CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

58 DE MERODE'S EN KRUISHEREN
het eerst ,,heer van Merode" en is dan heer over de halve heerlijk-
heid Merode, edelburger van Keulen in 1319, en verwerft in 1329
het kasteel Andrimont in het Luiker Land. Misschien werd hij
door keizer Frederik de Schone (1314-1330) tot baron verheven.
Hij huwde Elisabeth van Montigny d'Ostrevant. Dit echtpaar
stichtte voor 1340 in de heerlijkheid Merode het kruisherenklooster
Sankt-Mathiastal te Schwarzenbroich. De eerste kloosterlingen
kwamen uit het Sint-Mathiasklooster te Luik5.
Elisabeth overleed voor 21 april 1340 ; Werner waarschijnlijk
voor 21 januari 1341. Op 12 mei 1340 had Werner IV, met goed-
vinden van zijn zoon Werner V, het reeds bestaande klooster met
twaalf bunder opnieuw begiftigd en voor de kruisheren de nieuw-
bouw van hun klooster mogelijk gemaakt, zoals dit in de Latijnse
oorkonde staat6.
Reeds eerder had Werner IV dit klooster niet alleen gesticht
maar ook begunstigd, wat uit een bevestigingsbrief van de Keulse
aartsbisschop Walram blijkt7. Daar de kloosterkerk nog niet
voltooid was, werden Elisabeth en Werner te Wenau begraven8.
De eerste Merode, die in de kloosterkerk van Schwarzenbroich
werd begraven, was Werner V, rijksbaron, heer van de halve
heerlijkheid Merode en Andrimont, in 1343 edelburger van
Keulen, in 1355 overleden ; ook zijn vrouw Lisette van Lieven-
thal werd daar bijgezet9.
Vervolgens tekende de kloosterarchivaris op, dat in 1393 de
vrouw van Richard I van Merode, bijgenaamd ,,de Grote",
Margaretha van Wesemael, in dezelfde kerk werd begraven.
Door haar verwierven de Merode's de heerlijkheid Westerloo.
5 Hermans, Annales, I (1), 68, 70; II, 110; Hermans noemt haar: Elisabeth
de Loefdael; Richardson echter : Elisabeth van Montigny d'Ostrevant.
6 Richardson, I, 143 ... damus priori et fratribus supradicti ordinis in Schwar
zenbroich commorantibus in subsidium novae habitationis duodecim jurnalia...
(Idem, If, 171, n. 48).
7 Idem, I, 143 : Wernerus de Rode nobis humiliter supplicavit, quatenus cum in
bonis suis habeat quendam locum dictum Suarsenbroych cum suis pertinenciis et
appendiciis actum pro congregatione aliquorum religiosorum... in quo vos ut dicitur
mansionem et oratorium pro conventu vestri ordinis, ut ibidem certi fratres vestri
in animarum suarum quieti possunt aptius domino familiari ponere et fundare,
ipseque Wernerus locum et augmentum divini obsequii conferre simpliciter et
liberaliter sit paratus. II, 171, n. 49.
8 Idem, I, 144.
9 Idem, I, 144.