Preek over Mattheüs 5, 7.8 in de ochtenddienst van 8 aug.2004 ...

kunt ook vertalen met: ‘hun Barmhartige’.
En bij deze barmhartigheid gaat het steeds om Gods gevoelens voor de armen, de verdrukten, de
zondaars, de ellendigen, de nederigen. Voor hen heeft hij hart. Voor hen is Jezus met ontferming bewogen, zo-als
Mattheüs ergens schrijft.
En nu zegt Jezus ons: Gefeliciteerd, wanneer je barmhartig bent. Wanneer je dus lijkt op je Vader in de
hemel. En dan zie je hier wel heel mooi de overgang van innerlijk naar uiterlijk, van binnenkant naar bui-tenkant,
van houding naar daad. Zalig de barmhartigen. Dat zijn de men-sen die zich van binnen diep verbonden voelen
met mensen die hulp no-dig hebben, die zijn aangewezen op barmhartigheid. En het zijn de men-sen die hun
gevoel dan ook volgen, die barmhartigheid bewijzen. Van-daar natuurlijk dat deze ochtend de wetslezing dat
bekende verhaal van Jezus was; het verhaal dat wij kennen als ‘de barmhartige Samaritaan’. Het is werkelijk geen
toeval dat Jezus niet alleen dat verhaal vertelt, met daarin de goede daad van de Samaritaan. Hij vertelt meer en
geeft zo blijk van een uitstekende mensenkennis. Van de priester en de leviet ver-telt hij dat zij de gewonde man
zagen, maar aan de andere kant van de weg voorbij gingen. Punt. De Samaritaan ziet de gewonde ook. En dan
zegt Jezus maar niet: hij ging naar hem toe en hielp hem. Nee, Jezus laat ook de motivatie uitkomen. Toen hij hem
zag, werd hij met ontferming bewogen. En daaruit kwam zijn daadwerkelijke hulp tevoorschijn.
Een volgeling van Jezus is niet allereerst iemand die bepaalde dingen doet en andere zaken nalaat. Dan
zou een christen vooral iemand zijn die zich aan een stel regels houdt; bijna simpelweg omdat die regels er zijn.
Nee, essentiëel voor u mag zijn, voor een christen is dat je chris-ten bent, dat je kind bent van de hemelse Vader
en dat je een aardje naar de Vader hebt. Kortom: Jezus feliciteert je van harte, wanneer het hart van de Vader ook
in jou is; wanneer je ingaat op Jezus’ uitnodiging om je door hem barmhartig te laten maken. En dat kan door echt
naar hem te luisteren, steeds maar weer, door zijn woorden op te drinken, door je te laven aan zijn woorden, zijn
werken, hemzelf.
En dan zul je het merken, haast als vanzelf, het komt er ‘gewoon’ in mee: dan zul je zelf barmhartigheid
ontvangen. Ongetwijfeld zit daar-in ook dat je door je werkelijk op Jezus te richten, oog en hart krijgt voor de
kleine goede dingen in je leven. En dan mag en zal je daarin Gods barmhartigheid voor jou opmerken. De belofte
ligt er. Als stimulans. Laat u door Gods barmhartigheid vinden, door de God van barmhartig-heid.
We zingen Gez.324,3.4
En het tweede dat Christus ons vanmorgen zegt is: Zalig de rei-nen van hart. De mensen die naar Jezus
luisterden hebben direct de link gelegd met Psalm 15 en 24.
is
HERE, wie mag verkeren in uw tent?
Wie mag wonen op uw heilige berg?
Hij, die onberispelijk –dat is: oprecht- wandelt en doet wat recht en waarheid spreekt in zijn hart.
En Psalm 24, in de Nieuwe Bijbelvertaling:
Wie mag de berg van de HEER bestijgen,
wie mag staan op zijn heilige plaats?