Tussen Leden en Leiders.pdf - PvdA

Het is alweer lang geleden maar er waren tijden dat het partijbestuur tijdens congressen
geconfronteerd werd met goed georganiseerde tegenmacht. Vakbonden,
woningcorporaties, ziekenfondsen en lokale bestuurders wisten elkaar langs de lijnen van
het middenveld te vinden en hadden vaak een beslissende stem. De positie van de
gewesten was via hun invloed op de kandidaatstelling buitengewoon sterk. Dat is
allemaal veranderd waardoor de ‘tegenmacht’ in de praktijk vaak te zwak is. De
commissie wil dat er minder amendementen worden ingediend en minder moties, dat
minder mensen het woord krijgen. Gelijktijdig is de commissie van mening dat áls er
amendementen worden ingediend, áls er moties worden ingediend en áls mensen het
woord krijgen, dat dit dan namens een grote groep leden gebeurd. Dan pas krijgt het
betekenis en wordt er werkelijke tegenmacht georganiseerd. We geven eenieder het
recht om ten volle deel te nemen aan de ledendemocratie maar leggen gelijktijdig de
verplichting op om eerst een collectiviteit te organiseren en daarmee reële tegenmacht,
alvorens de agenda mag worden bepaald en het woord mag worden genomen.
5) We creëren een plein waarop leden elkaar kunnen ontmoeten.
Democratie, invloed en macht laten zich niet alleen vangen in formele procedures en
reglementen. Het gaat niet alleen om beleidsbeslissingen en keuzes voor
volksvertegenwoordigers. Politiek bedrijven is meer dan het hebben van een mening. Het
gaat er ook om vanuit gedeelde waarden, kennis en ervaring op te doen en om die
vervolgens te delen. Politiek bedrijven betekent ook kennis willen nemen van wat er in
onze samenleving speelt, onderzoeken van mogelijkheden en onmogelijkheden. Al die
dingen die van belang zijn om tot een mening te komen. De commissie adviseert om te
onderzoeken hoe gekomen kan worden tot een ontmoetingsplaats voor leden rondom
thema’s die hen boeien voor de tijd dat zij dat wensen. Een open ruimte zonder
procedures en reglementen.
4.3 De Randvoorwaarden:
Om dat mogelijk te maken moet aan een drietal randvoorwaarden worden voldaan:
1) Structuur en procedures moeten worden aangepast; de reglementen en statuten
moeten op hun kop om een en ander mogelijk te maken. De werkwijze rondom
kandidaatstellingen moeten worden gewijzigd. Over de rol van afgevaardigden, de
mogelijkheden voor individuele leden, de inbedding van de netwerken en de
betekenis van de Verenigingsraad, doet de commissie concrete aanbevelingen in
het volgende hoofdstuk.
2) Er moeten ondersteunende diensten worden ontwikkeld; real time online stemmen
is mooi gezegd, maar moet ook mogelijk worden gemaakt. Als individuele leden
zich rondom een thema willen organiseren, waarbij ze een onderwerp op een
congres willen agenderen, dan zullen ze ook in staat moeten worden gesteld om
hun medeleden van de PvdA op een makkelijke manier te bereiken. Daar zijn
voorzieningen voor nodig die nu ontbreken. Ook hierover doet de commissie
voorstellen;
3) Er moet een cultuur zijn waarin ledendemocratie “a way of life” is geworden. Het
moet in de PvdA normaal worden gevonden dat je het niet met elkaar eens bent.
De essentie van wat de commissie wil bevorderen is dispuut. In de overtuiging dat
het verschil van mening ons verder brengt in het bereiken van onze idealen. Dat
is tegengesteld aan een cultuur waarin verschil van mening wordt gezien als een
ondermijning van de eenheid en daarmee een verzwakking van de invloed.
Eendracht maakt macht, dat is waar. Eenstemmigheid maakt dom. Dat is ook
waar.
21