De verovering van Grol door Frederik Hendrik Dagboek 1627

premie van 400 gulden, maar de Engelsen die de hunne deze nacht voltooid hebben, ontvangen daarvoor eveneens
een premie van de Staten Generaal.
Richting de stad zijn de galerijen nu zover gereed, dat men een begin maakt met het ondermijnen van de
faussebraye. De gravers worden door die van de stad enige keren met handgranaten en stenen teruggedreven, maar
gaan daarna toch weer meteen opnieuw aan het werk.
Frederik Hendrik geeft opdracht om vanuit alle drie de galerijen in de faussebraye een spinglading (mijn) aan te
leggen, ieder van twee tonnen buskruit. Daarmee wil men in de onderwal een opening forceren om daardoor de
daarachter liggende bedekte weg te kunnen binnendringen. Men laat er terstond de mineurs 21 werken, die in zeer
korte tijd aan het einde van iedere galerij een mijngang in de onderwal moeten maken. Het ontbreekt Verreycken
echter aan vernuftelingen om het ondermijnen van de stadswal door de vijand door tegenmijnen vruchteloos te
maken.
De Fransen zijn als eersten begonnen om hun mijn in de faussebraye aan te leggen. Enige waaghalzen begeven zich
op de wal en zien dat er van binnen kisten in hun bolwerken zijn, om als afweer tegen de Staatse mijnen te worden
gebruikt. Ook enige Engelsen die uit nieuwsgierigheid de wal oplopen zien dat die van binnen contramineren.
Uit het leger van de prins wordt deze dag aan alle kanten dapperder met kanonnen en musketten geschoten dan ooit
tevoren. In weerwil van de weerstand van de belegerden dringt Frederik Hendrik het beleg zo sterk aan als mogelijk
is. De Spaansen blijven evenwel te Vreden liggen en houden het Staatse leger in gedurige verwachting van hun
komst. Die hebben nu tien nachten in afwachting van de aankomst van de vijand paraat gestaan.
De prins is die ochtend al zeer vroeg op de hoogte gebracht van de vorderingen in de Engelse en Franse galerijen.
Hij begeeft zich in de loop van de ochtend op weg naar de galerij die door de Fransen aan de faussebraye is gehecht
en ziet dat men er zover is gevorderd dat men daar in enkele uren gereed zal zijn om de mijn te laten springen. Uit
de galerij van de Engelsen was de mijn reeds geplaatst en ook aan de kant van graaf Ernst Casimir is de mijn bijna
geplaatst. Het ligt in de bedoeling die alle drie tegelijk te laten springen. Vanuit de Franse galerij ziet de prins op de
wal verschillende keren iemand van de vijand.
Alvorens tot het uiterste geweld over te gaan besluit Frederik Hendrik de gemoederen van de belegerden af te
tasten. Hij overweegt daarbij, dat voor de belegerden alle hoop op hulp van graaf Van den Bergh vruchteloos is. Ze
hebben in de stad zich inmiddels van alles wat trouw en dapperheid van hen kan eisen, ten volle gekweten. Nu staat
hen verderf te wachten, tenzij ze liever in onderhandeling komen. De prins laat door de Franse kolonel Hauterive,
die vandaag op die plaats de wacht commandeert, roepen of er niet een officier is die men te spreken kan krijgen.
Hem wordt geantwoord dat er een kapitein is, waarop de kolonel Hauterive verzoekt, dat hij zich bloot zal geven.
Die komt tevoorschijn en Hauterive zegt hem dat het jammer zou zijn dat zoveel dappere mannen, nadat ze zich zo
goed verdedigd hebben, zich in het verderf zullen storten, omdat hij ook zelf wel goed kan zien dat ze verslagen
zullen worden. Als niet tot een akkoord wordt gekomen zullen drie mijnen tegelijk tot ontploffing worden gebracht.
Ze zullen niet in staat zijn de daarop volgende bestorming te weerstaan die zij van alle kanten zullen aanbrengen.
Het zou veel beter zijn een goede overeenkomst te sluiten dan het tot het uiterste te laten komen waarbij niemand in
de stad het leven zal behouden. De officier geeft ten antwoord dat zij vastbesloten zijn zich tot het uiterste te
verdedigen om hun bij Vreden liggende leger de tijd te geven hen te komen ontzetten. De officier zegt verder, dat
dit de gouverneur aangaat, die hij daarover rapport zal gaan uitbrengen en dat hij dan dadelijk zal terugkeren.
Intussen wordt tussen hen aan die Franse zijde wapenstilstand afgesproken. Waarop terstond een menigte vrouwen,
kinderen en ook enkele mannen op de wal en borstwering zijn gekomen, die ook aan de zijde van de Engelsen
hebben geroepen, dat ze met schieten op zouden houden, omdat ze wilden onderhandelen. Inmiddels verschijnt
ritmeester Verreycken op de wal en verklaart dat gouverneur Van Dulcken niet ongenegen is om tot een akkoord te
komen, maar dat deze zaak eerst aan graaf Hendrik van den Bergh moet worden voorgelegd. Als dat door Hauterive
wordt afgeslagen als zijnde tegen het krijgsgebruik en dat vervolgens aan de gouverneur wordt meegedeeld, laat
deze door Verreycken om drie dagen beraad verzoeken. Hauterive zegt daarvan dat hij dat niet bij Frederik Hendrik
durft aan te kaarten. Van Dulcken laat vervolgens antwoorden, dat men dan aan Staatse zijde zijn best mag doen
alsof het gevaar nog verre is. Daarop wordt terstond weer begonnen met schieten en na de middag omtrent twee uur
wordt de mijn van de Engelsen aangestoken die niet helemaal goed werkt, maar wel een gedeelte van de
faussebraye wegslaat. De prins heeft aan kapitein Podwels, die deze dag de wacht in de Engelse galerij
commandeert, opdracht gegeven om 50 man in te zetten in twee kleine troepen en 30 werkers na hen, om via de
opening die de mijn heeft gemaakt de bedekte weg van de onderwal binnen te dringen. Podwels volgt dit bevel
punctueel op. De Engelsen vallen dadelijk aan maar als zij de geringe weerstand van de vijand zien drijven zij die
van binnen uit de faussebraye en gaan ze verder voorwaarts dan hen is opgedragen. Enkelen klimmen zelfs naar
boven op het bolwerk.
De onverhoeds overvallen belegerden bieden in het begin kleine tegenstand. Ze zijn zo verrast en de mijn en de
aanval overkomen hen zo onverwacht, dat te vermoeden is, dat als men aan Staatse zijde met voldoende troepen
een aanval had gedaan, men zich met dezelfde poging meester van de stad had kunnen maken, want men
ondervindt in het begin heel weinig weerstand.
21 Specialisten in het graven van mijngangen.