Klik hier voor 9e editie maart 2009 - Indo Privé

9e editie: maart 2009
Laatste actuele nieuwtjes van
Celebraties en non celebraties
uit de indische gemeenschap
Indo Privé is een onafhankelijk niet politiek georiēnteerd blad, dient uitsluitend het wel en wee
van de Indische gemeenschap en zijn sympathisanten.
De redactie neemt geen enkele verantwoording voor de ingezonden stukken maar zal zo nodig de
reacties naar de verantwoordelijke personen toe sturen.
Het is niet toegestaan om zonder schriftelijke toestemming van de rechtmatige eigenaar of webmaster artikelen
en/of publicaties van deze website te dupliceren, of te verspreiden

Deel 2. Achtergebleven Indische Nederlanders
Verslag bezoek Bandung 5-10- 2008
Francine Tammeling
Joris Kuizenga
Giel Tammeling
Ans Tammeling-Hennekam
Na dit deprimerende bezoek zijn we naar Cimahi gegaan waar we mw. Van Vonno hebben
bezocht.Wij hebben de huishuur van 2009 voor haar betaald. Vorig jaar woonde ze nog op
een dak van een huis maar dit keer zat ze er toch anders bij. Haar gezicht straalde rust uit.
Ook de trapnaaimachine die wij voor haar hadden gekocht wordt driftig gebruikt en zo
verdient ze wat bij.
Het gaat goed met haar en daar kunnen we allemaal heel trots op zijn, want wij hebben er met
z’n allen voor gezorgd dat zij een toekomstperspectief heeft. In ieder geval tot november 2009
want ook bij haar loopt dan de huur af. De huur bij haar is jaarlijks 550 euro en die moeten wij
toch gewoon bij elkaar kunnen krijgen? Je kan zo’n vrouw toch niet weer terug naar af sturen?
Zij krijgt steun van het ANMF en een extraatje van Celine Brouwer en ontvangt daarnaast wat
geld voor verstelgoed. Een vetpot is het niet.Maar ze heeft eindelijk wat rust in haar leven en dat
is al heel wat.

We zijn naar Stella Smith gegaan die op de Chinese begraafplaats woont in Bandung.
Ook zij heeft natuurlijk een grote doos levensmiddelen etc. gekregen, bij Stella veranderd er
niets, haar leven is nog net zo chaotisch en wanordelijk als enkele jaren geleden, al woont
ze nu niet meer bovenop een graf maar moet ze wat trappen op om bij haar woning te
komen
Binnen is het erg rommelig en in haar keuken staat en ligt alles door elkaar. Haar man
heeft voor de zoveelste keer geen werk en er lopen nog jonge kinderen rond. Je vraagt je
af hoe of hun toekomst eruit zal gaan zien. De kinderen gaan in ieder geval wel naar
school.
Ook aan deze dag kwam een einde met als positief gegeven dat het met mw van Vonno
zoveel beter gaat.

Dag 3 van ons bezoek aan Bandung bracht ons bij de fam. Barbier. Dhr. Barbier hebben
wij vorig jaar veel geld gegeven omdat zijn huisje op instorten stond. De renovatie begint
aardig te vorderen maar het geld was op.
Het dak was nog niet helemaal klaar zoals jullie kunnen
zien en er zat nog niet overal glas in de ramen. Natuurlijk
hebben wij hem het ontbrekende bedrag gegeven. Spontaan
is zijn vrouw toen een lang gebed op gaan zeggen, waarin de
temannenclub regelmatig voorbij kwam. Zij vroeg in haar
gebed aan God om ons te zegenen.
Dit is mijnheer Barbier, een vreselijk lieve man, die ons erg dankbaar
is. Ook deze mensen hebben wij hoop op de toekomst kunnen geven.
Zij zijn ervan verzekerd dat zij droog blijven in de regentijd die nu zo’n
beetje is begonnen.

Daarna zijn we naar de zus van mw. Vonno gegaan die op niet zo’n verre afstand woont
van de fam. Barbier. Zij heet dus ook mw. van Vonno. Ook zij is een naaister en maakt
allemaal dingen op haar naaimachine die verkocht worden. Op deze wijze heeft zij ook een
extra centje.
Ze woont in een lief maar piepklein huisje
omringt door planten en bomen. De dagen
slijt ze achter de naaimachine.
De dagen in Bandung waren voorbij. Veel
triestigheid meegemaakt maar ook
positieve dingen zoals Marcella van
Vonno en de fam. Barbier die het in het
verleden zo moeilijk hadden maar nu
dankzij onze hulp en van vele anderen die
een extraatje hebben overgemaakt hun
leven weer op de rails hebben gekregen.
Wij hebben in Malang nog een
gesteunde opgezocht en dat was mw.
Blaney-Davidson. Zij woont bij haar
dochter in en was erg verrast dat zij
iemand van het ANMF op bezoek
kreeg. In eerste instantie dacht zij dat ik
haar steun kwam stopzetten. Maar toen
bleek dat ik haar namens de
Temannenclub een extraatje kwam
brengen was zij helemaal ontdaan.

Het waren zinvolle dagen in Bandung en Malang. Op de terugweg hebben we
anderhalve dag doorgebracht in Jakarta en daar mw.Rotinsulu en mw. Pfaff weer
ontmoet. Ook Cara Oliveiro is naar ons hotel gekomen om haar extraatje op te halen.
In Jakarta is er een nieuwe aanvraag van de fam.Ingleton om hulp en ook van de
fam.Monteiro. Voor de fam.Ingleton is inmiddels een rolstoel gekocht van het geld wat
mijn broer heeft gegeven. De heer des huizes kan niet meer lopen en zij hebben het
zeer slecht. Tot zover het verslag van onze belevenissen met de gesteunden. We kunnen
trots zijn dat we zoveel mensen hebben geholpen, maar er ligt nog heel veel werk op
ons te wachten. Wij zijn nog lang niet klaar.
Als u geld wilt sturen, stort dan een bedrag naar keuze op
girorekening 4480934 van Stichting Teman Teman Sehati
Francine Tammeling in Arnhem
Verslag bezoek Bandung 5-10- 2008
Francine Tammeling
Joris Kuizenga
Giel Tammeling
Ans Tammeling-Hennekam
Mocht u geïnteresseerd zijn in het verder verloop van de stichting dan verwijzen wij u naar
bovengenoemde personen of hun eventuele website. http://vodegel.blogspot.com/

Verschillende bekende Indorockers zoals o.a Rio Dalmonthe, Ben Poetiray, Adrie Kneefel, Ed Jurgens, Roland
Landschot en Herry Tomasila hebben aan het succes meegewerkt, maar ook de achtergrond zangeressen o.a dochter
Maureen en Liesbeth Grootenboer. Alles moest perfect zijn. Zijn aangepaste showkleding, de muziek, de intro van de
band, de breaks en vooral de timing van het geheel, werd door hem tot in de puntjes geregisseerd. Zijn optreden stond
als’n huis. Met Nada won hij in Roosendaal in 1991 de Star Music Award, waar onder de 22 bands , o.a Hot Jumpers,
Papaya, Hell Cats, Company, Jims & Eve Selection, Eastern Aces, Papaya en vele andere Indobands hun
medewerking aan verleenden. Uiterst geconcentreerd werkte hij zijn show af en vergde hij het optimale van hem zelf en
zijn muzikanten. Het maken van ’n spagaat was voor hem peanuts. Hij sprong met de souplesse van ’n kat van de bühne
om het publiek te bespelen en weer ’n sprong en hij zat, lag of stond weer tussen zijn muzikanten.
Niet te verwonderen omdat hij naast zijn muziek ook sportleraar was in de oosterse gevechtsport, die ook van zijn
leerlingen de uiterste concentratie en vooral discipline verlangde. Bovenal was hij als mens zeer bescheiden in zijn doen
en laten. Als het aan hem lag zou ik het absoluut niet kenbaar mogen maken, dat hij de bezitter is van de 2 e dan.
De zelfde accuraatheid en liefde waarmee hij de sport en muziek bedrijft is ook terug te vinden in zijn oosterse tuin, waar
elke plant, boom of ornament tot zijn recht komt. ’n Genot voor elke tuinliefhebber. Helaas, zijn passie en hobby voor de
sport, muziek en tuinieren heeft moeten plaats maken voor iets anders wat heel veel van hem en de naaste familie vergt
en waar hij al meer dan 3 jaar tegen vecht. Ondanks zijn slopende ziekte trad hij voor ’t laatst op tijdens de Wietje
Poetiray Benefietmiddag, december 2007 met de Poetiray Brothers.
Namens vrienden ,fans en muzikanten, Frans en familie,
Heel veel sterkte met deze zeer slopende en ongelijke strijd…….
Armand Filon voor: Indo Privé
Franky Hart
Frans Hartsinck, in de muzikale wereld beter bekend als Frankie Hart
genoot in 1962 grote bekendheid met de band the Young Savages
met Sam Rademakers.
Hun grote hit was het overbekende Kotek-Kotek.
Franky nam voor de vele “slop“ liefhebbers op de b-kant “Celana Yankie”
voor zijn rekening. Na deze periode trok Frank zich terug uit de
muziekwereld om zich meer aan zijn andere passie, de sport, te wijden.
Maar de muziek bleef hem trekken en Frank kwam terug en hoe! In 1986
formeerde hij de band “NADA”. Als u eenmaal ’n show optreden van hem
gezien hebt met zijn band, dan zult u dat wellicht niet gauw vergeten. Daar
stond iemand met persoonlijkheid en flair!

Lianne Werkman
Lianne is amper 10jaar en een hele grote fan van de Amerikaanse funk band Tower of Power.
Daarom was zij blij verrast toen ze werd uitgenodigd om na het concert van de band in The Watts in
Rotterdam nog even backstage te komen om met haar idolen the praten en handtekeningen te mogen
verzamelen. Moeder Danielle en vader Tom hebben natuurlijk alles vereeuwigd en vol trots gingen
ze naar huis met als trofee, een Tshirt van de band met alle handtekeningen er op.
Lianne met zusje Saya
en mama
Lianne met papa Tom

John van Hese
Op bijna ieder feest kom je hem wel tegen. Met zijn grote foto camera maakt hij de prachtigste
plaatjes voor zijn site Tjampoer. Een man naar mijn hart, altijd goedgehumeurd en sympathiek.
Geen wonder dat hij een graag geziene gast is op alle indische evenementen. Of het nu een pasar is of
een gezellige kumpulan, John is van de partij. En de dag daarop zijn alle foto’s al te bezichtigen op
zijn site. Persoonlijk vind ik dat wij (artiesten en organisatoren) hem best mogen bedanken voor alle
gratis promotie die hij voor ons maakt. Ga zo door John zodat wij nog lang van jouw werk mogen
genieten.
Eddy Chatelin

Ed van de Hoeven
Op zaterdag 28 febrauri is om ca. 14.45 uur in het Zaans Medisch Centrum op 84-jarige
leeftijd overleden Ed van der Hoeven.
In 1958 werden The Rollers opgericht door Jimmy en Eddy van de Hoeven met verder
Frans Sahupala en Bert Carel. Omstreeks 1959 namen Boy Jansen (bas) en Cees Sanders
(drums) de plaatsen in van Frans Sahupala en Bert Carels en daarnaast kwam ook Eddy
Vermeulen de band als slaggitarist versterken. In het najaar van 1960 nam de band 9
nummers op met Lydia op het EMI/BOVEMA label.
Vrijdag 6 maart 2009 Uitvaartdienst in
de Bethel Pinksterkerk, van
Boshuiznestraat 652, 1082 BA Amsterdam
- Na de begrafenis is er gelegenheid tot
condoleren in de Bethel Pinksterkerk, van
Boshuizenstraat 652, Amsterdam

Ingezonden stuk
Beste redatie,
Met mijn dochter Martine gaat het nu eindelijk goed. Het is werkelijk een wonder, vorige week was
ze zooooooooooooo ziek en nu wandelt ze weer rond en kan ze van haar dochtertje genieten. en ik
van hun. Ons kleinkind (cucu ) heet: Lithalethu Zara Mathyopho, roepnaam ZARA.
Ik weet het elke oma/opa zegt wat een mooi kleinkind ze hebben en dat zeg ik dus ook, ze is echt een
poppetje. Ze doet het goed en ze is 1 week oud.
Het is hier bloedheet, in Zuid Afrika gelukkig is er altijd wind. Ik kan nu genieten van het weer en
de mooie omgeving. We rijden elke dag langs de Tafelberg een mooi gezicht.
Hierbij nog een foto van een trotse moeder en kind. Dit is de eerste keer dat Martine de baby op de
borst heeft.
Ria Evenhuis [nonnaria@hotmail.com]
Redactie Indo Privé wenst u veel plezier met uw prachtige cucu.
Trotse oma Ria

Ingezonden stuk
Ik hoef niemand te vertellen hoe pijnlijk het is om te zien hoe sommige achter gebleven Nederlanders aan armoe
lijden in Indonesië. Het is hartverscheurend. Doch hoe tegelijkertijd vele Nederlanders gezegend zijn, die uiteindelijk
hebben kunnen kiezen om Indonesië te verlaten, o.a. de muzikanten over wie gesproken wordt in deze email.
Is Drs. Woody Brunings dezelfde persoon die ook als "Woody" op de foto bij de familie Bax in de voorkamer thuis is
genoemd? De Woody die ik dan zelf ook persoonlijk heb gekend, met zijn leuke gezichtje en gitaar in de hand, heeft
zijn doctoraal gehaald? Mijn petje af dan!! "What a fabulous achievement" zouden ze hier zeggen. Ik zou persoonlijk
niet weten waar McDonald en Carbiere zijn, helaas.
De brievenwisseling tussen Wouter en Woody doet mij denken aan een episode van Dr. Phil (iedereen kent Dr. Phil
wel), die ik zelf heb bijgewoond hier in Zuid Californië. Die episode had als onderwerp "the n word".
en natuurlijk waren er de nodige meningsverschillen, maar die dag heb ik zeker ontdekt, dat beide partijen het nooit
met elkaar eens kunnen zijn zo lang ze elkaar zien als "black people" en "white people, i.p.v. van "just people". Als
men dat kan bereiken, dan is het niet meer nodig om je sappel temaken over het woord "nigger". Dat woord bestaat
dan niet meer.
Het zelfde is waar met de Nederlanders van Nederland en de Nederlanders van Indonesie. Wij zijn allemaal mensen
en allemaal Nederlanders. Wij hebben allemaal een Nederlands paspoort
Velen van ons Nederlanders uit Indonesië wonen hier in Amerika al meer dan 40 jaar. Als ik aan een Amerikaan
vandaag zou vragen, what does "Indo" mean, he or she would ask me in return still now, "say what"? En daar zit ik
dan met mijn mond vol tanden, want die vraag betekent niets voor hun. En dit moet voor ons allen ook hetzelfde
betekenen, "niets". En dan pas hoeven we geen brievenwisseling meer te hebben, zoals Wouter en Woody hebben
gehad, waar volgens mijn "humble" opinie geen einde aan komt. En weer, in Amerika komt er ook geen einde aan dat
pijnlijke meningsverschil over "the n word".
Wij zijn in Nederland en Indonesië niet opgegroeid met het woord "nigger". Waarom en waarvoor zijn wij wel
opgegroeid met het woord "Indo?" Het is volgens mij niet te laat om van het woord af te komen. Wij zijn
Nederlanders uit Indonesië en de email naam kan zijn, NederlandersuitIndonesieprive@gmail.com.
Dit woord "Indo" heeft vele Nederlanders uit Nederland in de war gebracht over ons. En dit heb ik weer zelf
meegemaakt. Ik reisde per KLM naar Nederland vanuit Amerika en zat naast een Nederlander van Nederland. Hij zag
mij aan voor een Indonesische, waarop ik hem hielp en uitlegde dat ik Nederlandse ben, alhoewel geboren in
Indonesie. Na een kort gesprek zei deze verwarde man nog tegen mij, "ik heb Indonesische vrienden net als U". Ik
heb verkozen geen gesprek meer met deze man te voeren.
Het allerbeste met al het goeds wat Uw instantie doet voor velen....
warm regards..... Milie Fisser-Bax,

Geachte redactie.
Ingezonden stuk
In Indo Privé 8 staat een ingezonden stuk van de heer Wouter Pieplenbosch. Daarin spreekt hij onder
andere over de algemene hufterigheid die in Holland voor hem zo kenmerkend is. Iets daarvoor sprak
hij over lowkey met kritiek vanwege o.a.. vernedering van de ander. Voor mij hebben de woorden
vernedering en belediging veel met elkaar gemeen. Ik ben een Nederlander (Belanda heb ik wel eens
gehoord) en voel me door de opmerkingen van de heer Wouter toch wel beledigd. Ik weet van mezelf
dat ik eerlijk en open vertel wat ik van een situatie vind en of een persoon iets wel of niet kan doen.
Daardoor weet een ander precies wat ie aan mij heeft. Ik zal echter nooit die ander beledigen of
kwetsen. Ik weet ook dat een Nederlander aan een landgenoot uit bijvoorbeeld Brabant, Limburg of
Groningen bepaalde eigenschappen toedicht. Ze zijn daardoor in de algemene opvattingen
verschillend. En de heer Wouter spreekt over kwalificaties in Holland ?!? De heer Pieplenbosch zegt
op een gegeven moment: "kijk, wij hebben van nature geen discussie en praatcultuur". Maar als ik
bij een kumpulan of dansavond ben waar veel mensen van Indonesische afkomst zijn, dan vind ik het
daar echt wel een kippenhok. Zo veel gekakel wat je daar hoort. Hardstikke gezellig vind ik dat.
Maar dat botst dan wel met de opmerking over het ontbreken van een praatcultuur. Je kan iemand,
door te zwijgen in bepaalde situaties, geestelijk in de war brengen. Wat vindt men nou van mij of de
situatie?? Dan hoor ik toch liever de mening.
Verschillende culturen - verschillende gedragsopvattingen. Gelukkig maar. Maar dan niet een ander
gaan beledigen.
Vriendelijke groeten
J.C. van Bleijswijk
Email: joopvanbleijswijk@ziggo.nl

Ingezonden stuk
Hier iets voor Indo Privé Iemand stuurde deze e-mail naar mij.
Inderdaad kun je het bekende stukje trassi niet meer kopen , maar wat schetst mijn verbazing toen ik bij een chinees
wat boemboes kocht en vertelde dat het jammer was dat er geen trassi meer was dook de juffrouw onder de toonbank
en kreeg ik het bekende blokje trassi.
Dus onder de toonbank liggen er misschien nog wel meer hier en daar trassi blokjes.
Succes en de groetjes van een Hollands meisje dat zo goed geïntegreerd is in de Indische keuken en dus onthand is als
er geen trassi te koop is. Jeannette Peltzer.
Het trassi mysterie
Waar is de trassi gebleven? Ineens was het er niet meer.
Niet in de supermarkt en ook niet in de toko.
Het blokje trassi, de voor de Indische keuken onmisbare garnalenpasta.
Nog wel in poedervorm verkrijgbaar, maar waarom niet meer in vaste vorm?
Lees hier "De ontrafeling van het trassi-mysterie".
De Nederlandse regering heeft besloten dat naast de gemengdbloedige Indische Nederlanders, welke zo succesvol
geassimileerd zijn, uiteindelijk ook de trassi moest assimileren.
Assimileren op een zodanige manier dat er weinig meer van de oorspronkelijke vorm overblijft.
De gemengdbloedige Indische Nederlanders zijn als het ware van vaste vorm in een witte poedervorm geassimileerd.
Het beleid van Nederland is zodanig dat zij alle andere allochtonen buiten de Indische Nederlanders om, wel hun
vaste oorspronkelijke vorm wil laten behouden, behalve dan voor hun eigen stamkinderen afkomstig uit voormalig
Nederlands Indië.
Immers, deze gemengdbloedige stamkinderen zijn een levende en tastbare herinnering van nederlands koloniale
verleden welke de huidige regering zo snel als mogelijk wil vergeten. Het bewust onthouden van de nederlands
indische geschiedenis, met als laatste stap, de trassi-assimilatie, en hiermee een hele bevolkingsgroep in wit poeder
laten opgaan.
Maar waar deze hoge ambtenaren geen weet van hebben is dat het witte poeder op een dusdanige manier in hunne
neuzen geblazen zal worden zodat bij elke ademhaling
zij eraan herinnerd worden dat het weg-assimileren van de Indische Nederlander en de trassi een onbegonnen zaak is
omdat het poeder in alle hoeken van de samenleving stevig gedijt en alle vormen kan aannemen zonder hun
oorspronkelijkheid te verliezen.
Moge de geur van trassi hun tot in de lengten van jaren eraan doen herinneren dat de gemengdbloedige Indische
Nederlander niet is weg te blazen en een blijvende herinnering zal

GEZOCHT
Hallo Lui....wie van jullie kennen deze beelden ? Van 1947 > 1949 heb ik daar geravot....en in
1993 weer terug geweest.
Groetjes..Ernst
Wij hebben niet alle beelden geplaatst maar dit is wel voldoende om een goede indruk te krijgen
Redactie Indo privé

GEZOCHT
To: blauwvogeltje@hotmail.com
Subject: Berth Tamaela
Kennen jullie ook Berth Tamaela die ooit in de band Fox the Fox heeft gespeeld
als lead zanger en gitarist.
En weten julllie misschien ook waar hij momenteel woont en of hij nog wat in de
muziek doet.
Graag hoor ik van jullie.
Groet,
Aad
>
Reageren naar bovenstaand email adres of indoprive@gmail.com
Redactie Indo privé

Si Tolol pertel
Heel lang geleden lui, deze jongen hij werkt nog bij de Koninklijke Marine. Ik vaarde
op een B-jager en daar was banjak Indo’s aan boord van hoog tot laag. Ister een vent,
sergeant konstabel en die vent is hulp onder officier van Politie aan boord. En altijd hij
is fanatiek. Als je loop met je hand in je zak om je zakdoek te pakken, hij seg wat. Als
je knoop van je werkpak toevallig in de was, hilang, hij seg wat. En altijd tegen ons
Indo’s. Ik heb schijt aan die vent en mijn maten die andere Indo’s ook. Mijn hersens
kretek, kretek. En op een dag, itu dia, ik heb een plan. Ik pertel mijn plan aan mijn maat,
nama nja si Itoe. “ He, Itoe, luister, die vent, die sergeant, we draaien hem een loer,
betul een goede”. “Loh, hoe dan”, si Itoe vraag. Ik seg, “Luister Itoe, vandaag tijdens
middagrust we gaan zijn hut in. Je weet tog in zijn hut ister peilkokers van tank 3 en 4.”
Ik fluister de plan in zijn oor en zijn mata word groot. En dan hij lach. “Sttt. diam, pe,
straks iedereen hij weet”. Dus lui, wij sluipen de hut in van de sergeant. Die vent hij ligt
op zijn bed en je hoort Grrrrrrrr..Grrrrrr. Als een tikus we sluipen verder en dan. Kleng,
klong., gedaak. We rammen de afsluiters open van de peilkokers tank 3 en 4. Mijn maat
hij zet de hoofdtelefoon op en seg: “Centrale hier pos 3 en 4. als ken geef seintje als je
gaat pompen”. Onder tussen de dieselolie walm hij komt uit de peilkoker, whooes,
whoes elke keer als die schuit gojang van links naar rechts. Bau diesel in die hut. Bij de
sergeant, je hoort eerst Grrrrrr, Grrrrrr en dan op eens Gr. Plotseling hij stop. Ik kijk
naar mijn maat si Itoe , hij knipoog en blert:’”Awas pompen Boeng”. Ik sikat de
peilstok in de koker. Gedeng, jang hard. Si Itoe hij vraagt ”Ada peil”. “Niet”, ik seg,
“Ken niet zo snel”. Alweer, ik steek de peilstok in de koker, terwijl hij blaas, whooes,
whoeeees. Ik trek de peilstok weer. En weer in de koker en blert naar si Itoe, “Ada peil
40”. Si Itoe, hij herhaalt en seg;”Centrale peil 40”.
Volgende pagina------------>>>>>>>>

Dan ik wacht en ik seg: ”Loh, peil 25, seg tegen die lui minder druk Itoe, minder druk”.
Si Itoe, hij blert in de mike, ”Minder druk, minder druk centrale”. Ik bler weer peil 15,
minta ampun, straks deze hij spuit als si Old Faithfull. Onder tussen, ik hoor, die
sergeant, hij is wakker. “Loh, Itoe, stoppen pompen, stoppen pompen, straks die hut 20
meter onder de diesel olie, en dan Ister iemand hij gaat rokok en dan tjedoeeeer, heel die
boot te bakar”. En dan opeens lui, die gordijn van de bed, hij wordt met een ruk
geopend, tjereeeeeek, ik zie twee mata’s zo groot als een soepbord. Ister iemand, hij
zoek zijn broek, overhemd, schoenen, sokken en zijn kop helemaal hitam. Hij smeer
hem richting de trap al vloekend. Ko die vent is zo hitam ik denk. Als jonge hinde hij
verdwijnt door de luik naar boven. Mijn maat, si Itoe en ik we lellen alles dicht, en wij
smeren hem gelijk achter die sergeant, ook door de luik. Ik zie hij rent de gang uit,
richting dek, wij smeren hem via andere gang naar de kombuisdek. Vanaf boven op de
kombuisdek, we zien, die sergeant hij kleedt zich aan en hij staart over zee, zijn kop nog
pusing. Je hoort hem denken, mana die bevoorrader. En dan hij loopt naar die ander
kant van die schuit en loert weer. Zijn hersens draait op volle toeren. En dan hij schud
zijn kop en loop weg naar de achter kant van de boot. Dagen daarna we zien die vent en
wij zeggen, dag sergeant en dan wij bijten op onze lip. Ondertussen bijna ketjieng in je
pendek. Die sergeant hij heeft dagen geloerd op die lui en je zag aan zijn gezicht siapa
yang draai mij een loer. Als ik vind die vent ik lel hem, hij denk. Deze verhaal, lui was
in 1978 gebeurt en pas in 2006, die sergeant hij weet wie, yang draait hem een loer.
Ja al.
Rick Simons alias Si Tolol

Redactie medewerkers :
Drs. W. Brunings
R. Simons
R. Lubis
Indo Privé steunpunt : Edu Schalk
Directeur en supervisor: E. B. Chatelin
Indo PRIVÉ
tot ziens
Heeft u nog interessante nieuwtjes die het waard zijn om gelezen te worden stuur
ze dan op naar onze redactie.
indoprive@gmail.com