Armoede, migranten en informaliteit in Rotterdam-Delfshaven. Tweede

Delfshaven: een blijvende migrantenwijk
landse zeelieden ontslagen. Er bestond in die tijd een wet die buitenlandse
zeevarenden die zeven jaar onafgebroken op een Nederlands schip hadden
gewerkt, recht gaf op de Nederlandse nationaliteit. Er waren echter maar
weinigen die van deze regeling gebruik konden maken. Zeelieden die weliswaar
langer dan zeven jaar op Nederlandse schepen hadden gewerkt maar
tussendoor bijvoorbeeld enkele weken op een buitenlands schip in dienst
waren geweest, verloren hun opgebouwde rechten. Bovendien waren weinig
zeelieden op de hoogte van de regelgeving, omdat voorlichting erover in het
Portugees niet voorhanden was (Strooij 1996, Butte 1991).
Veel Kaapverdiaanse mannen vonden na hun ontslag uit de scheepvaart emplooi
in de Rotterdamse haven of in de lokale industrie. Doordat Kaapverdianen
meer en meer aan wal gingen werken, begonnen zij zich steeds definitiever
in de stad te vestigen en verplaatsten zij zich van de pensions naar
huurwoningen in de goedkopere buurten van Rotterdam. Met een vast inkomen
en een huis, konden Kaapverdiaanse mannen hun vrouw en kinderen
naar Rotterdam laten komen. Door de scheepvaart is Rotterdam, na Lissabon,
tegenwoordig de Europese stad met de meeste Kaapverdianen. Migratie
van Kaapverdianen naar Rotterdam vindt nog steeds plaats, hoewel op kleinere
schaal en meestal illegaal. Het lijkt erop dat er momenteel meer vrouwen
dan mannen naar Rotterdam komen (Butte 1991, Strooij 1996).
Het overheidsbeleid ten aanzien van migranten kenmerkt zich steeds meer
door bemoeilijking en ontmoediging van illegaal verblijf en illegale arbeid.
Een succesvolle integratie van migranten gaat in de visie van de overheid
slecht samen met de aanwezigheid van illegale landgenoten. Deze beleidslogica
krijgt vorm door nieuwe wet- en regelgeving. De spontane migrant van
toen die van harte werd verwelkomd door het Nederlandse bedrijfsleven
wordt heden ten dage beschouwd als een illegale, ongewenste vreemdeling.
2.4 Wonen in Delfshaven
In het volgende hoofdstuk staan we uitgebreid stil bij de financiële situatie
van de respondenten. Daarop vooruitlopend kunnen we stellen dat het om
een groep gaat die vaak langdurig een minimuminkomen heeft en die bovendien
met een hoge schuldenlast kampt. Heeft deze ongunstige financiële situatie
consequenties voor de kwaliteit van de huisvesting van de respondenten?
In deze paragraaf gaan we hier dieper op in.
31