Armoede, migranten en informaliteit in Rotterdam-Delfshaven. Tweede

Delfshaven: een blijvende migrantenwijk
39
ria, hoe gaat het? Goed, of niet goed?’ Maar hier, niemand weet
het.’
2.5 Samenvatting en conclusies
In dit hoofdstuk hebben we een beeld gegeven van de deelgemeente Delfshaven
en de migratieprocessen van Turken en Kaapverdianen. Verder hebben
we aandacht besteed aan de huisvesting van de respondenten en hun beleving
van de buurt.
Deelgemeente Delfshaven kenmerkt zich door een aantal achterstanden ten
opzichte van de andere Rotterdamse deelgemeenten. Het gemiddelde besteedbare
inkomen ligt er lager dan in de meeste andere deelgemeenten.
Driekwart van de werkzoekenden in Delfshaven heeft ten hoogste een mavo
of een vergelijkbaar diploma en vijftien procent van de inwoners heeft een
ABW-uitkering. In het merendeel van de Delfshavense buurten heeft meer
dan veertig procent van de bevolking een ABW-, WW-, WAO- of andere uitkering
en bestaat tweederde deel uit migranten. Veertien procent van de bevolking
is Turks en negen procent Kaapverdisch. In absolute aantallen gaat
het om respectievelijk tienduizend en zesduizend mensen. In Delfshaven
worden, na de wijk Stadscentrum, de meeste aangiften van criminaliteit van
Rotterdam gedaan. Het betreft dan vernielingen, levensdelicten, diefstal met
geweld en inbraken. Vooral in de buurten Middelland en Het Nieuwe Westen
vindt veel criminaliteit plaats. Ook kenmerkt Delfshaven zich door een veelheid
aan informele economische activiteiten die zich meestal rond het migrantenondernemerschap
concentreren. Het migrantenondernemerschap
heeft er een enorme vlucht genomen en veel ondernemers zijn van Turkse
afkomst. De Turkse gemeenschap kenmerkt zich bovendien door een sterke
infrastructuur van zelfhulp- en religieuze organisaties.
Het Turkse migratieproces is in drie fasen verlopen. De eerste fase van 1960
tot 1974 betreft de actieve werving van gastarbeiders door het Nederlandse
bedrijfsleven en het faciliteren hiervan door de Turkse overheid. Van 1974-
1985 heeft de migratie vooral het karakter van gezinshereniging en na 1985
is de migratie vooral het gevolg van gezinsvorming. Het Kaapverdische migratieproces
komt in de jaren vijftig op gang. De migranten zijn veelal mannen
die werk zoeken als zeelieden aan boord van schepen van Europese rederijen
die de Rotterdamse haven aandoen. Als ze niet zijn aangemonsterd,
verblijven de Kaapverdische migranten in pensions in Rotterdam Vanaf de
oliecrisis in 1972 loopt de werkgelegenheid in de scheepvaart terug. Werkloze