Zeven verdedigingen en de doolhof van dwalingen der medici

DE VIERDE VERDEDIGING - AANGAANDE MIJN ROND-
REIZEN
Ik voel mij gedwongen mij te verantwoorden voor mijn
rondreizen, en voor het feit dat ik vrijwel nergens neerstrijk.
Maar hoe kan ik tegen datgene zijn, of datgene overweldigen,
wat ik onmogelijk kan overweldigen? Of wat kan ik de
voorbestemming ontnemen of geven? Daarmee verontschuldig
ik mij jegens u ten dele, aangezien er zoveel op mij wordt
ingepraat, en het mij kwalijk wordt genomen en men mij ermee
bespot dat ik veel rondreis, alsof ik des te minder waard ben.
Niemand kan het mij kwalijk nemen, dat ik mij daarover
beklaag. Het rondtrekken zoals ik dat tot nu toe volvoerd heb,
heeft mij als aanleiding goed doen inzien, dat bij niemand de
meester in zijn huis ontstaat, en dat zijn leermeester niet bij de
haard zit. De kunsten zijn immers niet alle in iemands vaderland
opgesloten, doch zijn over de gehele wereld uitgedeeld. Ze zijn
niet slechts in één mens aanwezig, of op één plek, doch ze
moeten daar verzameld, genomen en gezocht worden waar ze
zijn. Het gehele firmament getuigt met mij, dat de neigingen 92
wonderlijk uitgedeeld zijn, niet alleen bij iedereen in zijn dorp,
want ook naar de inhoud van de opperste sferen komen de
stralen hun doel binnen. Zou ik dit niet logisch vinden, en ervan
afzien dat ik dit doel onderzoek, toepas, en bekijk wat er in
iedereen wordt bewerkstelligd? Als ik een dergelijk gebrek zou
vertonen, zou ik logischerwijs niet de Theophrastus zijn die ik
ben. En is het ook niet zo, dat de kunst niemand achterna loopt,
maar dat men haar achterna moet gaan? Daarom zoek ik haar
met recht en verstand, en zij mij niet. Neem als voorbeeld dat
wij tot God willen komen. Dan moeten wij tot Hem gaan, want
Hij spreekt: kom tot mij. Aangezien het er zo voorstaat, moeten
wij naar datgene toegaan waar wij naartoe willen. Daaruit volgt,
dat wanneer iemand een persoon wil zien, een land wil zien, een
92 “Inclinationes”, in de zin van talenten.
53