December 2008 - OKRA Trefpunt Lendelede

vroeg om peter te worden van zijn eerste dochter-
tje, ontroerde me dat enorm. Sindsdien is Emma
mijn petekind. Zelf heb ik nog geen kleinkinderen,
al mijn liefde gaat naar haar. We maken samen
uitstapjes naar Planckendael en naar Amsterdam.
Ik geniet volop!”
Hoge eisen
“Nu ik de familie van Patros van nabij volg, begrijp
ik hoe hoog de eisen zijn die wij stellen aan men-
sen die naar hier zijn gevlucht. Nederlands leren,
onze gewoonten overnemen, zich altijd en overal
voorbeeldig gedragen. Eigenlijk vragen we hen hun
cultuur en persoonlijkheid te verloochenen. Dat
kan toch niet? We vergeten vaak dat zij ons ook
veel waardevols te bieden hebben. De gastvrijheid
bijvoorbeeld, of het belang dat ze aan hun familie
hechten. Die waarden zijn wij al lang verloren.
Mijn vriendschap met deze familie maakte van mij
een beter mens, daar ben ik zeker van. Ik heb nu
meer aandacht voor dingen die in onze cultuur aan
de buitenkant zitten maar die voor hen heel
belangrijk zijn. Zo leerde ik het geloof opnieuw
appreciëren. Voor hen is dat veel belangrijker dan
voor ons, zij zijn immers gevlucht omwille van hun
geloof. Als christenen in een moslimland was het
veel eenvoudiger geweest zich te bekeren tot de
islam en zo op te gaan in de rest van de Irakese
bevolking. Maar ze kozen de moeilijke weg. Ooit
vertelden ze me dat ze teleurgesteld zijn in België.
Op elke straathoek vind je hier een kerk, maar
allemaal zijn ze leeg. Voor hen zijn de kerk en de
Bijbel van groot belang. Ik ben ook zelf meer
beginnen nadenken over het geloof en heb de
Bijbel opnieuw ontdekt.”
Racisme
“Of ik met mijn ervaringen andere Vlamingen ertoe
kan aanzetten een positievere houding aan te
nemen tegenover allochtonen? Dat is niet eenvou-
dig. In onze wijk wonen bijvoorbeeld ook heel wat
racistische mensen. Voor hen is onbekend onbe-
mind. Als je je afsluit en je niet flexibel opstelt, kan
je ook geen contact leggen. Daarvoor is een beet-
je durf nodig. Ook de taal is soms een probleem.
Maar om je open te stellen voor mensen van
vreemde origine, moet je je in iemand anders kun-
nen inleven. En je moet ervan uitgaan dat iedere
mens graag gelukkig wil worden. Ben je van oor-
deel dat ‘het allemaal bandieten zijn’, is dat moei-
lijk natuurlijk. Soms lopen mensen rond met zoveel
haat en frustratie waarvoor ze dan een zondebok
zoeken. Het positieve, de hartelijkheid en de gast-
vrijheid zien ze niet. Vaak worden alle allochtonen
ook over dezelfde kam geschoren. En allemaal
worden ze met alle zonden van Israël beladen. Hoe
gevaarlijk dat kan zijn, hebben we vroeger al
ondervonden.
Toch kan je kleine stappen vooruit zetten. Door
vriendelijk te zijn en te glimlachen bij wijze van
groet, bijvoorbeeld. Als je lacht, lacht de ander
terug. Om aan een betere verstandhouding te wer-
ken, zijn geen dure en artificiële feesten nodig.”
OKRA-multicultureel
“We proberen om de Assyrische gemeenschap in
onze buurt ook bij onze OKRA-werking te betrek-
ken. Maar dat is niet zo eenvoudig. Soms komen ze
wel naar de nieuwjaarsreceptie die we organise-
ren, maar hen bij de andere activiteiten betrekken,
is veel moeilijker. Zij hebben bijvoorbeeld een
andere manier van feesten en samenkomen. Hun
huwelijksfeesten zijn daarvan een goed voorbeeld.
Die duren enkele dagen en in die tijd worden er
heel veel contacten gelegd. Voor Patros en zijn
familie is het gezinsleven heel belangrijk. ’s Avonds
is iedereen steeds thuis. Ze zouden het vreemd
vinden als er iemand naar een vergadering of een
feestje ging. En natuurlijk speelt de taal ook een
rol voor de oudere generatie. Voor hen is het moei-
lijk om Nederlands te leren. Misschien verandert
dat binnenkort wel en zal Patros zijn weg vinden
naar OKRA. Hij is nu vooraan in de vijftig. Ik zou
het fijn vinden als hij zou deelnemen, al hoeft het
niet. We moeten migranten in hun waardigheid
laten en hen onze leefwijze niet opdringen.”
Tekst Nele Joostens
Foto Emy Elleboog
‘Samen het leven kleuren’
Gabriël geniet van zijn contacten met de familie van Patros.
Zoveel is duidelijk! Vanaf januari kan ook jij dat! Volgend jaar
krijgt het aanbod in je trefpunt een kleurige toets. Naast je fiets-
en lijndansclub, je uitstap en kaartnamiddag… zetten je enthou-
siaste bestuursleden ook ‘andere’ activiteiten op het programma.
Onder het motto ‘Samen het leven kleuren’, de rode draad door
de OKRA-werking in 2009, proef je van de verscheidenheid die
ons samenleven in petto heeft. Hoe? Een ledenvergadering in
Spaanse sfeer, een bezoek aan de moskee, een namiddag
Oekraïens borduren of Afrikaans dansen. Kleur je mee? Meer info
bij je wijkverantwoordelijke en zeker de programmafolder met
het verse aanbod aandachtig lezen en aan je prikbord hangen!
17