Bekijk het inkijkexemplaar - Cross Media Nederland

MEDISCH
maar vreemd genoeg zijn veel baby’s
toch zwaar bij de geboorte. Ik had
verwacht dat dat door de sensor zou
veranderen. Blijkbaar heeft dat dus
niet alleen te maken met de bloedglucosewaarden
van de moeder. Dat
zou ik nog verder willen onderzoeken.
Want, welke factoren spelen
hierbij nog meer een rol?”
Heeft de sensor ook nog invloed
op de bevalling zelf?
“Vaak worden vrouwen met diabetes
na 38 weken zwangerschap ingeleid.
Dat hoeft nu niet, zien we. Dankzij
de betere diabetesinstelling. Voor de
meeste vrouwen is het veel prettiger
om de bevalling op de natuurlijke
manier op gang te laten komen. Tijdens
de bevalling blijft de sensor in,
zodat we goed het verloop van de
waarden kunnen volgen. Wel zien
we dat er relatief vaak een keizersnede
nodig is. Dat is niet nieuw
voor vrouwen met diabetes, maar
daar verandert de betere diabetesregulatie
dus helaas niets aan.”
Hoe ervaren vrouwen zelf de
sensor tijdens de zwangerschap?
“De meesten vinden het heel prettig;
zij hebben minder stress over hun
bloedglucosewaarden en daardoor
kunnen zij meer genieten van hun
zwangerschap. In mijn onderzoeksgroep
zitten ook vrouwen die tijdens
de eerste zwangerschap geen sensor
gebruikten en nu wel; zij zeggen
dat een zwangerschap met sensor
minder zwaar is. Wat wel heel
belangrijk is, is een stuk educatie.
Je moet goed met de sensor om
kunnen gaan en niet te veel bijbolussen
of bijspuiten bij een iets te hoge
32 | diabetes & leven
waarde. Dan schiet je al snel in een
hypo. Ik zorg er dan ook voor dat zij
voldoende educatie krijgen over het
gebruik van de sensor – liefst al ruim
vóór de zwangerschap. Als zij daar
goed mee leren omgaan én goed
gebruik maken van een boluscalculator,
gaan zij meer ontspannen de
zwangerschap door.”
Komen alle vrouwen met een
kinderwens in aanmerking voor
een glucosesensor?
“Dat zou ik wel graag willen, mits
zij voldoende inzet tonen. Vrouwen
moeten wel laten zien dat ze zelf
óók moeite doen om hun waarden
goed te krijgen. Lukt dat niet meteen,
dan probeer ik ze te begeleiden. Pas
als ik er ook vertrouwen in heb, zet
ik ze op de sensor. Dat zijn overigens
vrouwen die insuline spuiten
en vrouwen die een insulinepomp
gebruiken. En tot nu toe alleen
vrouwen met diabetes type 1. Het
succes zit ‘m in het eerste stuk begeleiding;
met een goede ‘sensorstart’
behaal je winst.”
En financieel, hoe hebben
jullie dat geregeld met de
zorgverzekeraars?
“We hebben daar afspraken over
kunnen maken. De vrouwen krijgen
nu een jaar lang de sensor in bruikleen
van het ziekenhuis. Een periode
voorafgaand aan de zwangerschap,
tijdens de zwangerschap tot en met
enkele weken na de bevalling als zij
borstvoeding geven. Als zij stoppen
met de borstvoeding, moeten de
vrouwen weer een balans vinden; dan
mogen ze ook nog enkele weken de
sensor gebruiken. Er zijn vrouwen die
daarna zelf een sensor aanschaffen.
Een jaar lang een sensor gebruiken is
verslavend! Er zijn ook vrouwen die
het prima vinden om weer ‘gewoon’
met een vingerprik de hun waarden te
meten.”
Wat is je uiteindelijke
doel van dit onderzoek?
“Ik hoop dat alle vrouwen met diabetes
type 1 met een kinderwens – die
het willen en die het aankunnen – al
ruim vóór de zwangerschap een
glucosesensor kunnen gebruiken. Dat
is mijn doel. Waarom? Omdat ik er