Kabeldraagsystemen Inhoudsopgave - Schneider Electric

Kabeldraagsystemen Normen
Nederlandse, Europese en
internationale normen
Soorten normen
In relatie tot kabeldraagsystemen dienen een aantal belangrijke
normen te worden vermeld.
In de eerste plaats zijn dat de normen welke het basismateriaal
betreffen waarvan de systemen zijn opgebouwd: plaatstaal en de
bijbehorende oppervlaktebehandelingen.
Dan zijn er de bekende normen voor de elektrotechnisch installateur,
welke mede bepalend zijn voor de uitvoering van de
elektrische installaties in gebouwen. In dit kader dienen zeker de
veiligheidsnormen, maar ook de normen op het gebied van functiebehoud
bij brand te worden genoemd.
Van recente datum is de Europese productnorm voor kabelkanalen
en kabeldraagsystemen, welke uitgebreide proeven en testen
omschrijft, alsmede markering en wijze van catalogiseren.
Een bijzondere plaats wordt ingenomen door de normen, welke in
relatie tot EMC zijn opgesteld.
Materiaal normen
Kabeldraagsystemen worden over het algemeen vervaardigd uit
dun plaatstaal. Dit materiaal wordt in de hoogovens vervaardigd op
zogenaamde coils, een opgerolde plaat van vele honderden meters
lang.
Dit materiaal wordt in onze fabriek gestanst, geperforeerd, geknipt
en gerolvormd tot het zijn uiteindelijke productvorm heeft verkregen.
Voor deze basisbewerkingen is het noodzakelijk, dat het staal aan
bepaalde, nauw omlijnde voorwaarden voldoet. Zo dient het staal
niet al te hard te zijn. Hierdoor is het materiaal goed koud te vervormen
zonder scheurvorming. Van de andere kant dient het staal
voldoende stevigheid te bieden voor een veilige werkbelasting.
De norm NEN-EN 0327-2004 gaat hier uitgebreid op in en is de
basis voor het inkoopbeleid van STAGO.
Roestvaststaal is een heel specifiek materiaal, waarvoor specifieke
normen zijn opgesteld. Deze hebben met name betrekking op de
samenstelling van het staal, een legering van meerdere metalen.
Het materiaal kent afhankelijk van de samenstelling een code,
waarvoor meestal de Amerikaanse systeem van AISI wordt
gebruikt. Zo wordt het basismateriaal voor de STAGO kabelgoten
in RVS gespecificeerd als AISI 304. Voor meer specifieke toepassingen
(offshore) wordt meestal AISI 3 6L gespecificeerd.
Oppervlaktebehandelingsnormen
Het basismateriaal voor kabeldraagsystemen is voornamelijk
sendzimir verzinkt plaatstaal. Het aanbrengen van deze zinklaag
geschiedt als laatste productiegang bij de hoogovens.
De manier van aanbrengen is volgens de norm NEN-EN
0327: 2004 gereguleerd. Dit houdt bijvoorbeeld in dat de
laagdikte aan beide zijden binnen nauwe grenzen is bepaald.
Voor de STAGO kabeldragers wordt het dubbelzijdige zinklaaggewicht
gespecificeerd op 275 g/m2, wat overeenkomt met een
zinklaagdikte van ca. 20 μm per zijde.
Bij het thermisch verzinken wordt het gefabriceerde product na
het samenstellen gedurende een bepaalde tijd volledig ondergedompeld
in een vloeibaar zinkbad van ca. 450 °C. Hierbij
ontstaan op het grensvlak van zink en staal legeringslagen. De
zinklaag, welke opgebouwd wordt, is aanzienlijk groter dan met
het sendszimir proces mogelijk is. Dunne plaatmaterialen mogen
echter niet al te lang worden ondergedompeld. Het gevaar voor
Inleiding