April - Protestantse Vrouwen Organisatie

in gesprek 4
SNOEIEN
werk- en informatieblad
van de protestantse
vrouwen organisatie
OVER DE WIJNRANK, DE RANKEN EN SNOEIEN
JOB, EEN GESNOEID BESTAAN?
JAARVERSLAG PVO 2008
67e jaargang,
april 2009

2
In Gesprek
werk- en informatieblad van de
Protestantse Vrouwen Organisatie
Bezoekadres/ Bureau PVO: p/a ABOZA
Kon. Wilhelminalaan 21, Amersfoort
Postadres PVO: Postbus 1496, 3800 BL Amersfoort
Telefoon 033 - 465 22 64 (ma., di. en do. 09.00-14.30 uur)
e-mail: bureau@pvo-nederland.nl, Internet: www.pvo-nederland.nl
Gironummer Protestantse Vrouwen Organisatie: 515473
Gironummer Kruis en Munt: 3336259, t.n.v. PVO Vlissingen.
Dagelijks Bestuur PVO:
Voorzitter: Hetty van Weeghel-de Boer
Sommelaan 6, 5627 WK Eindhoven. Tel. 040-2623979
Secretaris: Gonny Elema-de Lange
Boerdijk 13, 7918 TA Nieuwlande. Tel. 0528-351257
Penningmeester: Katie Schiewold-Wilbrink
Paul Krugerstr. 70-634, 4381 WG Vlissingen. Tel. 0118-417934
Algemeen adjunct: Henny de Graaf-Hopman,
Dorpsstraat 114-120, 3751 ET Bunschoten. Tel. 033-2987225
Redactie In Gesprek:
Tiny van de Biezen-Kamphorst, eindredactie
Atie Jongejan, Jopie van de Kleut-Waanders
Heleen Koekoek-Dethmers, Titia Lindeboom-Bruning
Brieven voor de Jubileumrubriek:
Nelie Rijkers, J.C. Pieckstr.14, 4251 ZR Werkendam
e-mailadres: nelierijkers@hetnet.nl
Kringberichten:
Jopie van de Kleut, Rondweg 25, 3785 LB Zwartebroek
e-mailadres: j.kleut@kpnplanet.nl
Overlijdensberichten: Bureau PVO,
zie boven
Overige kopij:
6 weken voor verschijnen van het blad bij de eindredactie:
Tiny van de Biezen, A. v. Meerveldstr. 5, 3785 LP Zwartebroek.
Tel. 0342 - 462095. e-mail: g.vdbiezen@chello.nl
Lidmaatschap van de PVO: € 16 per jaar.
Daarbij is het abonnement op dit blad inbegrepen.
Opzeggen alleen schriftelijk voor eind december bij het Bureau.
Gesproken cd:
In Gesprek verschijnt ook op cd als een uitgave van de CBB,
Christelijke Bibliotheek voor Blinden en Slechtzienden te Ermelo,
tel. 0341-565 499
Doelstelling
Colofon
Druk: Mailfors Amersfoort
ISSN: 0921-447
De Protestantse Vrouwen Organisatie heeft als doel:
- lokale gespreksgroepen en de leden daarvan
te stimuleren, te adviseren en toe te rusten.
- Krachten te bundelen en stem te geven.
- Dit alles om landelijk en plaatselijk te
komen tot ontmoeting en gesprek,
bezinning op Bijbel en persoonlijk geloof,
en een bewuste inzet voor een rechtvaardige
en veelkleurige samenleving.
In dit nummer
De aarde is in april nog niet zo vr uchtbaar.
Dat komt wel weer in mei als
de nachtvorst wegblijft. Dan kan er
weer volop gezaaid en geplant worden.
Toch kunnen we ook nu al genieten
van onze tuin. De meeste bloembollen
staan in bloei en ook de viooltjes
geven met hun uitbundige groei kleur
aan het geheel. Verdergaand met ons thema Vruchtbare
aarde is ditmaal ‘snoeien’ aan de beur t. Snoeien wordt
eigenlijk wel het hele jaar door gedaan. Zo worden in de
wintermaanden bomen in bossen en houtwallen g ekapt en
gesnoeid, in de lente zijn de winterplanten aan de beurt en
ga zo maar door. Snoeien is noodzakelijk willen we blijven
genieten van onze tuin, willen we vruchten blijven plukken
van onze struiken en bomen. Dit thema wordt ook doorgetrokken
op ons eigen leven.
- De bijbelstudie werd deze maand geschreven door ds.
Garbrich Baalbergen uit Voorthuizen. Hij schrijft over
Johannes 15: 1-8: over de wijnrank, de ranken en snoeien.
Wat heeft snoeien voor effect op ons leven? Moet er wel
gesnoeid worden in ons leven? En zo ja, welke uitwerking
heeft dat dan? Een boeiende bijbelstudie over hoe we een
en ander in perspectief kunnen zien.
- Ditmaal hebben we ook een tweede bijbelstudie opgenomen.
Deze werd geschreven door ds. Bert Jan van Haarlem
uit Eindhoven. Hierin staat het leven van Job centraal.
Als we het over snoeien in eigen leven hebben, is
Job een sprekend voorbeeld. Wat werd er in zijn bestaan
‘gesnoeid’. Kunnen we een voorbeeld aan hem nemen als
ook in ons leven zaken niet gaan zoals we graag willen?
- De Ledenontmoetingsdag staat gepland op 23 april in
de Immanuëlkerk in Ermelo. De voorbereidingen zijn
in volle gang en er is een interessant, veelomvattend en
ontspannend programma in elkaar gezet. In samenhang
daarmee kunt u op pagina’s 8 en 9 het Jaarv erslag vinden
van onze secretaris Gonny Elema.
Even verderop schrijft Hetty van Weeghel, onze voorzitter,
over wat er van belang is vanuit het Hoofdbes tuur, vindt
u in de uitnodiging alle gegevens van de LOD en ook het
voorstel voor het nieuwe spaarproject van Kruis en Munt
ontbreekt niet.
Dit nummer van In Gesprek is weer gevuld, natuurlijk ontbreken
de gebruikelijke columns en artikelen niet, dus voor
nu wensen wij u veel leesplezier.
En voor de Ledenontmoetingsdag op 23 april: wij willen u
graag ontmoeten en begroeten in Ermelo. Tot dan!
Tiny van de Biezen
Hoofdartikelen: april 2009
Over de wijnrank, de ranken en snoeien:
Bijbelstudie bij Johannes 15: 1-17 door
ds. G.J.M. Baalbergen te Voorthuizen ..........................................................4
Job, een gesnoeid bestaan
Bijbelstudie bij het bijbelboek Job door ds. B.J. van Haarlem te
Eindhoven ..........................................................................................................6
Jaarverslag PVO 2008 ................................................................................8

Meditatie
‘Iedere rank aan mij die geen vrucht draagt snijdt hij weg, en iedere rank die wel vrucht draagt snoeit hij bij, opdat hij meer vruchten
draagt.’ (Johannes 15: 2)
Dit nummer van In Gesprek gaat over ‘snoeien’. Iedereen die een tuin heef t,
weet dat snoeien op z’n tijd onvermijdelijk is. Doe je het niet dan g roeien de
planten, struiken en bomen ieder op eigen wijze in het wilde weg en heb je binnen
de kortste keren een grote wildernis om je huis heen. Een plant zal o ver de
grond woekeren, alles verstikkend wat op zijn weg komt, een struik zal zo groot
worden dat er geen plaats meer is voor de kleinere en minder snel g roeiende.
Bomen zullen scheefgroeien, dode takken zullen een gevaar zijn voor iedereen
die eronder doorloopt en in het ergs te geval zo verwilderen dat er geen vruchten
meer aankomen. Snoeien is dus een goede zaak.
Maar hoe zit dat dan met een mensenle ven? Eerder stelden we al dat er ook in
ons leven al die handelingen verricht moeten worden om een vruchtbaar leven
te kunnen leiden. Ploegen, zaaien, laten ontkiemen, wortelen, allemaal om uiteindelijk
te groeien, te bloeien en vrucht te dragen. Maar snoeien? Welbewust
stukken of delen uit je leven laten wegsnijden, weghakken? Geen mens zal dat
als vanzelfsprekendheid aannemen. Of toch wel?
Onze Heer Jezus Christus zegt van Zichzelf: ‘Ik ben de ware wijnstok en mijn
Vader is de wijnbouwer.’ Wij worden vergeleken met de ranken, die zonder de
wijnstok niet kunnen leven. Dragen we geen vruchten dan wordt de rank weggesneden, dragen we wel vrucht dan wordt
de rank gesnoeid opdat hij meer vrucht draagt.
Kennelijk is er toch iets van wildgroei in ons leven dat het dit snoeien rec htvaardigt.
Hoe dat in zijn werk gaat? De vraag is allereerst of we inderdaad van onze slechte
eigenschappen en karaktertrekjes af willen! Want hoe dan ook, verandering aanbrengen
in je levensstijl is moeilijk, soms zelfs héél moeilijk. Dan hoef ik alleen maar t e
denken aan ‘mijn eigen ikje’ dat zo graag doet en laat wat het zélf wil.
Gelukkig is het een proces waar we niet alleen voor staan. Ik moet hierbij denken
aan het kinderlied: Zoals klei in de hand van de pott enbakker. Zo ben jij in mijn
hand, zegt de Heer; zoals klei in de hand van de pottenbakker, zo maak Ik jou een v at tot
mijn eer.
Ook pottenbakken is werk, net als snoeien, dat met v eel kracht gepaard gaat. Aan
ons de vraag: willen wij ons overgeven als de boom die gesnoeid moet worden, als
de klei waaruit iets nieuws ontstaat? Geven we ons over aan de betrouwbare handen
van Hem, die weet hoe ons leven, gesnoeid en wel, vruchtbaar gemaakt kan worden?
Ja, ook ons leven dient gesnoeid te worden: opdat wij meer vrucht dragen, tot meerdere
eer en glorie van Hem die ons laat g roeien en bloeien zoals Hij dat voor ons wil!
Tiny van de Biezen
3

4
Ds. Garbrich Baalbergen
Over de wijnrank,
de ranken en snoeien
Bijbelstudie bij Johannes 15: 1-8
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden
Sommige mensen kunnen vreselijk aanhikken tegen een bezoek aan een dokter of een tandarts. Niet omdat ze het werk
dat zo iemand doet wantrouwen. Wel omdat ze opzien tegen de pijn die dan soms gedaan wordt. Toch is een injectie of
zenuwbehandeling in bepaalde situaties onvermijdelijk. Daarom is het nog niet prettig. Maar dat prikje, die behandeling
of die vieze pillen, het is uit eindelijk voor eigen bestwil. Om erger te voorkomen.
In diezelfde lijn heeft een plant soms ook een r adicale behandeling nodig. Bijvoorbeeld een wijnrank. Om vrucht voort
te brengen moet deze soms hardhandig en deskundig g esnoeid worden. Het is dat beeld van snoeien, ontleend aan
Johannes 15, dat in de bijbelstudie van deze keer centraal staat.
Israël: de wijnstok
Jezus begint dit hoofdstuk
met één van de
bekende ‘Ik ben’uitspraken.
‘Ik ben
de ware wijnstok…’
Vertrouwde woorden
voor Oud-Testamentische
oren. Denk
bijvoorbeeld aan Psalm
80: 9-12, waar Israël
met een wijnstok wordt
vergeleken. Of aan Jeremia 2:
21, waar God over zijn volk zegt: ‘Ik
heb je geplant als een edele druif, een
prachtige stek...’
Alleen noemt Jezus zichzelf de ‘ware’
wijnstok. Dan moet er dus ook een
‘onware’ wijnstok zijn; een wijnstok
die zijn doel mist, die geen vruchten
voortbrengt. Duidelijk is, dat Jezus
hier spreekt in de lijn van de profeten.
Israël was de ware wijnstok, maar is
verwilderd en brengt alleen nog slec hte
vruchten voort. Jeremia 2: 21 gaat
namelijk nog verder en zegt: ‘Ik heb je
geplant als een edele druif, een prachtige
stek, maar wat ben je geworden?
Een verwilderde wijnstok, woekerende
ranken!’ Dat laatste doet God intens
pijn. Hij, de wijnbouwer, ziet dat zijn
eigen wijnstok, Israël, niet die vruchten
oplevert die hij zich zo gehoopt had.
Ds. G.J.M. Baalbergen is
predikant van de
Gereformeerde Kerk te
Voorthuizen.
Jezus: de ware
wijnstok
Dan verschijnt Jezus.
En hij vertelt een
soort gelijkenis,
waarin ook hij God
vergelijkt met een
wijnbouwer. Maar hij
bouwt die gedachte
uit. Hij noemt zichzelf
de wijnstok en zijn
hoorders de ranken. Die
wijnstok en ranken vormen
samen een druivenplant. Samen
hebben zij als doel het voortbrengen
van goede vruchten.
Jezus laat dan in de kern van de gelijkenis
(vers 5) zien, dat hij zelf de schakel
is tussen de vrucht van de ranken,
de voedingsbron en de wijnbouwer.
Alleen wie in de wijnstok blijft, kan
vrucht dragen. Dat gaat niet vanzelf.
Daarom lezen we ook: ‘iedere rank
aan mij die geen vrucht draagt, snijdt
hij weg’ (vers 2a). Helaas zijn er ook
onvruchtbare ranken. Zij zijn wel
aan Jezus verbonden, gebruiken wel
de kostbare sappen die de wijnstok
aanlevert, maar leveren niets op. Zij
belemmeren de groei van de goede
vruchten. Daarom moeten deze ranken
worden weggesneden.
Snoeien!
Maar daar is niet alles mee g ezegd.
Er zijn gelukkig ook ranken die heel
goed vrucht dragen. Alleen moeten
die worden gesnoeid, opdat zij meer
vruchten dragen (vers 2b). In het
Grieks staat hier ‘gereinigd’ (kathairo).
Dat betekent dat alles wat nog meer
en betere vruchten in de weg staat,
wordt weggehaald. Denk hierbij aan
het krenten van een wijnrank, waarbij
de te kleine druifjes worden weggehaald.
Door de onvruchtbare ranken
weg te snijden en de druiven te krenten,
wordt de groei van de mooiste
vruchten bevorderd.
Snoeien?
Ik weet niet hoe u dat leest, maar met
dat letterlijke snoeien heb ik geen
moeite. Dat is gewoon nodig. Maar hoe
dienen we dit snoeien te verstaan in
de zin zoals Jezus het bedoelt? God wil
niets liever dan dat ons leven mooie
vruchten oplevert. Hij wil dat er bij ons
uitkomt, wat hij in ons gelegd heeft.
Maar kan dat niet zonder te snoeien?
Kennelijk niet. Zoals een wijnrank, wil
zij goede en mooie vruchten voortbrengen,
niet aan zichzelf overgelaten kan
worden, zo kunnen ook wij niet tot
bloei komen zonder dat wij door God
’s Werelds oudste (?) wijnrank
gesnoeid worden. Er zullen gedeelten
in of van ons leven moeten worden
weggesneden, zodat alle groeikracht
zich kan concentreren op de meest
veelbelovende gedeelten.
Maar hoe gaat dat dan in zijn werk?
Want dat levende ranken, die wel
vrucht dragen, moeten worden
gesnoeid, dat is schrikken. Dat stuit
ons tegen de borst. Want gesnoeid worden
is niet prettig. Je moet er alti jd iets
en soms veel voor inleveren.
Drie vormen van gesnoeid worden
Onlangs sprak ik een redelijk jong
iemand die ernstig ziek werd, een

periode in het ziekenhuis doorbracht, maar gelukkig herstel
vond. Hij zei: ‘Ik heb er wel wat van geleerd. Ik besef nu, dat
ik veel te gehaast en jachtig leefde. Dat moet anders.’ Was
dat ‘snoeien van God’? Dat zou goed kunnen. Dat God die
ziekte veroorzaakte, daar
geloof ik niets van. Maar
God kan een ziekte wel
gebruiken (vgl. Romeinen
8: 28-30). Om iemand als
het ware een spiegel voor
te houden en de vraag te
laten stellen: hoe heb ik
tot nu toe geleefd? Wat
is nu echt van waarde in
mijn leven en wat is maar
bijzaak? Op deze manier
is snoeien een proces van
concentratie op dat wat
echt belangrijk is.
Daar hoeven we trouwens
niet eerst ziek voor te wor-
Kleurende druiven
den. Een bepaalde periode (bijvoorbeeld de Veertigdagentijd)
kan ons daar ook toe aanzetten. Omdat we in die tijd (maar
dat kan even goed een vakantieperiode zijn) beseffen: er zijn
dingen in ons leven, die we eigenlijk best kunnen missen.
Een overdaad aan voedsel, bepaalde vormen van luxe, zijn
die nu echt zo belangrijk? Het is in zo’n periode, dat een
zekere zuivering zich meester van ons maakt. Ook een vorm
van snoeien. Vaak heel heilzaam.
En zou de huidige economische crisis ook niet in dit lic ht
kunnen worden verstaan? Jezus leert ons, dat een gezonde
groei alleen maar bevorderd wordt door een gezonde snoei.
Zouden we dan niet kunnen stellen, dat het onbegrensde
geloof in economische groei ook niet heeft geleid tot een
zekere woekering en verstikking van ons leven? Iets wat
eerst zichtbaar werd in de verstikking van het leven elders
op aarde, vervolgens in het milieu en in de w elvaartsziekten
van ons eigen lichaam. En ten slotte in het uit handen moeten
geven van een zekere mate van welvaart, die lang niet
altijd tot welzijn heeft geleid.
Daarmee blijft snoeien een begrip dat ons gemakkelijk
tegen de haren instrijkt. Wij worden meer aangesproken
door gedachten als verzorgen en verwennen, door aanpassing
aan de groep en grenzeloos kunnen leven. Toch bepaalt
dat snoeien ons bij wat echt belangrijk is: het verbonden
blijven met Jezus. En waar we als ranken aan Hem verbonden
blijven, zal dat ook zichtbaar worden in de vruchten
van ons geloof.
De Bijbel: een snoeimes
Toch zijn het niet alleen omstandigheden in ons persoonlijke
leven of in de wereld rondom waardoor God ons noodzakelijkerwijs
snoeit. Ook de Bijbel zelf is al een snoeimes.
In Johannes 15: 3 zegt Jezus, dat zijn leerlingen al rein (dus
gesnoeid) zijn door alles wat Hij hen gezegd heeft. Door te
luisteren naar en te leven uit Jezus’ woorden worden we ook
gesnoeid. Omdat zijn woorden ons oproepen af te rekenen
met alles wat een grotere vruchtbaarheid in de weg staat.
Omdat Jezus volgen ons uitdaagt voorrang te geven aan wat
echt prioriteit heeft in ons leven. Dat alles in de hoop, dat
ook wij, gevoed door de liefde van Jezus, meer vr ucht zullen
dragen.
Gespreksvragen:
1. Wat roept het beeld van snoeien allereers t bij u op?
Beleeft u daarbij ook een innerlijke weerstand? Of juist
niet?
2. Wat vindt u van de drie besc hreven vormen van snoeien
(een persoonlijke crisis die je tref t, een periode waar je
jezelf voor openstelt, een wereldwijde crisis). Zou u dit
ook een vorm van snoeien noemen? Kunt u dat nader
omschrijven?
3. De woorden van Jezus worden door Hem zelf min of
meer vergeleken met een snoeimes. Daarnaast zijn er
vele andere Bijbelwoorden die ook spreken van Gods
zuiverende werk: de smeltoven (Jesaja 48: 10), de spiegel
(Jakobus1: 22-25), het tweesnijdend zwaard (Hebreeën 4:
12), of de leerschool van God (Hebreeën 12: 4-11). Hoe verbindt
u dergelijke teksten aan een Bijbelvers als Romeinen
8: 28-30?
4. Een bekend lied/gebed uit de gemeenschap van Iona zegt:
‘Neem mij aan zoals ik ben, zuiver uit wie ik zal zijn,
druk uw zegel op mijn ziel en leef in mij.’ Wat vindt u
hiervan?
Zingen: Gezang 78: 1 en 2
Lezen: Johannes 15: 4 en 5
Blijf in mij, dan blijf ik in jullie. Een
rank die niet aan de wijnstok blijft,
kan uit zichzelf geen vrucht dragen.
Zo kunnen jullie geen vrucht dragen
als jullie niet in mij blijven. Ik ben de
wijnstok en jullie zijn de ranken. Als
iemand in mij blijft en ik in hem, zal
hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij
kun je niets doen.
Zingen: Gezang 78: 3 en 4
Lezen: Fragment uit een gebed van
kerkvader Augustinus
Laat heb ik U bemind,
schoonheid zo oud en zo nieuw,
laat heb ik U bemind.
Gij waart binnen, ik zocht U buiten.
Daar zocht ik dan en begreep de zin niet
van de mooie dingen die Gij hebt gemaakt.
Gij waart bij mij, ik was niet bij U.
Al die dingen die er niet eens zouden zijn
als ze niet in U waren,
hielden mij ver van U weg.
Gebed:
Vader in de hemel,
Dank U wel, dat wij vandaag opnieuw bij elkaar komen.
Dat wij mogen leren uit uw woord.
Dank U dat wij onze zorgen samen mogen delen.
Maar dat wij ook de fi jne dingen die wij meemaken kunnen
bepraten met elkaar.
Wilt U ons helpen dat wij, als groep en persoonlijk, dicht
bij U blijven.
Wij bidden ook, dat de vrouwen die er vandaag niet bij
kunnen zijn, uw nabijheid mogen ervaren.
Heer God, U bent de bron van ons bes taan.
Amen.
Zingen: Gezang 455
Kapstok
TL
5

6
Ds. Bert Jan van Haarlem
Job, een gesnoeid bestaan?
Bijbelstudie bij het bijbelboek Job
Er is geen mens die het zo t e verduren heeft
in de bijbel als Job. Alles raakt hij kwijt: zijn
bezit, zijn kinderen en zijn gezondheid. Het
enige wat hij behoudt is zijn leven, maar je
kunt beter niet vragen wat voor leven dat
is… Als er ergens gesneden, gesnoeid wordt
dan is het in het bes taan van Job.
Snoeien?
Toch aarzel ik meteen om te spreken
van snoeien. Want snoeien dat is
toch snijden met als doel een betere
opbrengst van vruchten die aan een
struik of een boom groeien? Snoeien
is pijnlijk en gewelddadig, maar niet
zinloos en doelloos. Snoeien moet
daarom met beleid gebeuren. Het kan
nooit in het wilde weg gebeuren en
het heeft weinig zin om van een struik
of een boom alleen maar de s tronk te
laten staan. Snoeien wordt gedaan om
groei mogelijk te maken. Maar kun je
nog van Job verwachten dat hij na dit
verlies nog of weer groeien zal, mag je
dat van hem vragen?
Vraag 1: We kennen de uitdrukking
‘nood leert bidden’. Is dat ook uw ervaring
of kan dat ook anders zijn?
Vechten
Bij alles wat hem overkomt verliest
Job niet zijn geloof in en vertrouwen
op God. Hij zit wel vol vragen en richt
die ook tot de Heer. Stevige vragen zijn
het, waarmee Job bij zijn God verhaal
haalt. Hij vind het niet terecht dat hij
zo moet lijden en hij houdt niet op
te vragen: waarom? Job neemt geen
afstand van God. Dat wordt hem wel
voorgehouden. Zijn vrouw zegt tegen
hem: ‘vervloek God toch en sterf.’
Zover zal Job niet gaan. Hij zal zichzelf
vervloeken, hij had niet geboren willen
worden en hij wil sterven. Maar
hij kiest het gevecht met zijn vrienden
Ds. B.J. van Haarlem
is één van de
predikanten van de
Johannesgemeente, een
wijkgemeente van de
Protestantse Gemeente
te Eindhoven.
en de worsteling met God. Gelaten
klinken de reacties van Job: ‘… De Heer
heeft gegeven, de Heer heeft genomen,
de naam van de Heer zij geprezen.’
Ondanks alles zondigde Job niet en
maakte hij God geen enkel verwijt (Job
1: 21 en 22).
Jobs beproeving
‘… Al het goede aanvaarden we van
God, zouden we dan het kwade niet
aanvaarden.’ Ondanks alles zondigde
Job niet en sprak hij geen onvertogen
woord (Job 2: 10).
In wat volgt laten deze woorden zich
niet zo lezen. Job schreeuwt zijn verdriet
en boosheid uit. Hij klaagt over
zijn lijden en het onrecht dat hem
wordt gedaan. Job kan en wil zich niet
zomaar neerleggen bij wat hem wordt
aangedaan. Hij geeft zich niet zomaar
gewonnen.
Vraag 2: Lees de reacties van Job op
wat hem overkomt (Job 1: 20-22 en 2:
9-10) en bespreek die. Wat valt u op?
Wat herkent u? Wat vindt u moeilijk?
Zwijgen en spreken
Vrienden van Job komen naar hem toe
als zij horen wat er gebeurd is. Als ze
bij Job komen schrikken ze van hem.
Ze delen zijn verdriet en weten niet
wat ze moeten zeggen. Zeven dagen
en nachten duurt hun zwijgen. Dan
breekt Job uit in een felle klacht. Daarop
kunnen de vrienden ook hun mond
niet meer houden. Ze zijn wel bang
dat Job het niet kan hebben dat zij
iets gaan zeggen, maar ze kunnen niet
meer zwijgen. Nu Job niet meer zwijgt
maar klaagt, kunnen zij niet anders
dan antwoorden.
De gesprekken brengen hen bij elkaar.
De vrienden storen zich enorm aan
Job, die volhoudt dat hem onrecht
wordt gedaan nu hij zo moet lijden.
Job zoekt troost, maar vindt die niet bij
zijn vrienden. Die zoeken een verklaring
voor het lijden van Job. Niemand
staat onschuldig tegenover God. Een
mens oogst wat hij zaait. Kortom: lijden
is een straf voor de zonde die je
begaan hebt, lijden heb je verdiend.
Job kan er niets mee en verzet zich uit
alle macht. Nu klaagt hij ook tegen
zijn vrienden. Troost vraagt hij van
zijn vrienden en niet zijn veroordeling
door hen. Job vraagt van zijn vrienden
dat zij zullen luisteren naar wat hij te
vertellen heeft. Dat is troost en niet
dat ze hem lastig vallen en vernederen
met hun verklaringen. Tenslotte blijkt
niet alleen Job kwaad te zijn op zijn
vrienden. Ook God is woedend op hen,
omdat zij niet juist over Hem hebben
gesproken (Job 42: 7-10).
Vraag 3: Wat vindt u van het zwijgen
van Job’s vrienden.
Vraag 4: Kunt u het zich voorstellen
dat er vaak geen woorden zijn voor het
lijden van mensen, dat het beter is om
niets te zeggen…? Maar hoe moeilijk is
dat?
Vraag 5: Wat vindt u van Gods woede
tegen Jobs vrienden?
Recht doen
Veel mensen vinden het einde van
boek Job nog moeilijker dan het begin.
Dat Job het dubbele terugkrijgt van
wat hij bezat, is teveel van het goede
en te mooi om waar te zijn. Zou het
niet veel mooier zijn geweest als het
boek geëindigd was met de ontmoeting
tussen Job en zijn God. Was het
niet een veel beter slot geweest als het
gesprek tussen hen het laatste was
geweest? Job heeft zich gebogen voor
God, tegen wie hij zich zo hevig verzet
had. Wat wil je nog meer? Maar Job
heeft ook gezegd dat hij wist dat zijn
redder, zijn bevrijder leeft. En dat is
misschien nog niet zichtbaar geworden.
Daarom is er dat laatste hoofdstuk
in het boek Job. Daar wordt gesproken
over de verlossing van Job uit zijn lijden.
Hij heeft immers geen verkeerd
woord over God gezegd. Dus waarom
zou hij zich moeten buigen? Nu wordt
er recht gedaan aan zijn klacht. Job

Job en zijn vrienden
krijgt gelijk. Zijn vragen: waarom? en zijn vasthouden:
onrecht! waren terecht. Job heeft juist over God gesproken.
Er wordt op gewezen dat het slot van het boek Job als een
schuldbelijdenis van God gelezen kan worden. De Heer
Vrucht van de Geest: Geloof
Geloof(svertrouwen) is typerend voor de relatie tussen de
mens en God. Zij zijn met elkaar verbonden. Het hart van
de relatie klopt dan ook in het v erbond. De levende God is
altijd en in alles de eerste. Bij Hem ligt het initiatief om de
relatie aan te gaan. Zijn trouw maakt ook de duurzaamheid
van de relatie uit.
Wanneer God, de Betrouwbare Bondgenoot, alles, dus ook
Zichzelf investeert in zijn relatie met de mensen, mag ook
volstrekte toewijding van onze kant verwacht worden. Wij
dienen Hem volkomen te volgen, onberispelijk te zijn tegenover
Hem en volkomen op Hem gericht te zijn.
Helaas zien we in het Oude Testament telkens opnieuw
dat de relatie tussen God en mens s tukloopt. De mens stelt
zijn vertrouwen en dus zijn geloof meerdere malen op
alles, behalve God. En toch zien we ook dat God steeds weer
opnieuw naar de mens reikt, hem t erug wil brengen bij
Hem om hem het leven te schenken.
Het wekt dan ook geen verbazing dat ‘geloof’ en ‘leven’ vrijwel
synoniem zijn. Met name Jesaja verwoordt een en ander
heel duidelijk. Geloven in deze unieke God is de enige mogelijkheid
om zinvol, zegenrijk en hoopvol te leven: ‘Alleen als
jullie vertrouwen hebben, houden jullie stand’ (7: 9). Het
kwetsbare, kostbare bestaan heeft zonder dit geloofsvertrouwen
geen bestand, houdt geen stand. Politieke overwegingen
kunnen geen duurzaam heil bewerken. Het vertrouwen op
de macht van mensen zal een illusie blijken te zijn.
Wanneer het leven, de samenleving onder druk komt te
staan, is alleen God bij machte om redding te bieden, een
schuilplaats te zijn.
neemt de verantwoordelijkheid op zich voor het lijden van
Job. Het had niet moeten gebeuren, niet zo mogen gaan.
Wie een ander iets afneemt, zal het dubbel v ergoeden. Zo
staat het in de Thora. Je zou kunnen zeggen: God houdt
zich aan zijn woord en doet waartoe Hij volgens dat woord
verplicht is: het dubbele terug geven van wat je ten onrechte
van een ander hebt genomen.
Vraag 6: Kunt u zich voorstellen dat God zich verantwoordelijk
(in de betekenis dat Hij het had willen of missc hien
moeten voorkomen) weet voor het lijden van Job?
Vraag 7: Kunt u het er mee eens zijn dat geloven danken en
loven is, maar ook vragen en klagen?
Literatuur over het boek Job is er in o vervloed.
Behulpzaam kunnen zijn:
E. van Wolde: Meneer en mevrouw Job, Baarn, 1991 en: God
van Job, Zoetermeer, 2005
W.R. van der Zee: Wie heeft daar woorden voor?, ’s Gravenhage,
1981
Karel Blei: Job (verklaring van een bijbelgedeelte), Kampen,
1978
A. van de Beek: Rechtvaardiger dan God?, Nijkerk, 1992
Wie van doorzetten houdt, zou kunnen lezen:
K.H. Miskotte: Antwoord uit het onweer, 1936, ook in: Verzameld
werk deel 10, Kampen, 1984
Het geloof is in het Nieuwe
Testament de unieke concentratie
op de ene God,
die zich in Jezus Christus
heeft geopenbaard. De
persoon en het werk van
Jezus Christus vormen het
hart van het christelijk
geloof, de inhoud van het evangelie. Vooral in het Evangelie
van Johannes is Jezus Christus het vleesgeworden Woord, de
allesbeheersende inhoud van het geloof. Geloven in Jezus is
Hem kennen en erkennen als de Zoon van God.
Aan het geloven in Hem is de belof te van (eeuwig) leven
verbonden. Geloven is antwoorden op het Woord, de openbaring
die mensen van Godswege ten deel valt.
Geloven in God betekent veel meer dan iets vinden, menen,
voelen, ervaren. De God van wie de Bi jbel getuigt, investeert
Zichzelf in de relatie die Hij met ons, mensen aangaat. Hij
is door en door betrouwbaar en dus ook trouw aan zi jn verbond.
Onze reactie kan dan ook niet anders dan een t otale
inzet zijn. Geloven in God is het fundament, de behuizing
en het perspectief van ons bestaan.
Buiten deze verhouding is geen leven, althans niet in bijbelse
zin. God is in alles de eers te, Hij blijft en blijkt ook
overmachtig in zijn trouw. Wie Hem op zijn Woord, dat ten
diepste Jezus Christus is, vertrouwt, ontdekt dat geloof en
genade twee kanten van dezelfde zaak zijn. Het anker van
ons bestaan ligt vast in Hem.
Heilige Geest, verlicht ons leven, werk in ons hart, leer ons geloof.
7

8
Jaaroverzicht PVO 2008
Als we terugblikken op het jaar 2008
zien we dat er weer veel activiteiten
waren.
De Ledenontmoetingsdag werd
gehouden op donderdag 24 april in de
Kruiskerk te Nijkerk. Spreker van deze
morgen was dhr. Leo Fijen, bekend
van het tv programma Kruispunt. Hij
sprak over: De kans om te groeien als
vrouw, wie je ook bent, wat je hebt
meegemaakt, hoe oud of jong je bent.
Het spaarproject van Kruis en Munt
voor zonneovens in Tsjaad waar we
twee jaar lang voor hebben gespaard,
bracht in totaal het mooie bedrag op
van € 30.882,10. Dank aan allen die
hiervoor spaarden. Het nieuwe spaarproject
is voor een landbouw project
in Oeganda. U hebt daarover in
In Gesprek kunnen lezen.
’s Middags namen we afscheid van
Ria Scheltens, lid van de werkgroep
Toerusting. Zij werd hartelijk bedankt
voor haar inzet. Ook hebben wij
afscheid genomen van de regelingscommissie.
Zij werden bedankt voor
de vijfentwintig jaar, waarin ze meegeholpen
hebben om de ledenontmoetingsdagen
zo soepel mogelijk te laten
verlopen.
Mevr. Titia Verboom vulde samen met
mevr. Joke van der Zee (piano) het ontspanningsgedeelte
in, door verhalen te
vertellen over o.a. de soepsteen en over
Harm en Aaltje. We mogen terugzien
op een geslaagde dag.
Werkgroep Redactie
Het hele jaar door heef t de Redactie
veel werk verzet om een goed
blad samen te stellen. Zij werd
daarin bijgestaan door de vrouwen
van de Redactieraad. Alle lof voor
In Gesprek, zowel qua uiterlijk als
inhoudelijk. Er werd afscheid genomen
van mevr. Adri Hoogerwerf als
lid van de Redactieraad.
Henny Kalisvaart blijft de website
(www.pvo–nederland.nl) bijhouden
en daar zijn wij heel blij mee. De
jubileum-rubriek werd ook dit jaar
verzorgd door Nelie Rijkers. Er zijn
heel wat felicitaties naar gespreksgroepen
uitgegaan.
Samen met de leden van het Dag elijks
Bestuur (DB) en werkgroep Toerusting
werd op 10 april de zogeheten
werkthemavergadering gehouden.
Het nieuwe jaarthema voor 2009 –
2010 gaat over Petrus. Op 6 november
werd de zogeheten subthemavergadering
gehouden. Hier werden de
subthema’s bij het nieuwe jaarthema
uitgewerkt.
Werkgroep Toerusting
Dit jaar werden er zeven themaochtenden
belegd (voorheen studieochtend)
waar het thema Vruchtbare aarde
centraal stond. Het zijn inspirerende
morgens geworden met een goede
opkomst.
Voor de Kaderdag op 11 september werden
alle kaderleden uit het land uitgenodigd,
te weten de bestuursleden van
de regio’s, van redactie, van toerusting
en de contactvrouwen. Spreekster was
mevr. Willie Marskamp uit Dronten.
Zij gaf ons voldoende stof om door te
geven aan de plaatselijke groepen.
Lunch tijdens de HB-vergadering
Teikje Veerman zorgt voor ons
tijdens de vergaderingen
De commissie Financiën en
Organisatie (F&O)
De heren Ad van Halteren en Bernard
van Weeghel hebben ook dit jaar
weer de fi nanciële en zakelijke belangen
van de PVO behartigd.
Commissie Reizen
Dit jaar zijn we met 60 vrouwen naar
het Stadshotel Ootmarsum in Ootmarsum
geweest, waar gasten en leiding
volop genoten van de omgeving,
de natuur en de gezelligheid.
Plaatselijke groepen
Heel belangrijk vinden we het werk
van de plaatselijke groepen, die
ieder op eigen wijze functioneren. Ze
komen een of twee keer per maand
bijeen, om elkaar vanuit de Bijbel
te bemoedigen en meningen uit te
wisselen aan de hand van de t hema’s
uit In Gesprek. De gespreksgroepen
hebben het Kerst- en het Paasfeest
gevierd met de liturgieën uit In
Gesprek, die weer samengesteld zijn
door de liturgiecommissie. Mevr.
Corry de Bruin heeft afscheid genomen
van de liturgiecommissie. Mevr.
Renie Koopsen nam haar functie
over.
Ook met de particuliere leden zijn
we heel blij. Het zijn vooral vrouwen
die in hun omgeving geen gespreksgroep
meer hebben maar wel lid van
de organisatie willen blijven en ook
In Gesprek willen blijven lezen.

Regiodagen
Ook dit jaar werden Regiodagen
gehouden. De Regiobesturen kunnen
terugzien op goede bijeenkomsten.
Met dank aan de contactvrouwen die
deze dagen mede georganiseerd hebben.
Een kort verslag van deze dagen
en de verslagen van de vergaderingen
van de Regiobesturen werden gelezen
door het DB en eventuele vragen
werden op de vergaderingen van het
Hoofdbestuur (HB) behandeld. Zo
bleef het HB betrokken bij het werk
in de regio’s.
Aboza, het gebouw in Amersfoort
In 2008 was Ria Strang vijfentwintig
jaar in dienst van eerst de GVB
en later de PVO. In april 1979 werd
door het bestuur een advertentie
geplaatst waarin ‘een jongste
medewerkster voor alle voorkomende
werkzaamheden’ werd
gevraagd. Onze Ria, nog maar 16
jaar oud en niet eens van sc hool
af, solliciteerde hierop en werd
per 1 augustus 1979 aangenomen.
Omdat de andere kantoormedewerksters
toen nog op vakantie
waren, bracht zij haar eerste werkdag
onkruid wiedend, hak-
Denk ik aan het woord snoeien, dan krijg ik een ongemakkelijk
gevoel. Ik moet dan denken aan die prachtige lavendelstruik,
trots van onze voortuin. Hij geurde, hij bloeide
duizenduit, en ook al was de res t van de tuin een rommel,
die paarsblauwe plant trok alle
aandacht naar zich toe. Ieder
najaar snoeide ik hem. Ik knipte
de dorre bloemen eraf en snoof
de geur diep op voordat ik ze in
de GFT-bak kieperde. Heerlijk! De
buurvrouw-met-groene-vingers
zag mij op een namiddag zo
bezig en gaf mij goede raad. ‘Als
je wil dat die lavendel nóg groter
wordt, dan moet je beter snoeien,
hoor. Dichter bij de grond afknippen
is het allerbeste.’
Ik volgde haar advies, want groe- ne vingers
heb ik allerminst. In het tuinieren ben ik enthousiast,
maar onhandig. Vogelmuur en klaver laat ik staan, omdat
de bloemetjes mij vertederen, en vervolgens nemen ze grimlachend
de tuin over. ‘Nu niet weekhartig zijn,’ dacht ik en
besloot de schaar goed in de lavendel te zetten.
Wat heb ik verkeerd gedaan? Te diep gesnoeid? Te scheef?
Was ik te begerig naar nóg meer bloemen? In ieder g eval
is er van mijn lavendelstruik niet meer over dan een grijsbruin
stompje met een paar groene sprieten. ‘Ach joh, die
waar ons bureau gevestigd is, was ook
onze ontmoetingsplaats voor vergaderingen.
Het Dagelijks Bestuur (DB)
heeft zes keer vergaderd, waarvan
twee keer telefonisch. Het Hoofdbestuur
(HB) kwam vijf keer bijeen. Voor
een goed onderling contact heef t het
Hoofdbestuur samen met de leden van
de Redactie op 29 mei het vergaderseizoen
afgesloten met een etentje.
Ria Strang, onze bureau medewerkster
en gastvrouw, notuleert de hoofdbestuursvergaderingen
en verzorgt
alle werkzaamheden die met onze
Organisatie te maken hebben.
kend en harkend door in de tuin
aan de Steynlaan in Baarn. Hoezo
vruchtbare aarde? Wie een rekensommetje
maakt, zal misschien de
conclusie trekken dat zij al veel
langer bij ons werkt, maar in de
periode juli 2003 tot en met maart
2007 verbleef zij samen met haar
gezin in Curaçao, vandaar.
Ria, bedankt voor al die jaren van
inzet en al dat werk gedaan voor
onze organisatie.
We hopen dat we nog heel veel
jaren op je kunnen rekenen!
Vol vertrouwen hebben we ons ingezet
voor alle vrouwen. We vinden het
fantastisch dat er zoveel vrouwen
mee wilden denken en ook mee wilden
werken. In dat vertrouwen gaan
we weer verder. We doen dit met en
voor elkaar. Samen delen wat ons
bezielt en samen zoeken naar wat
het betekent om in deze tijd christenvrouw
te zijn. Maar bovenal hebben
we de kracht van God nodig om de
toekomst met vertrouwen tegemoet
te treden.
Vruchtbare aarde: Lavendel adieu!
Gonny Elema-de Lange,
secretaris PVO.
Ria Strang aan het werk voor de PVO
komt wel weer,’ zegt mijn man. Nou, ik moet het nog zien.
Ik heb het gevoel alsof ik een oude vriend heb w eggejaagd.
Bij het woord ‘snoeien’ denk ik ook aan de krediet crisis,
waarover we zoveel horen. Snoeien moeten we: in ons eetpatroon,
in onze levensstijl, in onze aankopen. En als alleen de
rijke mensen van deze de wereld (waartoe ik mijzelf
ook reken) mmoesten
snoeien, was het zo erg
niet. Het H milieu en ons eigen hart
zouden er waarschijnlijk wél bij
varen. Maar het wrange is dat
de kredietcrisis juist de armsten
treft.
Ik las een verhaal uit de joodse
wijsheidsliteratuur wijsh
(Midrasj). Een
dikke vos ontdekte een gat in de
omheining omhe van een wijngaard. Daar-
doorheen doorh zag hij een overvloed aan
druiventrossen hangen. Het water liep hem in de bek. Drie
dagen lang vastte hij; hij snoeide als het ware zic hzelf. Toen
hij mager genoeg was, glipte hij naar binnen. De vos vrat
zich helemaal vol, maar... paste toen niet meer door het gat.
Weer vrat hij drie dagen niets om terug te kunnen gaan. De
conclusie van het verhaal? Maak je niet druk om het vergaren
van geld en mooie spullen. Je komt op de wereld met
niets en met niets ga je er ook weer vandaan.
Titia Lindeboom
9

10
Nieuws van het hoofdbestuur
Als u dit leest, zijn we onderweg naar
onze ledenontmoetingsdag op 23 april.
We hebben dit keer voor Ermelo gekozen,
ook omdat de kerk dicht bij het station
staat. U wist toch van de mogelijkheid
om samen met de bus t e komen?
Uw regiobestuur en/of contactvrouw
heeft u daarop vast attent gemaakt. Veel
gemakkelijker, dus niet meer op koude
perrons wachten of je te moeten haasten
om de volgende overstap te halen.
Wij hopen u allen van har te welkom te
kunnen heten in Ermelo.
De heer Andries Knevel zal bij ons
komen spreken over: ‘Geloven in de 21e
eeuw’. Hij vraagt zich af of geloven vandaag
de dag moeilijker of makkelijker is
dan vroeger. Het wordt moeilijker door
toenemende kerkverlating, secularisatie
en de invloed van de Islam. Tegelijkertijd
zien we dat er meer ruimte is om te
praten over zingeving en spiritualiteit.
Wat zijn de invloeden hiervan bij de
christenen? Geloven was in de tijd van
de verzuiling makkelijker en vanzelfsprekender.
Is geloven nu moeilijker of
geeft het nieuwe kansen voor geloofsverantwoording
en groei?
Het onderwerp heeft naar ons idee
voldoende aanknopingspunten om er
verder over na te denken.
Wij hebben er al eens eerder over
geschreven, maar helaas bereikt ons
steeds vaker het bericht dat groepen
ophouden te bestaan. Om welke reden
dan ook. Wij maken ons hier veel zorgen
over. Het ledenaantal slinkt gestaag
en als dat zo doorgaat, komt het voortbestaan
van de Protestantse Vrouwen
Organisatie wel in de ‘gevarenzone’.
Soms lijkt het erop dat een g roep wel
heel erg gemakkelijk stopt, zelfs met
16 of meer leden! Je hoef t echt geen
formeel plaatselijk bestuur te hebben,
het onderwerp uit ‘In Gesprek’ kun
je om de beurt voorbereiden. Je doet
het toch immers samen? Vindt u het
moeilijk om een opening of een sluiting
te bedenken? Geen nood, u kunt de
‘Kapstok’ uit ons blad hier heel goed
voor gebruiken. Ook al was u het anders
gewend, het is echt niet erg als er niemand
voorzitter, secretaris of penningvrouw
meer wil zijn. Wij hebben alleen
een adres nodig, voor contact en het
opsturen van informatie.
Maar als een groep moet stoppen, na
alles geprobeerd te hebben, weet dan
dat de mogelijkheid bestaat om individueel
lid te blijven. U blijft dan toch
betrokken bij de Protestantse Vrouwen
Organisatie.
Ik las eens, dat iemand al haar ‘k erkvriendinnen’
gevraagd had om naar de
plaatselijke groep te komen. Die vriendinnen
waren enthousiast lid geworden.
Er ontstond een sneeuwbaleffect en die
plaatselijke groep kon na een poosje 11
nieuwe leden welkom heten.
Misschien kan dit voor ons allemaal een
uitdaging zijn, om het ook zo eens te
proberen. In onze doelstelling staat, dat de
PVO plaatselijke groepen en de leden daarvan
stimuleert, adviseert en toerust. Dat wij onze
krachten bundelen en stem geven. Dat wij
elkaar blijven ontmoeten en met elkaar in
gesprek blijven over wat belangrijk is in het
leven. Dat wij ons bezinnen op de Bijbel en
persoonlijk geloof en ons inzetten voor een
rechtvaardige en veelkleurige samenleving.
Laten wij er met elkaar de schouders
onderzetten, zodat de PVO kan blijven
bestaan.
Voor ons is het bemoedigend om te
zien, dat er groepen zijn, die gewoon
doorgaan, ook al hebben zij geen
bestuur en komen ze om de beurt bij
elkaar thuis samen.
Het is in ieder
geval de moeite
waard om het te
proberen.
Hetty van Weeghel,
uw voorzitter.
Ledenontmoetingsdag Protestantse Vrouwen Organisatie
UITNODIGING
bestemd voor de leden van de PVO die geen lid zijn van een plaatselijke groep *
Donderdag 23 april 2009 wordt de landelijke Ledenontmoetingsdag gehouden in de Immanuëlkerk, Stationsstraat 137 te
Ermelo van 10.00 - 15.45 uur (vanaf 10.00 uur staat de koffi e/thee klaar). (De Immanuëlkerk is op geringe loopafstand van
station Ermelo (spoorlijn Zwolle-Amersfoort). Wilt u de fi les en ander (auto) ongemak vermijden? Kom dan met de trein!)
Spreker is dhr. Andries Knevel, over: Geloven in de 21e eeuw.
’s Middags kunnen we luisteren naar ds. Erick Versloot uit Woerden.
Hij vertelt over: Schatgraven naar parels in het Liedboek en zingt met ons.
Verder:
- Het jaaroverzicht van onze secretaris.
- Het fi nancieel jaarverslag van onze penningmeester.
- Het spaarproject voor Oeganda van Kruis en Munt wordt afgesloten.
- U maakt kennis met het nieuwe spaarproject.
- Onze penningvrouw Katie Schiewold is aftredend en het hoofdbestuur
stelt als haar opvolgster voor Tjitske Rinsma, voorzitter Friesland
en lid van het Hoofdbestuur.
U bent van harte welkom, wij zien u graag komen!
* De secretarissen van de plaatselijke groepen hebben een uitnodiging per brief ontv angen.
ds. Erick Versloot
dhr. Andries Knevel
Het Hoofdbestuur

Voorstel nieuw spaarproject
Kruis en Munt
Het Hoofdbestuur heeft voor het volgende spaarproject
van Kruis en Munt gekozen voor Stichting Mensenkinderen
te Harderwijk. Zij bieden hulp aan arme gezinnen in
het dorp Scorteni in het district Telenesti in Moldavië.
De republiek Moldavië is een klein land in het zuidw esten
van Europa. Het ligt tussen Roemenië en de
Oekraïne. Sinds Moldavië op 27 augustus 1991 onafhankelijk
werd verklaard van de ineengestorte Sovjet Unie, heeft
het land veel politieke, economische en sociale moeilijkheden
te verduren gehad. De levensstandaard in Moldavië
is één van de laagste in Europa. Het grootste deel van de
Moldavische bevolking leeft op het platteland. Armoede is
een groot probleem: 70% van de heersende ar moede treft
landarbeiders en kleine
boeren. Inwoners van kleine en middelgrote plaatsen vormen
de meest kwetsbare groep ten aanzien van extreme
armoede. Statistieken tonen aan dat de armste huishoudens
in landelijke streken de hoogste inkomsten in natura hebben.
Dit houdt in dat een typisc h Moldavische boerderij,
waar jong en oud rugbrekend werk verricht, niet produceert
voor de markt, maar voor eigen consumptie.
Het dorp Scorteni ligt geïsoleerd op een heuvel, ver weg van
landelijke wegen. Om het dorp te bereiken is men afhankelijk
van de enige bus die er (’s morgens heel vroeg) rijdt.
Het alternatief is zestien kilometer lopen over een hobbelige
weg en hopen dat er toevallig een auto langs rijdt om mee
te kunnen liften. De meerderheid van de drieduizend
inwoners leeft onder de armoedegrens. Ze hebben geen toegang
tot sociale basisvoorzieningen.
Via Kruis en Munt willen wij meehelpen het komende jaar
In Spanje tussen Rabanal en Molinaseca
staat op 1500 meter hoogte El Cruz
del Ferro, het Kruis van IJzer. Op weg
naar Santiago hebben pelgrims hier
hun gebeden gezegd en een steen, van
thuis meegebracht, neergelegd. Zo is
een enorme hoop stenen rond dit kruis
ontstaan. Ik was vroeg opgestaan. Het
licht nam langzaam toe. Soms kwamen
wolken op vanuit het dal. Ik g enoot van
de zon die er af en toe doorheen kwam.
De sfeer was bijna geheimzinnig. Om
een uur of acht zag ik wat ik eerst dacht
verkeerd te zien. Een soort regenboog,
maar dan wit. ‘Verbeelding,’ meende ik.
Het was geheimzinnig. Maar even later
zag ik het weer. Nog duidelijker. Een
halve cirkel in de grijze ochtendmist.
Een regenboog, maar dan wit. Helder
wit en vooral daar waar de boog de
grond raakte een soort witte oplichting.
Eigenaardig. Spannend. Ik wreef mijn
ogen uit. Het was echt. In verwondering
liep ik langzaam door. Het was net of ik
steeds dichterbij die boog kwam. Alsof
ik er zo dadelijk onderdoor zou lopen.
Naar een soort andere kant. ‘Ik zal toch
niet dood gaan,’ mompelde ik. Ik was
vlakbij de boog en op dat moment zag
ik plotseling het kruis: El Cruz de Ferro,
precies midden onder die lichtwitte
boog. Een paar stappen verder loste de
boog op in de morgenmist. Verbaasd
liep ik verder naar een bank bij een
kleine kapel. Ik at en dronk wat. Bij het
kruis zei ik een paar woorden van dank
voor de mooie morgen en ik voegde
mijn gebeden toe. Voor ons gezin, vrienden,
familie en werk. Daarna gooide ik
de meegebrachte steentjes op de grote
hoop. Ze rammelden en tikten nog even
na voor ze tot rust kwamen tussen grotere
keien. Mijn rugzak leek veel minder
te wegen. Opgewekt ging ik verder.
De witte boog, zo vond ik later op een
weersite, is een zeldzame mist- of nevelboog.
Op natuurlijke wijze was het daar
voor mij Paasfeest geworden. Want lang
geleden, in de morgen van Pasen, zagen
vrouwen bij het graf van Jezus een won-
de volgende doelstellingen
te bereiken:
- Het opzetten
van een gemeenschapscentrum
dat voorziet in de
behoeften van verscheidene kwetsbare groepen: kinderen
uit arme gezinnen, kinderen van alleenstaande ouders,
kinderen van wie de ouders in het buit enland verblijven,
eenzame bejaarden en mensen met handicaps.
- Het opzetten van een sociale keuken die tachtig begunstigden
dagelijks een warme maaltijd biedt.
- De gemeente en het toekomstige personeel van het
gemeenschapscentrum en de sociale keuken goed
toerusten voor het organiseren en aanbieden van sociale
diensten en voor langetermijnplanning, alsmede hun
middelen toekennen om het project draaiende te houden.
Het gemeenschapscentrum zal worden gevestigd in de vleugel
van de kleuterschool die momenteel niet wordt gebruikt.
Het centrum zal gaan bestaan uit drie ruimtes: het kantoor
van de sociaal dienstverlener, een ruimte voor de vakopleidingen
(deze ruimte zal ook als eetzaal worden gebruikt)
en een ruimte met een televisie, een videorecorder en een
kleine bibliotheek, die zal worden gebruikt als ruimte voor
informele activiteiten en ontspanningsruimte.
Het Hoofdbestuur beveelt dit spaarproject van harte aan en
hoopt dat u weer mee spaart. Via Kruis en Munt zal Stichting
Mensenkinderen ons het komend jaar op de hoogte brengen
en houden over dit sociale centrum in Scorteni.
Spaart u mee? Samen kunnen we een verschil maken.
Met een knipoog…
Mist in de morgen bij het kruis
derlijk licht en ze hoorden over opstanding:
‘Wees niet bang. Hij is opgestaan.’
Aalt van de Glind
Vertelt verhalen over zijn pelgrimages naar
Santiago, Iona en Taizé. Hij schreef onder meer:
‘Om geluk te vinden moet je op weg gaan’
Zie ook: www.aaltvandeglind07.nl
11

12
In-druk
Liesbeth Goedbloed
Ik denk aan U
Onalledaags dagboek
‘Het lezen van dagboeken
verveelde
me’, schrijft Liesbeth
Jongbloed (1981) in
het voorwoord van ‘Ik denk aan U’.
Daarom stelde ze zelf een zeer origineel
dagboek samen. Ze legt de lezer
hierin iedere dag bijbelteksten voor,
maar ook teksten van uiteenlopende
auteurs. Zo vindt men Moeder Teresa
naast Dag Hammarskjöld, Jim Morrison
naast Anselm Grün en Harry
Mulisch naast Franciscus van Assisi.
De inhoud van het dagboek is v errassend
en altijd eerbiedig. Het boek is
fraai vormgegeven met een harde kaft
en een leeslint.
Uitgeverij Boekencentrum, Zoetermeer,
2008. 400 pagina’s
ISBN 978 90 239 2294 0. Pri js € 21,50
Ton van der Stap
De verborgen schat in de akker
Teksten van mystici voor iedere dag van het jaar
Een ander bijzonder
dagboek verscheen bij
uitgeverij Meinema. Ton
van der Stap verzamelde
teksten van mystici van
verschillende tijden en
plaatsen. Zo staan er
teksten in van Johannes
van het Kruis, Augustinus,
Hildegard van Bingen en vele
anderen. Voor wie de tijd en stilte
kan vinden, heeft het dagelijks lezen
van dit boek inderdaad iets weg van
schatgraven. Er staan parels van teksten
in, die een dag lang t ot nadenken
stemmen. Het boek kan ook gebruikt
worden om aandachtig door te bladeren,
en al doende kennis te maken
met de denkwijze van de verschillende
mystici.
Uitgeverij Meinema, Zoetermeer, 2008.
248 pagina’s
ISBN 978 90 211 4170 1. Prijs € 19,90
Mechteld Jansen
Wie zijn wij dan?
Is het mogelijk dat mensen
met totaal verschillende
achtergronden
een geloofsgesprek met
elkaar aangaan? Kunnen
bijvoorbeeld kerkgangers
en ‘ietsisten’, orthodoxen en vrijzinnigen
elkaar erkennen in de manier
waarop zij God ervaren? Immers,
iedereen heeft zijn of haar eigen beeld
van wie God is. Dit zijn vragen die
Mechteld Jansen, bijzonder hoogleraar
missiologie aan de Protestantse Theologische
Universiteit van Utrecht, onderzoekt
in dit boek. Zij zoekt naar verbindingen
tussen mensen die alles, bijna
niets, een beetje of heel veel geloven.
‘We zijn daar als mensen op aangelegd,
het is ons diepst en tegelijkertijd ons
meest gefrustreerde verlangen,’ aldus
de auteur. Jansen ziet een oplossing in
de veelbeelding, een respectvolle uitwisseling
van de verschillende beelden
die wij hebben van God en de manieren
waarop Hij zich openbaart in het
gewone leven.
Uitgeverij Meinema, Zoetermeer, 2008.
128 pagina’s
ISBN 978 90 211 4209 8. Prijs € 14,90
Christiane Berkvens-Stevelinck
Wat ik je nog zeggen wilde...
Omgaan met mensen met kanker
Omgaan met mensen
met kanker is voor velen
moeilijk. Wat moet je
zeggen, wat moet je
doen? En vooral: wat
moet je niet zeggen of
doen? De een zal hen
gewoon benaderen, de
ander met lood in de
schoenen, weer een ander ontwijkt een
ontmoeting. Wel is duidelijk dat ieder
mens uniek en anders is in zijn reacties.
Berkvens heeft zelf ervaren wat
het is om kanker te hebben. Zij geeft
handvaten in het omgaan met mensen
die deze ziekte hebben. Door haar
eigen ervaring is dit een heel pr aktisch
boek geworden, en zinvol voor mensen
die iemand met kanker in hun omgeving
hebben.
Uitgeverij Meinema, Zoetermeer, 2008.
152 pagina’s
ISBN 978 90 211 4193 0. Prijs € 14,90
TL
Frits Jongboom
Bijbelse dieren vertellen geen
fabeltjes
Dit grappige boekje is het Boekenweekgeschenk
geweest in maart van
de Christelijke Boekhandel. Vanuit het
perspectief van dieren worden enkele
bijbelse verhalen op een
heel eigen wijze verteld.
Zo kunnen we lezen hoe
de luiaard aan zijn naam
komt en vertelt de ezel
over die heel bijzondere
zondag. Leuk om zelf te
hebben of om cadeau te
doen!
Merweboek, Sliedrecht, 2009.
48 pagina’s
ISBN 978 90 578 7126 9. Prijs € 3,50
Laura Reedijk
Heilige momenten
Ervaringen ver en dichtbij
Als je ervoor openstaat,
kun je bijna overal het
heilige ervaren. Je beleeft
het op vakantie, in oude
kerken en bedevaartsoorden, maar ook
zomaar op een fi etstochtje, uitrustend
onder een boom. Over die ervaringen
schreef Laura Reedijk dit boek.
Ook de vroege dood van haar vader,
die predikant was, speelt een grote rol
in dit boek. Zij was toen twaalf. Het is
opvallend hoe een domineesdochter
aankijkt tegen katholieke uitingen van
geloofsbeleving: de verering van Maria,
vooral in Lourdes, de bewondering voor
St. Theresia van het Kindje Jezus en
meer van dat soort zaken.
Voor mijzelf moest ik wel heel diep
graven om iets ‘heiligs’ uit dit boek t e
halen, zeker ook omdat de meeste ervaringen
die worden beschreven, gehaald
worden uit levenloze plaatsen van lang
geleden.
Uitgeverij Ten Have, Kampen, 2008. 170
pagina’s
ISBN 978 90 259 5930 2. Pri js € 14,90
Dr. J. Dekker
Jesaja
Het vijfde evangelie
Jesaja is vanouds een
van de bijbelboeken die
een grote rol gespeeld
heeft in het leven van
christenen. In dit boekje
zijn acht bijbelstudies opgenomen
die thema’s behandelen als: recht en
gerechtigheid, de heiligheid van God,
oordeel, verzoening, geloof, Immanuël,
Sion en de volken.De gebruikte bijbelteksten
komen vooral uit het eerste
gedeelte van Jesaja. Zij worden per vers
uitgelegd en daarnaast is er heel veel
achtergrondinformatie. De gestelde
vragen kunnen uitstekend behandeld
worden in een (kleinere) groep of om
persoonlijk over na te denken.
Uitgeverij Boekencentrum, Zoetermeer,
2008. 100 pagina’s
ISBN 978 90 239 2209 4. Pri js € 9,90
TB

Ook ontvangen:
Fenny den Boer en Cocky Drost (red.),
Voor elkaar.
Doe-boek voor kinderen en
ouders
Uitgeverij Boekencentrum,
Zoetermeer, 2008,
96 pagina’s
ISBN 978 90 239 2332 9.
Prijs € 14,90
Angela Hunt
De dromers
Uitgeverij Mozaïek,
Zoetermeer, 2008. 416
pagina’s
ISBN 978 90 239 9280 6.
Prijs € 19,90
Louis Krüger
Agnes
Uitgeverij Mozaïek,
Zoetermeer, 2008. 254
pagina’s
ISBN 978 90 239 9239 4.
Prijs € 17,50
Kringen
Heeft u een kringbericht te melden
voor deze rubriek? Stuur dit minimaal
zes weken voor het verschijnen van het
nummer waarin het geplaatst dient te
worden naar: Jopie van de Kleut,
Rondweg 25, 3785 LB Zwartebroek,
e-mail: j.kleut@kpnplanet.nl
Kring Kornhorn - Grootegast op
woensdag 22 april om 19.30 uur in het
gebouw achter de Gereformeerde kerk
te Oldekerk.
Spreker: dhr. Jellema uit Grootegast.
Onderwep: Grenzen aan de zorg.
Kring Donkerbroek e.o. op dinsdag 21
april om 14.00 uur in het gebouw ‘Pro -
Rege’ te Donkerbroek.
Spreekster: mevr. G. Oppewal uit Drachten.
Onderwerp: Masker af.
Het weten waard
Voor u bezochten wij langs de elektronische weg het Audax Textielmuseum,
Goirkestraat 96 in Tilburg. Daar zijn tentoonstellingen die alles te maken hebben
met het breien en haken met allerlei materialen. Bovendien aarzelt men
niet om met laserstralen de stof te bewerken zodat het eruit ziet als sterrenstof,
zo doorzichtig en wonderlijk.
Tot en met 31 december zijn o.a. de volgende tentoonstellingen te bezichtigen:
- Hete Harten Koele Koppen, over het leven en werk van de Tilburgser thuiswevers.
- De wollendekenfabriek 1900-1940,van ruwe wol tot deken, Hierin wordt een
beeld en de sfeer gecreëerd van een textielfabriek zoals die in Nederland in
die tijd bestond
Meer info: tel.nr. 013 5367475, of via www.textielmuseum.nl
In het Noord-Brabants Museum, Verwersstraat 41 in ’s
Hertogenbosch is een tentoonstelling onder de titel ‘de
ideale vrouw’. De ideale vrouw, zult u zeggen , bestaat ze
dan? Ben ik er zelf een? Of hoe vind ik de mi jne? Ga op
zoek naar het antwoord in het Noord-Brabants Museum.
Hier maakt u kennis met de ideale vrouw van vroeg er en
vandaag in een unieke mix van kunst en media. Ontdek
aan welke eisen de ideale vrouw moet voldoen; een expositie
over vrouwelijke ideaalbeelden van toen en nu.
Mooi en sexy hoort bij de 20ste eeuw. Lange tijd werd
de vrouw geacht heel andere deugden te hebben. Naast
schoonheid was er de echtelijke trouw, huiselijkheid en
vroomheid. En ze moest een toegewijde moeder zijn, wijs en daadkrachtig.
Op de tentoonstelling kunt u zichzelf spiegelen aan het ideaalbeeld uit verschillende
periodes. Bovendien is er voor mensen die opzoek zijn naar de ideale
vrouw voor hen, een datingstation.
De tentoonstelling duurt nog tot 3 mei. Er is ook een speciale publicatie van
Kunstschrift onder de titel Ideale vrouwen, rolmodellen uit de bijbel, de mythologie,
de literatuur en de geschiedenis, maar ook in cartoons en op internet.
Meer info: tel.nr. 073 6877 877 of via www.noordbrabantsmuseum.nl
In hartje Utrecht is al ruim 30 jaar het museum Betje Boerhave gevestigd.
In dit kleine ouderwetse winkeltje kunt u snoepgoed uit g rootmoeders tijd
kopen dat netjes voor u wordt afgewogen. Daarboven is een museum ingericht,
met oude kasboeken, weegschalen en promotiemateriaal.
Betje Boerhave heeft echt bestaan. Ze had onder de vloer van haar wink el een
blik opgeborgen met dagboekaantekeningen. Die zijn door haar kleinzoon uitgegeven
in zeven boekjes die u in de wink el of via de website kunt bestellen.
Wat is er te koop? Duimdrop, framboosjes, linzen, stroopsoldaten en losse
zachte zeep.
Adres: Hoogt 6, 3512 GW Utrecht.
Meer info: tel 030-231 66 28, of via www.kruideniersmuseum.nl
Open Deur april 2009 (paasnummer): De kr uisweg
Wie de kruisweg loopt, volgt Jezus stap voor stap in zijn gang
met het kruis. Van zijn veroordeling totdat hij in het graf
gelegd wordt. De kruisweg confronteert je met eenzaamheid,
pijn, mislukking en vernedering – van zo velen in de wereld
en van jezelf. Maar het zet dat leed en onrec ht ook in een
ander perspectief. Van ontmoetingen onderweg, van mensen
die helpen dragen, van liefde en van opstaan.
Met uitneembaar katern met de veertien staties van de kruisweg
en meditatieve teksten. Verder gedichten, foto’s, informatie
over de geschiedenis van de kruisweg en interviews
met mensen die vertellen wat de kruisweg voor hen betekent.
Dit nummer is heel geschikt om te gebruiken bij vieringen en diensten in de
dagen voor Pasen, in gespreksgroepen, en om uit te delen.
Los nummer: € 3,50 inclusief porto. Proefabonnement: 4 nummers voor € 5.
Jaarabonnement € 28.
U kunt schrijven naar Administratie Open Deur, Postbus 29, 2700 AA Zoetermeer,
mailen naar abonnementen@boekencentrum.nl, bellen naar 079 – 3 628
628 (8.30-12.30 uur).Of surf naar www.open-deur.nl (ook voor gespreksvragen!)
13

14
Achterklap
Ontdekking
Kent u het bijzondere gevoel wanneer
je een ontdekking doet? Het k an
natuurlijk een leuke of een nare ontdekking
zijn, dus dat gevoel varieert
navenant. Maar dat idee van: ‘hé…!’
Sorry, er zijn legio nare ontdekkingen
maar denk daar nu maar e ven
niet aan, denk maar aan iets leuk s.
Fris gevoel toch? Ik sprak laatst met
iemand over vergeven. Ja, waarom
zou je iemand vergeven? Helemaal
als jou iets is aangedaan? Je bent
toch niet dom? Het is een onuitputtelijk
onderwerp. En, zet u zich maar
schrap, heel vaak zijn ouders de bron
van de problemen. En dan staat er
ook nog in de bijbel: Eert uw vader en
uw moeder!! Dat er in de bijbel over
gesproken wordt, betekent dat het een
eeuwenoud probleem is, misschien
wel zo oud als de schepping. Jullie zijn
natuurlijk allemaal liefdevol opgevoed
en grootgebracht, maar dat geldt niet
voor alleman. Kijk maar om u heen.
Het raadselachtige is dat de wrok niets
te maken heeft met welvaart, uiterlijk,
beschaafdheid of opleiding. Ook niet
met het kindertal.
Eenzelfde gebaar kan op tientallen
manieren worden begrepen. Hoe kan
het dan dat het voor het ene kind een
teken is van totale afwijzing en voor
het andere neutraal is en voor een
derde misschien zelfs een teken van
verstandhouding of liefde?
Kunnen we de ouders alles aanrekenen?
Het kan, maar het hoeft niet.
Uiteindelijk, na misschien veel pijn en
praten, komt het er op neer: Kun je
het vergeven? (Ik ga heel kort door de
bocht maar anders past het hier niet.)
Toen ik zocht naar een woord ter
bemoediging kwam in mij op: Gelijk
ook wij vergeven onze schuldenaren!
Natuurlijk, daar ging het licht op: Het
gaat niet om geld, maar om daden,
woorden, gebaren, pijn. Vergeef, ter
bescherming van jezelf, en laat Gods
liefde stromen
in jou.
Het volgende nummer van
in gesprek
verschijnt op 4 mei
Thema:
Oogsten
Bijbelstudie:
mevr. ds. Ria Scheltens
Tweede artikel:
mevr. Betty Boiten
Wij herdenken
Mevrouw Ina Boersma-Antonides - Oudemirdum
Mevrouw H. Ekkel-Schepers - Den Ham
Mevrouw Greetje de Graaf-ter Haar - Spakenburg
Mevrouw N. Hiemstra-Wolters - Bornwird
Mevrouw W. Oosterhuis-Sikkema - Ten Boer
Mevrouw G. Ulrich-Diepenhorst - Voorburg
Heil hem wien God een plaats bereidt.
in zijn verheven woning:
hij overnacht in veiligheid
bij een almachtig koning
(LvdK: Psalm 91 uit vers 1)
Jubileumrubriek
Voor deze maand heb ik u
twee jubilea te melden.
Op 9 april is het 70 jaar
geleden dat de vrouwenvereniging
‘Door onderzoek tot
kennis’ te Onderdendam,
opgericht werd. Dit heugelijke
feit willen zij ons graag
laten weten, zodat we kunnen
delen in hun dankbaarheid.
In eigen kring wordt
het jubileum gevierd.
Op 28 april is het feest in Zeist. De vrouwengespreksgroep ‘Oost’ viert
eveneens haar 70-jarig bestaan. Het ligt in de bedoeling om als g roep een
high-tea te verzorgen en een mooie diaserie over natuur staat ook op het
programma. De leden komen elke drie weken bijeen. Bijbelstudies maar
ook een boekbespreking worden op prijs gesteld. Soms wordt er wel eens
iemand uitgenodigd die iets speciaals te bieden heeft. Het bestuur bestaat
uit een secretaresse en een penningvrouw, die worden geassisteerd door
een ‘denktank’ voor het invullen van de avonden. Een suggestie voor andere
groepen? De leiding van de avond is meestal in handen van de inleidster.
De vrouwen, waarvan de leeftijd varieert van 50 tot ruim 80 jaar, willen
deze avonden niet graag missen.
Namens de Protestantse Vrouwen Organisatie voor beide groepen onze hartelijke
felicitaties en Gods zegen over de toekomst toegewenst.
Nelie Rijkers-van der Sar

Rondom het beruchte Leger van de
Heer is het een tijdlang stiller geweest.
Legerleider Joseph Kony, aangeklaagd
door het Internationaal Strafhof, had
zich teruggetrokken in het oerwoud
op het grensgebied van Oeganda en de
Democratische Republiek Congo.
In januari besloten Oeganda, Soedan
en de Democratische Republiek Congo
om gezamenlijk jacht te maken op
Joseph Kony die zo veel jongens en
meisjes heeft ontvoerd als kindsoldaat
en seksslaaf, of om wapens te dragen
en eten te koken. Een aantal kinderen
wist te ontkomen of is bevrijd. Voor
hen zet u zich nu in. Tenslotte hebben
Wachten op water in Oeganda
ook zij weer recht op een toekomst.
De hernieuwde jacht op Kony pakte
desastreus uit voor de burgers. Het
Leger van de Heer had zic h inmiddels
teruggetrokken in het noordoosten
van de Democratische Republiek
Congo. Toen de legeraanvallen inzet-
VROUWEN - GELOVEN - WERELDWIJD
Uit het reisverslag van Henja Visser van Kerk in
Actie vertel ik u het volgende. In Ethiopië is in
2008 geen regen gevallen. Daardoor is er heel
weinig voedsel. Wanneer kinderen ondervoed
zijn, krijgt de moeder olie en meel
om het kind gedurende twee maanden bij
te kunnen voeden. De tweestrijd van veel
families is: zullen we het graan om te
zaaien opeten of zullen we honger lijden
en het graan wel bewaren tot de zaaitijd?
De hulpverleners hebben besloten om de
mensen die voedselhulp willen ontvangen
er iets tegenover te laten stellen. Zo heeft
men in een dorp met een onuitspreekbare
naam met de dorpelingen afgesproken dat
zij voor een begaanbare weg zullen zorgen
naar hun dorp toe. Met man, vrouw en mac ht
heeft men eraan gewerkt. Struiken verwijderd,
gaten gedicht en de grond geëgaliseerd. Al doende
kreeg men de smaak te pakken en heeft men de weg
Kruis en Munt
ten, begon Joseph Kony wild om zich
heen te slaan, vooral ook om uit
handen van de militairen te blijven.
Dat laatste is hem tot nu gelukt. De
gevolgen voor de burgers bleven niet
uit. Het offensief van de drie landen
leidde tot honderden doden en tienduizenden
vluchtelingen. De meesten
van hen waren slachtoffer van het
Leger van de Heer. De vluchtelingen
trokken voor een groot deel de grens
over en zochten in Oeganda of Soedan
een veilig onderkomen. Hulp in het
afgelegen gebied is lastig te geven en
nu bijna onmogelijk door de aanhoudende
onveiligheid.
De gevolgen van de strijd en de uiterst
beperkte hulpverlening staan, gelukkig
maar, in schril contrast met het
project waar u voor spaart en dat
zich ver verwijderd afspeelt van het
gebied waar nu gevochten wordt. De
leden van de teams, samengesteld uit
de meest kwetsbare vluchtelingen,
zijn aan de slag gegaan. Zij zijn nu
aardig op elkaar ingespeeld en zien
ook steeds meer de voordelen in van
het samenwerken. ‘Je leert veel van
elkaar,’ hoor je de deelnemers zeggen.
Dat geldt bijvoorbeeld voor het team
dat geiten heeft gekregen. Een dierenarts
begeleidt hen, vooral ook om te
voorkomen dat er ziekten uitbreken.
Ook komt de dierenarts meteen langs
als er zieke geiten zijn. De vluchtelingen
melken de geiten, voor een deel
proberen zij de melk te verkopen of
met de lokale bevolking te ruilen, bijvoorbeeld
tegen stoffen om kleding te
kunnen maken. Soms ook om groente
te kunnen bemachtigen. En de eerste
geiten zijn al drachtig. Voor de kinderen
is dat geweldig, zo’n dikke buik.
Drachtige geiten krijgen extra aandacht
van hen, hun buik wordt maar
al te vaak gestreeld.
Vluchtelingenkamp
Naast het team dat geiten houdt,
zijn er teams die trekossen hebben
gekregen. Ook zijn er vluchtelingen
die in een graanmolen werken. Ook al
wordt er een deel van de g eitenmelk
verkocht, het werk van alle teams is
gericht op de behoefte van de vluchtelingen
in het kamp. Zo heeft iedereen
er profi jt van.
Antoon Claassen,
Stichting Vluchteling.
Foto’s: Loan Liem.
zelfs langer gemaakt dan gevraagd was. Het gevolg
is dat er nu auto’s kunnen komen die melk willen
verkopen. Daarin worden dan weer vrouwen
meegenomen die voor controle naar
het ziekenhuis moeten of die moeten bevallen.
Het dorpje komt daardoor uit z’n isolement.
De vrouwen zijn heel blij dat zij
nu zelf de goederen van de hulpverlening
kunnen ontvangen en dat ze niet langer
afhankelijk zijn van hun mannen die het
eerder mee naar huis brachten. Die mannen
verkochten de spullen nog wel eens
om zelf wat geld in handen te hebben en
dat wordt nu voorkomen.
Laten we danken voor deze manier van werken
die de mensen die hulp nodig hebben,
activeert en stimuleert. Laten we bidden dat
zoveel mogelijk mensen bereikt zullen worden
door levenssparende hulp en door de kracht van de
blijde boodschap van het Evangelie. 15

gesnoeid
gesnoeid
voel ik mij
gekortwiekt
beperkt
in
mijn mogelijkheden
dat
doet pijn
dat schrijnt
en trekt
langzamerhand
herstel ik
komt er
weer
wat veerkracht
genezing
en opbloei
gewond
en beschadigd
en toch
groter vrucht…
Atie Jongejan