CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

t LOUIS HEERE O.S.C.
Met Louis Heere is een der wonderlijkste mensen heengegaan,
welke onze Orde bezat: er is met hem een stuk geschiedenis
afgesloten, dat waarschijnlijk nooit meer zal terugkomen.
Laat ons eerst vaststellen, dat hij een zeer goed mens was,
iemand, die nooit kwaad in het schild voerde, die tot oneerlijkheid
niet in staat was. We zijn het ons niet bewust geweest, maar hij
moet vaak geleden hebben onder de manier, waarop men met zijn
eigenaardigheden omsprong: hij was te fijngevoelig, om zich te
beklagen : ik kan me tenminste niet herinneren, dat hij zich ooit
beklaagd heeft over wat hem persoonlijk werd aangedaan.
Hij had zijn hart verpand aan een zeer uitgesproken ideaal en
hij heeft dat ideaal nooit verloochend, ook niet toen duidelijk
werd, dat er misschien nooit een tijd geweest is, die er zozeer als
de onze niet-begrijpend tegenover stond. Louis leefde in de droom
van de Middeleeuwen. Hij leefde in de ban van een oude, men
zou haast zeggen vorstelijke liturgie, die voor hem het zichtbaarworden,
het oplichten was van een andere wereld, de werkelijke
wereld. Die wereld van de liturgie was voor hem zo werkelijk, dat
hij niet of nauwelijks kon begrijpen, hoe iemand de heerlijkheid
van die wereld niet kon aanvoelen. Hijzelf ,,voelde" ze aan met
alle vezels van zijn wezen, want hij was in sterke mate een gevoelsmens.
Dit voelen kwam uit een diepte, waarvan hij zich allerminst
bewust was en waarvan de buitenstaander ternauwernood iets kon
begrijpen. Daarom werd hij vaak als een uitzonderlijke figuur,
door sommigen uitgesproken als een zonderling beschouwd. Ik
geloof niet, dat dit juist was. Hij viel buiten de middelmaat van de