Armoede, migranten en informaliteit in Rotterdam-Delfshaven. Tweede

Hoofdstuk 2
deelgemeentes als Prins Alexander en Hillegersberg/Schiebroek. Het aantal
uitkeringsgerechtigden steekt in Delfshaven dan ook ongunstig af ten opzichte
van Rotterdam als geheel. Over 1998 ontvangt vijftien procent van de
inwoners van Delfshaven een uitkering in het kader van de Algemene Bijstands
Wet tegen gemiddeld tien procent over heel Rotterdam (COS 1999).
In het merendeel van de Delfshavense buurten heeft meer dan veertig procent
van de bewoners een uitkering (ABW of andere specifieke uitkeringen,
WW, WAO). Dat lokale ondernemers goed op de hoogte zijn van deze situatie
blijkt uit de flyers in hun etalages die voorbijgangers wijzen op de mogelijkheid
om pro forma nota’s voor de sociale dienst te krijgen. De ontwikkeling
van het aantal uitkeringsontvangers uit de etnische minderheden is evenmin
gunstig. Alle initiatieven om mensen uit de bijstand en in het arbeidsproces
te krijgen zijn het meest succesvol gebleken onder autochtone Nederlanders
en Surinamers. Het aandeel Turkse migranten met een ABW-uitkering is vrijwel
constant gebleven, onder de Marokkanen en vooral de migranten uit de
zogenaamde ‘arme landen’ is het percentueel zelfs toegenomen. Bovendien
vindt de uitstroom van mensen uit de ABW vooral plaats onder degenen die
relatief kort staan ingeschreven (Leijs 1999: 59-63).
Criminaliteit en de informele economie
In de Rotterdamse buurten waar verhoudingsgewijs veel huishoudens met lage
inkomens, migranten en uitkeringsgerechtigden woonachtig zijn, is er
sprake van een concentratie van overlast en criminaliteit (Snel, Leun en Engbersen
1998: 109-10). De buurten van Delfshaven vormen hierop geen uitzondering.
Na de wijk Stadscentrum worden in Delfshaven, in absolute getallen,
de meeste aangiften gedaan. Ook indien we het aantal inwoners verdisconteren
blijkt de wijk voor wat de criminaliteit betreft er uit te springen.
Op alle terreinen, met uitzondering van vernielingen, scoort Delfshaven hoger
dan men zou verwachten op basis van het aantal inwoners. In het oog springende
vormen van criminaliteit zijn de zogenoemde levensdelicten (met andere
woorden moord en doodslag), diefstal met geweld en inbraak. Bijna de
helft van de aangiften verwijst naar delicten in slechts twee buurten: Middelland
en Het Nieuwe Westen (COS 1999). Als je in Delfshaven rondwandelt en
zelfs wanneer je er woont, is het echter niet onmiddellijk duidelijk dat criminaliteit
zo prominent aanwezig is. Toch vonden een kwart van de levensdelicten
die in 1997 in Rotterdam werden geregistreerd, in Delfshaven plaats.
Andere vormen van criminaliteit zijn duidelijker zichtbaar, zoals de straathandel
in drugs of de meer besloten handel in de talloze drugspanden in de wijk.
24