR DE HOOGGELEERDE HEER THEO-
PHRASTUM VON HOCHENHEIM, DOCTOR IN DE BEIDE
GENEESWIJZEN, UITERST IJVERIG VERVAARDIGD EN
BIJEEN GESCHREVEN
Theophrastus von Hochenheim, et cetera, zendt de hippocratische
doctoren zijn groet.
Het is nu, dunkt mij, de tijd en het uur dat het redelijkerwijs
geschiedt dat ik aanduid uit welke boeken ik geleerd heb, opdat
menigeen het zich niet langer afvraagt. Weet dan, geachte heren
en goede vrienden, dat de boeken die bij u en mij via de Ouden
zijn terechtgekomen, niet voldoende deugdelijk zijn. Ze zijn
namelijk niet volkomen, doch zijn een onzekere schriftuur, die
meer voor misleiding dient, dan voor de rechte, juiste weg. Ik
zag mij dan ook genoodzaakt ze achter mij te laten. Nu is het
evengoed zo, dat een leerling niet zonder meester kan. De
leerling moet van de meester leren. Ik heb mij steeds vaker
afgevraagd waar nu die meester is die onderricht geeft, terwijl
de schrijvers 149 niet voor leraren mogen worden gehouden. Ik
vroeg mij toen af, hoe men - als er op de hele wereld geen enkel
boek en in het geheel geen arts zou wezen - zou kunnen leren.
Dan blijkt, dat men zich de artsenij zonder menselijke meester
toch eigen kan maken. Het hoe en waarom, heb ik hier
samengesteld. Het gaat om die boeken, welke het ontwerp van
alle kunsten en theorieën bevatten en de ware, belangrijkste
boeken zijn. Welke dat zijn, komt in dit boek nog ter sprake.
Daaruit kan iedereen overwegen en feitelijk weten, dat de mens
zijn heil niet in de mens moet zoeken, als in een unieke meester.
Hij moet de mens daarentegen laten voor wat hij is, en de
belangrijkste boeken zoeken, om daarin volmaakt te worden.
Dat is de gehele reden om in het natuurlijke licht te wandelen,
149 Van de werken uit de oudheid.
77