Zeven verdedigingen en de doolhof van dwalingen der medici

HET ZEVENDE HOOFDSTUK - OVER HET BOEK DER
NATUURLIJKE APOTHEKEN EN ARTSEN
Het is niet minder waar, dat alle uiterlijke voortbrengselen der
natuur op het innerlijke betrekking hebben. Dus dat de natuur
net zo inwendig in de mens is, als uitwending onder de mensen.
Een voorbeeld. De natuur vormt in de wereld een apotheek, dus
zoals in een apotheek de kruiden, et cetera, verzameld en
ingezameld zijn en daar worden aangetroffen. De ene heeft
meer dan de andere, en ook iets anders dan de andere. Zo is er
ook in de wereld een natuurlijke ordening der apotheken, zodat
alle alpenweiden en grasvelden, alle bergen en heuvels, et
cetera, apotheken zijn. Deze apotheken worden ons door de
natuur gesteld en geschonken, en met deze moeten wij de onze
vullen. In de natuur is de gehele wereld een apotheek en met
niet meer dan één dak bedekt. Voor zover het de gehele wereld
geldt, bedient er maar één de vijzel. De mens echter heeft het in
detail, niet in zijn geheel; iets, en toch niet alles. Want de
natuurlijke apotheek overtreft de menselijke.
Dit voorbeeld hebben we gegeven, opdat gij zult weten dat
ook in de mens op die wijze een natuurlijke apotheek zit,
waarin - net zoals in de wereld - alle dingen zitten: het goede en
kwade, van de grondstoffen en de materialen, al naar men ze
een naam geeft. En daar volgt uit, dat iedere apotheek een arts
heeft. Want de natuur heeft een apotheek in zich, en die is
dezelfde als die haar gemaakt heeft. En zo moet zij ook een arts
hebben, en men moet dus begrijpen wie dat is. De natuur is een
apotheek, en de mens maakt er eentje met deze als voorbeeld.
De mens moet in zijn apotheek ook een arts hebben, en die
heeft hij, namelijk die welke vanuit zijn apotheek werkt. De
natuur heeft er ook een, die haar artsenij verbruikt, ordent,
uitdeelt op diverse plekken waar men aan de artsenij behoefte
heeft en waar zij behoort te zijn. De apotheker die een mens is,
is zelf zichtbaar. En zijn arts, de apotheker der natuur, is
118