Armoede, migranten en informaliteit in Rotterdam-Delfshaven. Tweede

Hoofdstuk 1
Het Oude Westen eveneens in het onderzoek betrokken. Formeel maakt Het
Oude Westen deel uit van deelgemeente Centrum, maar in allerlei opzichten
lijkt deze wijk op de verschillende buurten van Delfshaven. Het Oude Westen
grenst onmiddellijk aan de wijken van deelgemeente Delfshaven, kent een
vergelijkbare bevolkingssamenstelling en huizenvoorraad en karakteriseert
zich in een vergelijkbare meervoudige problematiek op de terreinen van onderwijs,
werkloosheid en criminaliteit. Verder zochten we – gegeven het accent
in deze deelstudie - speciaal naar respondenten met een Turkse of
Kaapverdische afkomst. Illegaal verblijvende migranten maken geen deel uit
van deze studie, alhoewel voor verschillende respondenten hun eerste jaren
in Nederland wel in de illegaliteit hebben plaatsgevonden.
Evenals de andere locaties heeft ook in de deelgemeente Delfshaven de werving
van de respondenten veel tijd en energie gevergd. De bereidheid van de
Delfshavense populatie om aan het onderzoek mee te werken bleek klein.
Ondanks de grote inzet van het onderzoeksteam lukte het ons niet om, zoals
al genoemd, binnen de gestelde tijd de voorgenomen tachtig respondenten te
vinden. Na zesenzestig respondenten hebben we het onderzoeksproces geëvalueerd
en zijn we tot de conclusie gekomen, dat we reeds over veel inzichten
en kennis beschikten. De additionele kennis die we zouden verwerven
als we ons aan het streefgetal van tachtig respondenten zouden hebben
vastgehouden, zouden de hiervoor vereiste extra inspanningen en middelen
niet rechtvaardigen.
Er zijn verschillende redenen aan te geven die samen een mogelijke verklaring
bieden voor de moeizame werving van respondenten. Een eerste belangrijke
constatering is dat deelgemeente Delfshaven (te) vaak onderwerp
van onderzoek geweest. Zowel bij sommige professionals werkzaam bij de
verschillende instellingen in de deelgemeente als bij de leden van de mogelijke
onderzoeksgroep hebben we een zekere onderzoeksmoeheid kunnen constateren.
Dit resulteerde er soms in dat mogelijke contactpersonen ons niet
of in eerste instantie met tegenzin te woord stonden en verder wilden helpen.
Zo gaf een vertegenwoordiger van een Kaapverdische organisatie de onderzoekster
te kennen dat er al te veel onderzoeken met teleurstellende resultaten
hadden plaatsgevonden. Bovendien waren potentiële respondenten van
Turkse afkomst terughoudend en wantrouwend, omdat er de laatste jaren
veel negatieve berichtgeving over de Turkse gemeenschap in media is verschenen,
zoals ten aanzien van criminaliteit, bijstandsfraude en grond- en
huizenbezit in het land van herkomst. Veel Turken hebben de neiging onderzoekers,
ambtenaren en journalisten over één kam te scheren. In hun bele-
4