December 2008 - OKRA Trefpunt Lendelede

More documents

Recommendations

Info

16 SAMEN HET LEVEN KLEUREN OKRA december 2008 - januari 2009 “Laat mensen in hun waardigheid.” “We zijn meer dan enkel vrienden”, gaat Gabriël Van Hoorick van start. “Ik werd een deel van de familie. Dat ze me vroegen peter te worden van hun dochtertje, zegt toch veel?” Al vijftien jaar is hij kind aan huis bij de Irakese familie in zijn buurt. Gabriël en Emma. Een fiere peter met zijn kleurige petekind. Gabriël Van Hoorick woont in de Antwerpse Seefhoek, een volkse en gekleurde buurt. Samenleven is er niet altijd makkelijk. Maar dat een multiculturele buurt ook kansen biedt, bewijst zijn verhaal. Gabriël Van Hoorick: “Ongeveer vijftien jaar geleden verwelkomden we nieuwe kerkgangers in onze parochie. Ze waren gevlucht uit Irak. Een neef van het gezin werd doodgeschoten, de groot- vader had in de gevangenis gezeten maar kon vluchten toen de bewakers de benen namen. Stukje bij beetje kwam de hele familie naar hier: de grootouders Jozef en Guli, Patros en zijn vrouw Naäma en hun acht kinderen. We raakten aan de praat en ze vroegen me te eten. Hun gastvrijheid trof me meteen. Altijd krijg je iets te eten en drin- ken. Slechts eventjes binnenspringen, lukt niet. Het wordt steevast heel laat. Een tijdje na onze kennismaking ontving het gezin een uitwijzingsbevel. Ze moesten het land onmid- dellijk verlaten. Daardoor viel hun inkomen weg. We deden een inzameling in de parochie zodat ze hun huur toch konden betalen. En we organiseer- den petities. De instanties waaraan we de petities bezorgden, reageerden afwijzend. Toch ontving de familie enkele maanden later een verblijfsvergun- ning om humanitaire redenen. Intussen zijn de meeste familieleden genaturaliseerd, ondernamen de kinderen hogere studies en praat iedereen vlot Nederlands. Daaraan hechtten ze veel belang, ze wisten dat het nodig was de taal te spreken om werk te vinden. Maar voor de grootouders was het heel wat moeilijker om Nederlands te leren.” Uitstapjes “Sinds ze naar onze kerk gaan, kom ik geregeld over de vloer bij deze familie en leerde ik andere Assyrische christenen in de buurt kennen. Ik hielp de kinderen bij hun huiswerk en maakte hen weg- wijs door het administratieve kluwen. Al snel groeide er een hechte vriendschap en werd ik opgenomen in de familie. Toen de oudste zoon me
vroeg om peter te worden van zijn eerste dochtertje, ontroerde me dat enorm. Sindsdien is Emma mijn petekind. Zelf heb ik nog geen kleinkinderen, al mijn liefde gaat naar haar. We maken samen uitstapjes naar Planckendael en naar Amsterdam. Ik geniet volop!” Hoge eisen “Nu ik de familie van Patros van nabij volg, begrijp ik hoe hoog de eisen zijn die wij stellen aan mensen die naar hier zijn gevlucht. Nederlands leren, onze gewoonten overnemen, zich altijd en overal voorbeeldig gedragen. Eigenlijk vragen we hen hun cultuur en persoonlijkheid te verloochenen. Dat kan toch niet? We vergeten vaak dat zij ons ook veel waardevols te bieden hebben. De gastvrijheid bijvoorbeeld, of het belang dat ze aan hun familie hechten. Die waarden zijn wij al lang verloren. Mijn vriendschap met deze familie maakte van mij een beter mens, daar ben ik zeker van. Ik heb nu meer aandacht voor dingen die in onze cultuur aan de buitenkant zitten maar die voor hen heel belangrijk zijn. Zo leerde ik het geloof opnieuw appreciëren. Voor hen is dat veel belangrijker dan voor ons, zij zijn immers gevlucht omwille van hun geloof. Als christenen in een moslimland was het veel eenvoudiger geweest zich te bekeren tot de islam en zo op te gaan in de rest van de Irakese bevolking. Maar ze kozen de moeilijke weg. Ooit vertelden ze me dat ze teleurgesteld zijn in België. Op elke straathoek vind je hier een kerk, maar allemaal zijn ze leeg. Voor hen zijn de kerk en de Bijbel van groot belang. Ik ben ook zelf meer beginnen nadenken over het geloof en heb de Bijbel opnieuw ontdekt.” Racisme “Of ik met mijn ervaringen andere Vlamingen ertoe kan aanzetten een positievere houding aan te nemen tegenover allochtonen? Dat is niet eenvoudig. In onze wijk wonen bijvoorbeeld ook heel wat racistische mensen. Voor hen is onbekend onbe- mind. Als je je afsluit en je niet flexibel opstelt, kan je ook geen contact leggen. Daarvoor is een beetje durf nodig. Ook de taal is soms een probleem. Maar om je open te stellen voor mensen van vreemde origine, moet je je in iemand anders kun- nen inleven. En je moet ervan uitgaan dat iedere mens graag gelukkig wil worden. Ben je van oor- deel dat ‘het allemaal bandieten zijn’, is dat moei- lijk natuurlijk. Soms lopen mensen rond met zoveel haat en frustratie waarvoor ze dan een zondebok zoeken. Het positieve, de hartelijkheid en de gastvrijheid zien ze niet. Vaak worden alle allochtonen ook over dezelfde kam geschoren. En allemaal worden ze met alle zonden van Israël beladen. Hoe gevaarlijk dat kan zijn, hebben we vroeger al ondervonden. Toch kan je kleine stappen vooruit zetten. Door vriendelijk te zijn en te glimlachen bij wijze van groet, bijvoorbeeld. Als je lacht, lacht de ander terug. Om aan een betere verstandhouding te wer- ken, zijn geen dure en artificiële feesten nodig.” OKRA-multicultureel “We proberen om de Assyrische gemeenschap in onze buurt ook bij onze OKRA-werking te betrekken. Maar dat is niet zo eenvoudig. Soms komen ze wel naar de nieuwjaarsreceptie die we organise- ren, maar hen bij de andere activiteiten betrekken, is veel moeilijker. Zij hebben bijvoorbeeld een andere manier van feesten en samenkomen. Hun huwelijksfeesten zijn daarvan een goed voorbeeld. Die duren enkele dagen en in die tijd worden er heel veel contacten gelegd. Voor Patros en zijn familie is het gezinsleven heel belangrijk. ’s Avonds is iedereen steeds thuis. Ze zouden het vreemd vinden als er iemand naar een vergadering of een feestje ging. En natuurlijk speelt de taal ook een rol voor de oudere generatie. Voor hen is het moei- lijk om Nederlands te leren. Misschien verandert dat binnenkort wel en zal Patros zijn weg vinden naar OKRA. Hij is nu vooraan in de vijftig. Ik zou het fijn vinden als hij zou deelnemen, al hoeft het niet. We moeten migranten in hun waardigheid laten en hen onze leefwijze niet opdringen.” Tekst Nele Joostens Foto Emy Elleboog ‘Samen het leven kleuren’ Gabriël geniet van zijn contacten met de familie van Patros. Zoveel is duidelijk! Vanaf januari kan ook jij dat! Volgend jaar krijgt het aanbod in je trefpunt een kleurige toets. Naast je fiets- en lijndansclub, je uitstap en kaartnamiddag… zetten je enthou- siaste bestuursleden ook ‘andere’ activiteiten op het programma. Onder het motto ‘Samen het leven kleuren’, de rode draad door de OKRA-werking in 2009, proef je van de verscheidenheid die ons samenleven in petto heeft. Hoe? Een ledenvergadering in Spaanse sfeer, een bezoek aan de moskee, een namiddag Oekraïens borduren of Afrikaans dansen. Kleur je mee? Meer info bij je wijkverantwoordelijke en zeker de programmafolder met het verse aanbod aandachtig lezen en aan je prikbord hangen! 17
Page 1 and 2: maandblad, verschijnt niet in janua
Page 3 and 4: Overal thuis De Lippenslaan in Knok
Page 5 and 6: 24 14 6 ACTUEEL “Ouderenorganisat
Page 7 and 8: “Eerst water, de rest komt later.
Page 9 and 10: omgeving daarmee voortdurend geconf
Page 11 and 12: Wet van 8/12/1992:de informatie die
Page 13 and 14: Jan Boyen in actie op de piste. De
Page 15: had ingepalmd. Nu zijn we zestig ja
Page 19 and 20: Een selectie uit het GRATIS welkoms
Page 21 and 22: Christa am Zehnhoff-Stolzenburg:
Page 23 and 24: Saus: verwijder het vet uit de scho
Page 25 and 26: extra paar ribben geeft de longen m
Page 27 and 28: Kwelgeest Het Nederlandse echtpaar
Page 29 and 30: BOKRIJK BY NIGHT Beleef een mysteri
Page 31 and 32: De kathedraal bepaalt de skyline va
Page 33 and 34: 88 winnaars! Winnaars kruiswoord ok
Page 35 and 36: Sudoku Alle cijfers van 1 tot en me
Page 37 and 38: TWEEMAAL KORTING Gelezen over de te
Page 39 and 40: PENSIOENSPAARVERZEKERING Lekker mee

December 2008 - OKRA Trefpunt Lendelede

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?