iÀ:. i.&" - Ard & Susan Lynn

i.&"
W $
' iÀ:.

y?x íj1-):!, IA/\i àeril )A1?
k
'ie,
#**
Í&F
!9qr4
ryEen heel
%.

human $mËws.msË
team stoomt Lynn klaar voor
de grote mensenwere ld',
ln de keuken van hun huis in Deurne, vertellen Ard en Susan Kuijpers
dat Lynn onvoldoende scoorde bij de neonatale gehoorscreening,
kort na haar geboorte. "Lynn was onze eerste, je zit die eerste dagen
op een roze woik. Daar werden we hard vanaf gegooid toen uit de
screening door de wijkverpleging bleek dat er rets met haar gehoor
was. Ze dachten eerst dat er misschien nog wat vruchtwater in haar
oren zat. Maar de neusspray die we kregen, gaf geen veriichting.
/ntegendeel, zodra we die gaven, begon ze te gillen van de pijn. De
kraamhulp zei meteen: er is iets anders aan de hand. Ook tijdens de
tweede gehoorscreening, een week ater, scoorde Lynn onvoldoende,i
vertelt Ard.
Vertrouwensband
Susan vult aan:"We hadden geen ervaring met kinderen en niet met
slechthorendheid, Lynn is de eerste in beide famiries, Alrerrei vragen
kwamen in ons op: moeten we wel of geen liedjes zingen met haar,
moeten we voorlezen? Je gaat in die eerste fase sterk af op anderen.
Gelukkig kwamen we al snel met het Audiologisch Centrum (AC)
Eindhoven in contact. Lynn was een van de eerste babys die ze daar
in de praktijk kregen. Daar zijn we geweidig opgevangen. De eerste
controle was hrer thuis, een uitgebreidere ALGO,screening. Een paar
weken later moesten we naar het AC om de BERA_test te doen, met
rneer geavanceerde apparatuur, waardoorje ook beter qradaties kon
aangeven. Toen ontstond al meteen de vertrouwensband die er nu
nog isl'
Gezinsbegeleiding
Ook de iogopedíste kwam meteen in beeld, net als de gezinsbege_
ieidster vanuit maatschappellk werk.,,We dachten eerst: ,moet dat
nou, al die begeieiding?'Maar het bleek heel goed. Ze hielp ons met
vragen als: waar moeten we aan denken, waar hebben we recht op,
hoe moeten we ailes regelen?,1 verteit Ard. Susan was ook erg biij met
de praktische tips. "Bijvoorbeerd waar je de box het beste kon neerzet-
ten en ervoor zorgen dat je gezicht altijd in het licht is, zodat Lynn ons
goed kon zien."Op het kinderdagverblijf voelde Lynn zich niet lekker
als ze in het wipstoeltje zat.,,De leidsters dachten:we zetten haar
lekker in het midden, dan is ze er meer bi.j betrokken. Maar daardoor
hoorde ze het niet als kinderen achter de stoel vandaan kwamen en
schrok ze heel erg. De gezinsbegeieídster gaf toen als tip: zorg dat er
geen kinderen achter haar langs kunnen. Dat werktel,
Hoortraining
Bi.j de eerste hoortraining gebruikte de medewerker van het AC
speeltjes om te kijken waar Lynn op reageerde. ,'Ze ziln ook hier
geweest met een decibelmeter, om te meten hoe hard de tv, de bel of
de telefoon moeten staan zodat Lynn die ook kon horen. De deurbel
kon ze bijvoorbeeld niet horen. We kregen meteen de tip om Lynn
vooral te blijven vertellen wat we gaan doen als de bel gaat. Dan weet
ze waarom we ineens weglopen. Ook kregen we al snel een wek en
waa rsch uwr n gssysteeml'
Zelfde team
Tot op de dag van vandaag worden Lynn en haar ouders begeieid
door hetzeifde team van het AC Eindhoven. Dat bestaat uit een audio
loog, logopediste, maatschappelijk werkster en een klinisch fysicus_au
dioloog (coördinator),'Alreen is er twee keer een níeuwe orthopedagoog
gekomen. Maar die zien we ook minder regelmatig. Het voelt als
heel bijzonder dat een team van zoveel mensen klaar staat om Lynn
klaar te stomen voor de grote mensenwereld,l benadrukt Ard.,,Lynn is
opgegroeid met haar slechthorendheid. En wij ook. Dat is een groot
voordeel. Het was een paar dagen na haar geboorte niet leuk om te
horen dat ze slechthorend is, maar je wist het tenminste. Dat scheelt
veel frustraties. we horen wer eens van ouders die er rater achter kwa-
men dat ze onterecht op hun kind hadden gemopperd. Wil wisten dat
het geen kwestie was van niet luisteren, maar van niet horenl,
Kipfiletje
FOSS TAAL april )O12
Lynn kreeg haar eerste hoortoesteilen toen ze drie maanden was.,Ars
ze zo klein zi.jn, slapen ze nog veel. We oefenden een paar mtnuten
per dag als ze in een wipstoeltje zat. Dat werd uitgebreid naar twee
keer twintig minuten tot een uurtje per dag,: vertelt Susan.,,ln het
begin kreeg Lynn leentoestellen, omdat we niet wisten wat het verlies
precies zou zijn. Spelenderwijs kreeg ze toestellen voor ongeveer 60
dB verlies. lnmíddels zi)n ze watzwaarder. Toen ze haar recept kreeg,
zrjn we op zoek gegaan naar zo klein mogelijke toestellen, om te voor_

UE i'OSSTtAAL
komen dat haar cortjes naal vo[en zouden
gaan hellen door de toestellcn. We wilden ook
geen lichtbruin k pfiietje aan haar oren, maar.
he t liei.t e.sdaLe"vroli,^61- 1n jc,:i.r e ..
llet werden knalroze tocstel en, he e kleintjcs
met een 3.12 batterij. l\,4ensen zeiden:Jij hcbt
r-r-roo c oorhangersl l)aarcloo maal(lelr cle
tocstc cn naar ock nrct on/el

ekend die dezelfde chromosoom-afwijking hebben. Lynn wordt nog
jaarlrlks gecontroleerd door de kinderartsl'
Hoorwinkel
Ook over de hoorwinkel waar Lynn naartoe gaat,ziln Susan en Ard lo-
vend.'Destijds zat in Deurne één hoorwinkel, daar hadden we niet zo,n
goed gevoel bij. Het AC zei bijvoorbeeld dat Lynn een proefperiode van
een jaar nodig had in verband met haar leeftlld. De hoorwinkel vroeg
ons echter bij elk bezoekje wanneer de hoortoestellen nou eens goedgekeurd
zouden worden. Daarnaast moesten de oorstukjes frequenter
dan bij oudere kinderen vernieuwd worden vanwege de snelle groei
van de oortjes in de eerste levensjaren van een kind. Ook dit mondde
telkens weer uit in een discussie. Bij die hoorwinkel kregen we geen
goede begeleiding, ook niet voor onderhoud. Maar ineens gingen er
hier drie winkels open. We ziln daar het gesprek mee aangegaan en één
beviel goed. Daar zijo we naar overgestapt. Ze dachten vanaf het begin
heel erg mee. Lynn was een beetje panisch geworden van gewriemel
aan haar oren. Op een gegeven moment had Lynn zulke verstopte oren
dat ze geen hoorstukjes konden maken. De KNO-arts zouhaar oren on-
der narcose schoonmaken, vanwege haar anqst. De hoorwínkel kwam
zelf met de suggestie om dan ook meteen de afdrukken te maken.
Daarna zijn we daar bijna een jaar lang elke week bínnenqelopen. Eerst
keken ze alleen met een lampje in het oor, daarna mocht Lynn zelf klel
rollen, een watje in het oor doen, dat werd dan later wat aangeduwd,
Inmiddels vindt Lynn het geen probleem meer dat er iemand aan haar
oren zit, dankzij die stap-voorstap-aanpak. Die steun heb je als ouder
heel erg nodigl'
School
Lynn gaat naar een gewone basisschool in de buurt. Ard:,,De gezinsbe_
geleidster zei: zet in op een reguliere school in de buurt, voor genoeg
uitdaging.'Uit tests was al bekend dat Lynn een hoge taalgevoeligheid
heeft. Met extra rugzakbegeleiding zou een gewone school moeten
lukken. We zijn bij twee scholen gaan kijken. De ene school zei: als het
niet goed gaat, dan schakelen we zorg in. De andere school had al een
heel zorgtraject waar Lynn zo kon instappen. We keken ook meteen wat
voor onze zoon Myka een goede school zou zijn. Ook daardoor vlel de
keuze op die laatste school. Het loopt op alle fronten goed. Ze kan goed
mee in de klas en inmiddels heeft Lynn veel vriendínnetjes, dus op het
sociale vlak gaat het ook goed. Lynn gaat twee keer per week naar de
remedial teacher op school. De ambulant begeleider vanuit de Taalbrug
komt maandelijks op school om de begeleiding van Lynn in de gaten
te houden. Drie maal per schooljaar is er een groot overleg met de
Leerkracht, RT-er, logopediste, ambulant begeleidster en ook Brigitte, de
maatschappelijk werkster, zit bij dit qroot overleq met schooll,
Solo-apparatuur
ln de klas heeft Lynn nu ook soloapparatuur. Susan:,Dejufzei dat ze ook
zonder al goed mee deed, maar nu ziet ze toch heel duidelijk verschil.
Lynn is veel alerter en doet ook veel beter mee, dankzij de soloappara
tuur. De bereidheid van de juf om mee te werken is groot, Soms zegt
ze wel: ik vind het een beetje eng, rnoet eraan wennen. Maar samen
komen we er wel.'Lynn gaat nu twee dagen per week naar de buiten_
schoolse opvang (bso). "De remedial teacher op school staat ook op de
bso. Zij bereidt Lynn voor op de lessen en heeft haar ook spelenderwijs
emoties leren kennen en lezen, Ze kent haar dus goedl,
Gebaren
De juf van school en de begeleidster van de bso komen ook met enige
regelmaat naar de informatieavonden van het AC.,,Ze kregen een keer
oordoppen ín met de opdracht om toch alles te volqen, Zo merkten ze

l- FOSS-TAAI
zelf hoe heftig het is om slechthorend te zijn. Dan ga je er anders naar
kijken en snap je ook bepaalde reacties van kinderen beter'l legt Susan
uit. De leidsters van het kinderdagverblijf volgden eerder al een ge-
barencursus via het AC, net als Ard, Susan en de vier grootouders van
Lynn. "De cursus'gebaren met baby's'werd door de logopediste aan
huis gegeven. Doordat het in je eigen vertrouwde omgeving is, voelje
je ook niet bekeken. Het is toch een gewenningsprocesl'
Zwemles
Lynn spreekt nu zo goed dat ze geen gebaren meer gebruikt. Ard:
'Alleen nog als ze haar hoortoeste len niet in heeft, bijvoorbe..ld in
het zwembad of in bed. Soms gebruiken we de gebaren nog we
onderling, bijvoorbeeld als de een a bij de auto staat en de ander nog
binnen is. Zwem es gaat goed. De maatschappelllk werkster gaf wel
een lijstje mee waar de badmeester op moet letten. Maar Susan geeft
daar zelf ook zweffi es, dat scheelt. Er zou ook nog de mogelijkheld
zijn geweest van zwemles op Bllxembosch in Eindhoven met gebaren.
Maar we willen haar het iefst zoveel mogelijk met de gewone stroom
laten meegaan."
Besef
Hoe b1i1 de familie ook is met alle hulp, hun pad iep ulteraard niet
a leen over rozen. Ard:"Lynn had zichzelf plotseling ingeprent dat als
zevi)f zou worden, ze geen hoortoestelien meer nodig zou hebben.
Toen ze jarig was en vijf werd, was het voor haar een enorme tegen-
va ler dat het niet over was. We waren toen op vakantie en thuis is
meteen de maatschappelijk werkster gekomen. Het was belangrljk om
a
te voorkornen dat Lynn haar hoortoestellen niet meer wilde gebruiken.Zi)zei
tegen Lynn: het wordt niet meer beter.Toen kwam ook bij
Lynn het besef dat er echt iets mis was. Daar heeft Lynn wel verdriet
van gehad. Het was jammer dat we dat niet konden bespreken tijdens
de gezinsochtenden van het AC, want die hielden op toen Lynn naar
school ging. We hebben dit op het AC aangegeven en ze staan open
om te zoeken naar oplosslngenl'
Up en downs
Susan:"Zij willen zich ook verbeteren, gaan er hee zorgvuldig mee om
Je hoort zoveel verhalen dat de zorg langs elkaar heen werkt, maar
wij hebben alleen maar positieve ervaringen. Zoals het gegaan is, zo
zouden we het, terugkljkend, ook gewild hebben. Natuurlijk, we heb-
ben onze ups en downs gehad. We hebben elkaar er echt doorheen
rnoeten slepen. De gezinsbegeleidster hielp ons ook daarbij. Je gaat
heel ver doordenken en je verwerkt het allebei op je eigen manier. Ze
leerde ons om met die verschillen om te gaan. Zorgen dat je er samen
bent voor het meiske en dat je op één liln staat, anders overleeft je
relatie het niet. Onze grootste tip: volg echt je gevoei in wat je vindt
dat goed is voor je kind. Jij kent je kind het bestel