You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
しちょうかく<br />
視聴覚 door: Guan van Zoggel<br />
Aan onbegonnen werk begonnen<br />
Daar zit ik dan, met m’n grote bek. Geknield<br />
op de ijskoude vloer, kokend van woede. Hoe<br />
heeft het zover kunnen komen, vraag ik<br />
mezelf af. Tot nu toe is alles vlekkeloos<br />
verlopen. Het pad naar mijn droom kende<br />
geen enkele drempel, en dan nu ineens<br />
deze steile berg. Onbegonnen werk, maar<br />
ik laat me niet uit het veld slaan. Niet nu,<br />
niet hier. Niet nu ik twee badges van de<br />
Johto League verwijderd ben. Maak je ver-<br />
rimpelde borst maar vast nat, ‘Leraar van de<br />
Winterse Ontbering’.<br />
Op hoop van zegen dan maar.<br />
Zorgvuldig kies ik de juiste capsule om<br />
mijn middel en gooi het op het strijdtoneel.<br />
Ik roep het beestje bij zijn naam en drie sec-<br />
onden later verschijnt-ie. Hij is wat minutieus<br />
van aard, maar hij stelt me zelden teleur. En<br />
dat weet-ie. Bij het zien van de vijand draait hij<br />
zich om en kijkt me bedenkelijk aan. Ja, ik weet<br />
dat-ie ruim tien levels hoger is, zeg ik. Ik zeg<br />
het niet echt. Ik denk het alleen, maar aan zijn<br />
ogen zie ik dat-ie me begrijpt. Zo zijn we: een<br />
echt team.<br />
Een bom van modder werpt dit emotionele mo-<br />
ment aan diggelen, maar godzijdank kan-ie de<br />
prut net ontwijken. Woede maakt plaats voor<br />
hoop. Ik geef hem het commando. ‘Curse-aan-<br />
val, nu!’, schreeuw ik uit volle borst. Het doet<br />
niet alleen hem pijn. Verzekerd hamert-ie op<br />
spookachtige wijze de vloek in het hoofd van de<br />
vijand. Meteen verzwakt de arrogante houding<br />
van de tegenstander en vernauwt hij zijn ogen.<br />
28 • aan onbEgonnEn wErk bEgonnEn<br />
Dit had-ie niet verwacht. Kleine jongens wor-<br />
den groot.<br />
Met het volgende schot modder stort-ie in één<br />
klap in elkaar. Bedroefd kijkt hij me aan, maar<br />
we weten beiden dat-ie gedaan heeft wat-ie<br />
kon. Terwijl hij terugkeert naar zijn capsule,<br />
denk ik na over mijn volgende stap. Aan mijn<br />
riem hangt nog één actieve capsule, maar dat is<br />
de zwakste van het sextet. Ik graai in het linker-<br />
vak van mijn tas. Niets bruikbaars. Met klam-<br />
me handen gooi ik de laatste capsule in de ring.<br />
Mijn hart bonkt in m’n keel.<br />
Denkbeeldige vraagtekens verschijnen boven<br />
zijn hoofd als hij al koerend omkijkt. Ik haal<br />
mijn schouders op en slaak een zucht. Je bent<br />
m’n laatste hoop, zeg ik hem in gedachte. Hij<br />
knikt en draait om. Zijn roze kuif wappert in de
Change language