IN MEMORIAM E.H. MARCEL COLSON 7 van het Ordesbulletin ,,Cellesiana", als manitoe van Clairlieu, als plaatsvervanger-pastoor in de Oostenrijkse bergdorpen van Vorarl- berg. Nu kon hij rei2en en onderhandelen, stimuleren en organi- seren, begeesteren en contacten leggen met mensen. Nu kon hij zijn universele geest stofferen en het verworvene uitdragen bij zijn confraters en bekenden. Er stroomde ook wel wat Bruegheliaans bloed in zijn aderen en hij wist Gods goede gaven op tijd en stond te waarderen. Stond zijn wieg niet in de buurt van de Middeleeuwse ,,Sorgeloos" of van de moderne ,,Pallieter" ? Door zijn gezonde eetlust en zijn meer dan gewone zorg voor zijn gezondheid maakte hij op de oppervlakkige toeschouwer misschien ooit de indruk veel waarde te hechten aan spijs en lichamelijke verzorging. Ondanks zijn forse gestalte en zijn donderstem wist hij dat hij eigenlijk teer van constitutie en zwak van lichaam was. Zijn confraters vergaten dit soms; bij hem was dat alles een weldoordachte levenskunst, een practische levenswijsheid, waar hij onverbiddelijk aan vasthield; misschien wel een restant van zijn verre voorouders, die stamden uit een geslacht van Waalse veehandelaars uit het Luikse. In de dagelijkse omgang was hij gezellig en opgeruimd, geestig en soepel, ruim en breeddenkend. Zijn belangstelling ging verder dan Gaston Roelants, Sjouke Dijkstra en Eddy Merckx ! Marcel was een aristocraat van de geest; zijn voornaamste interessesfeer lag in de weerslag van de Franse revolutie op de Zuidelijke Neder- landen, op zijn geboortestreek en op zijn eigen Orde. In zijn jeugd was hij vooruitstrevend op alle gebied, strijdend Vlaming, zelfs lichtjes revolutionnair. Ook nu had hij een open oog voor de vernieuwingen in Kerk en maatschappij. Hij ging niet altijd accoord met ruitenbrekers, holderdebolders, anarchisten en nihilisten. In intieme kring hekelde hij vaak gebeurtenissen en toestanden, maar hij kon geen kwaad spreken over een medemens. Marcel, voor mij heb je heel je leven iets bewaard van de kinderlijke frisheid, van de evangelische blijmoedigheid en van de jeugdige levenswaarachtigheid van de jongensfiguur van Paul van Ostayen, ,,Mark groet 's morgens de dingen". 't Was ook een van de gedichten uit je repertorium.
8 IN MEMORIAM E.H. MARCEL COLSON Voor mij blijf je voortleven als de wakkere en pientere vent, die nooit zijn goed humeur verliest, die leeft van en voor zijn levens- ideaal en die nimmer rust vindt in de betrekkelijkheid van dit ondermaanse ! Jammer voor je familie, voor je confraters, voor je vrienden en ook voor mij, dat je er niet meer bent! A. Wieers, o.s.c.