December '10

Film: Mogari no Mori door: Liselore Goossens
Al vanaf het eerste beeld, de kruinen van bomen,
is het de kleur groen die de boventoon voert.
Het beeld verschuift, we zien lichtgroene rijst-
velden met een donkergroen bos op de achter-
grond. Links verschijnen twee witte vaandels,
in de verte klinkt gezang en een klokje; de pro-
cessie trekt langzaam van links naar rechts.
Het is al snel duidelijk dat over elk beeld
en elke zin in Mogari no Mori (‘The Mourning
Forest’, 2007) is nagedacht, en dat alles erin
betekenis, symboliek en diepere lagen heeft.
Het beetje tekst dat wordt gesproken is zelden
eenduidig en legt genoeg uit, zodat meer tekst
ook niet nodig is, maar de blikken en handelin-
gen spreken vaak nog veel duidelijker.
De hoofdpersonen zijn Shigeki (door
Shigeki Uda), een oude man die in een afgele-
gen rusthuis midden in de natuur zijn laatste
jaren doorbrengt, en Machiko (Machiko Ono),
die net in het rusthuis is komen werken. Shige-
ki is 33 jaar geleden zijn vrouw Mako verloren;
Machiko is recentelijk haar zoontje verloren.
Beiden hebben hun verlies nog niet verwerkt.
Het thema van de film, zoals de titel al
aangeeft, is rouw, maar ook leven en overlev-
en. Wanneer een Boeddhistische priester het
rusthuis bezoekt, vraagt Shigeki hem, ‘Hoe
weet ik dat ik leef?’ De priester antwoordt
dat er twee manie-
ren van leven zijn:
de ene is eten, het
voeden van de maag;
de ander is het ge-
voel hebben dat je
leeft, het voeden van
het hart.
Collega Wakako (Watanabe Makiko) drukt Ma-
chiko voor de zoveelste keer op het hart dat ze
zich niet druk moet maken, dat er geen vaste
regels zijn, maar wanneer Shigeki en Machiko
samen een uitstapje maken, raken ze verdwaald
in een bos. Shigeki zegt de weg te weten; Ma-
chiko volgt hem – samen zoeken ze het graf van
Mako op.
Twee dagen lopen ze, vermoeid, over-
vallen door regen, maar samen. Wanneer ze
het graf bereiken, graven ze een ondiep gat, en
Shigeki leegt de tas die hij al die tijd op zijn rug
heeft gedragen: een houten speeldoosje, en 33
jaar aan volgeschreven schriften, één voor elk
jaar sinds de dood van zijn vrouw. Hij legt zich
neer in het gat en zegt: ‘Ik ga slapen in de aarde’.
Machiko gaat naast hem liggen.
In de verte klinken motoren van een
vliegtuig of helikopter, maar wanneer de came-
ra naar boven draait, zie je alleen de groene top-
pen van de bomen.
mogari no mori • 25