Armoede, migranten en informaliteit in Rotterdam-Delfshaven. Tweede

De respondenten nader beschreven
Om de informele maatschappelijke participatie in kaart te kunnen brengen
hebben we de respondenten gevraagd naar hun bezoek aan culturele voorzieningen
en uitgaansgelegenheden. We hebben de resultaten hiervan samengevat
in tabel 3.8.
Tabel 3.8 Informele participatie: bezoek culturele voorzieningen en andere uitgaansgelegenheden
nooit
eens per maand of minder tweemaal per maand of vaker
(%)
(%)
(%)
bibliotheek 67 21 12
museum of galarie 71 28 2
concert 81 19 -
theater 86 14 -
bioscoop 67 31 2
videotheek 88 5 7
café, koffiehuis, enz. 69 10 21
restaurant, snackbar, enz. 51 40 9
dancing 90 9 2
sportevenement
Bron: Landschappen van armoede
95 2 3
Deze tabel stelt het positieve beeld dat is ontstaan door de vorige tabel
enigszins bij. Opvallend zijn de hoge percentages respondenten die zeggen
nooit de genoemde gelegenheden te bezoeken. Afgezien van restaurant,
snackbar, café, koffiehuis worden de meeste voorzieningen en uitgaansgelegenheden
door een grote meerderheid van de respondenten niet bezocht.
Ruim eenderde deel van de respondenten bezoekt regelmatig een café of
koffiehuis. Gezien het hoge percentage Turkse respondenten dat we hebben
geïnterviewd, veronderstellen wij dat het dan vooral het koffiehuis betreft.
Het is voor Turkse mannen heel gebruikelijk om regelmatig een bezoek af te
leggen aan het koffiehuis.
De conclusies die op basis van deze en de vorige paragraaf kunnen worden
getrokken zijn de volgende. Materiële deprivatie is een realiteit in het dagelijks
leven van de respondenten. Het betreft dan vooral het niet kunnen kopen
van kleding, maar er zijn verschillende respondenten die aangeven tekorten
te ervaren bij de basisbehoeften van eten en voldoende verwarming.
De deprivatie ligt vooral op het sociale terrein van het niet op vakantie kunnen
gaan, geen mensen te eten kunnen uitnodigen, geen auto hebben (wat
weer een beperking in de mobiliteit met zich meebrengt), of eens in de veertien
dagen kunnen uitgaan. In de tweede plaats blijkt dat de maatschappelijke
participatie in formele zin, met andere woorden lidmaatschap aan organisaties
en verenigingen opvallend hoog is. Tenslotte blijkt dat de maatschappelijke
participatie in informele zin, namelijk door het bezoeken van meer
Nederlandse voorzieningen en uitgaansgelegenheden als een museum of een
theater, gering is. We benadrukken dat deze uitkomsten mede zijn ontstaan
door het hoge percentage Turken dat we hebben geïnterviewd. De Turkse
respondenten zijn maatschappelijk heel actief, maar dan vooral in de eigen,
53