Zeven verdedigingen en de doolhof van dwalingen der medici

krankzinnigheid 84 geneest, of vergelijkbare andere ziekten;
namelijk, dat gij dat waarlijk niet hebt klaargespeeld, en dat zal
niet anders worden ook. Als het dan iets anders moet zijn,
waarom wilt gij het mij dan kwalijk nemen, dat ik datgene
neem wat ik moet en zal nemen voor de plek waarvoor het
bestemd is? Ik laat het Hem verantwoorden die het in de
schepping van hemel en aarde zo heeft samengesteld. Als nu
bovendien de kunst is gegeven dat twee tegenstrijdige dingen
van elkaar gescheiden kunnen worden, waarom is er dan
voorheen sprake geweest van gif? Bekijk van al mijn recepten
of het niet mijn eerste aandachtspunt is, dat het goede van het
kwade wordt gescheiden. Is deze scheiding niet mijn aanpassing?
Moet ik zo‟n aangepast geheimenis niet ingeven en
gebruiken, terwijl ik er geen kwaad in kan aantreffen, en gij nog
veel minder? Gij verwijt mij het zwavelzuur 85 , waarin veel
verborgen is, en waarin meer nut zit dan in alle uitgeholde
houten vaten 86 der apotheken. Dat het een gif is, moogt gij niet
zeggen. Zegt gij, dat het een bijtende stof is, vertel mij dan in
welke gedaante. Tot zo‟n stof moet gij het maken, anders is het
geen bijtende stof. Kan er een bijtende stof van worden
gemaakt, dan kan het ook tot een aangename stof 87 bereid
worden, want ze zijn beide bij elkaar. Hoe is nu de bereiding?
Het zwavelzuur wordt, net als ieder enkelvoudig middel 88 dat
ermee vergelijkbaar is, door de kunst op veelvoudige wijze
gepresenteerd, namelijk in alle gestalten en vormen, als een
spijs die op een tafel staat. Eet een mens die op, dan wordt het
tot mensenvlees. Door een hond wordt het tot hondenvlees, en
door een kat tot kattenvlees. Zo is het met de geneeskunde
gesteld. Uit haar komt datgene voort, wat gij ervan maakt. Als
het mogelijk is om uit het goede het kwade te maken, dan is het
84 “Lunaticos”.
85 “Vitriolum”.
86 “Büchsen”.
87 “an ein dulcedinem”.
88 “Simplex”.
50