CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

48 f LOUIS HEERE O.S.C.
mensen, ook van zijn confraters : dat neemt niet weg, dat hij ook
veel echt-menselijks had, zijn heel speciale humor, zijn echt-
gemeende hartelijkheid, zijn dol-zijn op de kinderen. In diepste
wezen was hij een kunstenaarsnatuur : hij had het vermogen dingen
te zien, waaraan de doorsnee-mens achteloos voorbijgaat.
Zijn echt mens-zijn openbaarde zich ook in zijn historische aan-
leg. Hij bezat een merkwaardige nieuwsgierigheid naar alles, wat
het verleden, vooral het verleden van de Orde betrof en hij be-
schikte over het geduld en de speurzin, dingen tot in hun kleinste
bijzonderheden na te pluizen. Niet alleen heeft hij zijn uitgebreide
kennis in tal van boeiende artikels neergelegd, hij heeft ook een
voorraad materiaal bijeengebracht, waaruit men nog geslachtenlang
zal kunnen putten.
Zijn leven werd heel bijzonder gekenmerkt door de trouw,
waarmee hij - een leven lang ! - zijn ideaal gediend heeft. Men
stelt het wel eens voor, alsof die trouw niets bijzonders was,
omdat hij ,,niet anders kon". Men vergeet dan, dat ook hij een
mens was, aan wie de bekoring van het ,,menselijke al-te-mense-
lijke" niet vreemd gebleven is. Maar hij heeft zijn ideaal nooit
verloochend. Denken we er wel eens aan, dat de ,,trouw" van
enkele oude mensen uit de vorige eeuw de Orde van een vrijwel
zekere ondergang gered heeft ? Alles, wat de Orde sinds ruim
130 jaar heeft kunnen doen, ook alles wat zij nu nog doet, gaat
terug op die trouw !
Beste Louis, met jouw heengaan is een plaats opengevallen, die
niet kan worden opgevuld. Maar je hebt nu de verwerkelijking
van je ideaal gevonden : je neemt deel aan de hemelse liturgie, aan
het ,,Sanctus, Sanctus, Sanctus", waarin de koren van engelen en
heiligen telkens weer opnieuw zullen uitbreken. We bidden voor
je om deze rust.
Henri van Rooijen, o.s.c.