Armoede, migranten en informaliteit in Rotterdam-Delfshaven. Tweede

Informele activiteiten in Delfshaven
huuropbrengsten van een woning of appartement in het herkomstland, waarbij
het zonder uitzondering om bedragen van onder de honderd gulden gaat.
Kenmerkend voor de inkomsten uit voordelige arrangementen is dat zij in
vergelijking met de informele bijverdiensten uit arbeid vaak een veel regelmatiger
karakter hebben.
4.4 Informaliteit om rond te kunnen komen
Vanwege de omvang van de informele activiteiten is het weinig verrassend
dat een meerderheid van de respondenten, ook degenen die geen informele
arbeid verrichten, weinig problemen heeft met zwarte inkomsten. Wel hanteren
respondenten grenzen aan informele neveninkomsten die gerelateerd
zijn aan de hoogte van de inkomsten en aan het soort van informaliteit. Dit
betekent dat informele bijverdiensten acceptabel zijn voorzover het binnen de
grenzen van het rondkomen valt en vooral als het om bijverdiensten uit arbeid
gaat. Ook tegen het informeel verhuren van kamers bestaan weinig
principiële bezwaren. Wel ageert men tegen bepaalde samenleefconstructies,
tegen inkomsten uit criminaliteit en tegen te hoge bijverdiensten. Vooral met
bedragen boven de vijfhonderd gulden hebben respondenten moeite. Een beperkt
aantal respondenten heeft echter wel inkomsten uit criminaliteit, verdient
meer dan vijfhonderd gulden naast de uitkering die men ontvangt en
leeft samen zonder dat de uitkerende instantie hiervan op de hoogte is.
Drie motieven keren terug wanneer aan respondenten gevraagd wordt waarom
zij, of anderen, informele activiteiten ontwikkelen. We lichten ze kort toe.
Het eerste en dominante motief is dat van rondkomen. Vooral als jonge, opgroeiende
kinderen van het huishouden deel uitmaken. Een duurzame uitkeringsafhankelijke
positie en de aanwezigheid van jonge kinderen, maakt dat
men al snel op financiële grenzen stuit en zich genoodzaakt ziet tot het verwerven
van additionele inkomsten uit informele activiteiten.
Een tweede motief voor informele arbeid vloeit voort uit de onzekerheden die
tijdelijke en/of parttime arbeidsalternatieven met zich meebrengen. Wie een
tijdelijke baan accepteert, krijgt vaak te maken met bureaucratische complicaties,
zoals het stopzetten en later weer aanvragen van een nieuwe uitkering,
terwijl respondenten die parttime werken te maken krijgen met verrekeningen
op hun uitkering. Daarin, zo blijkt uit ervaringen, kan het nodige
fout gaan, waardoor men zonder inkomsten kan komen te zitten of met te lage
inkomsten te maken krijgt. Naar de overtuiging van veel respondenten is
het in alle opzichten veiliger om zwart te werken dan de strijd aan te gaan
71