Oorlog en - t Groentje

2 mei 2012
Piet de Springer, verzetsheld in Langbroek
LANGBROEK - Aanstaande
vrijdag is het weer 4 mei. Dan
zal, zoals ieder jaar, om 20.00
uur heel Nederland even stilstaan
bij de oorlogsslachtoffers
en de mensen die hun leven
hebben gegeven voor de vrijheid
van ons land. Zo ook in
Langbroek, bij het monument
op de N.H. begraafplaats aan
de Brink. Dit monument herinnert
de inwoners aan de op 30
december 1944 omgekomen
verzetsstrijder Jan de Bloois,
alias Piet de Springer. Maar
ook bij de jongeren blijft de
herinnering aan Piet de Springer
levend. De openbare basisschool
kreeg zijn naam, de Piet
de Springerschool. Zijn familie
is nog steeds betrokken bij de
school. Ze brengen regelmatig
een bezoek aan de school en ze
zijn er bij als op 4 mei de gevallenen
van de Tweede Wereldoorlog
worden herdacht.
Jonge boer uit het Westland
Jan de Bloois wordt geboren in
Maasland op 23 oktober 1916. Hij
is de zoon van een verkoopman
en na de lagere school volgde hij
een land- en tuinbouwcursus. Het
was een rustige jongen, die in 1939
voor zichzelf werkt en enkele koeien,
varkens en pluimvee houdt. Hij
was zeer plichtsgetrouw en eerlijk.
Om te helpen ons land te bevrijden
wilde hij naar Engeland en deed dit
door op 29 september 1943 in een
klein bootje de oversteek over de
Noordzee te maken. Deze poging
mislukte en op 8 oktober volgde
een nieuwe poging. In Engeland
aangekomen werd hij, met zijn
medereizigers, ondervraagd door
de Engelse geheime dienst. Zijn
eerlijkheid maakte indruk. Zo vertelde
hij: "Ik moet met een meisje
niets van doen hebben tot die oorlog
voorbij is, want ik kan wel een
arm of been verliezen en dat is niet
eerlijk. Eerst wil ik die moffen het
land uitjagen." Na de oorlog vertelde
Koningin Wilhelmina zijn ouders
dat het zo verfrissend was om
met hem te praten. Hij was eerlijk
en zei wat hij vond.
Geheim agent
Jan de Bloois gaf zich op voor
training als geheim agent. Ongeveer
de helft van de cursisten viel af
omdat zij niet de seinsnelheid van
vijftien tot twintig lettergrepen per
minuut haalden. In de nacht van 7
Dodenherdenking Fort Rhijnauwen
BUNNIK - De Stichting Herdenkingsmonument
Fort Rhijnauwen organiseert op vrijdag 4 mei de
jaarlijkse dodenherdenking.
Het is 67 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd
na een bezetting van vijf jaar. Velen hebben die bevrijding
niet meer mogen beleven, omdat zij op enigerlei
wijze slachteroffer waren geworden van oorlogsgeweld
of van de bittere omstandigheden gedurende de
Tweede Wereldoorlog.
Het is een goede traditie allen, die hun leven gaven
voor vrede en veiligheid, te herdenken aan de vooravond
van Bevrijdingsdag. In de gemeente Bunnik
vindt de herdenking plaats op het Fort bij Rhijnauwen,
waar tijdens de Tweede Wereldoorlog door de bezetter
meer dan 50 Belgische en Nederlandse verzetsmensen
werden gefusilleerd.
Tijdens de herdenking op 4 mei zal de herdenkingsrede
worden uitgesproken door burgemeester Ostendorp.
De muziek wordt verzorgd door Vocaal Ensemble
Cantecleer en Muziekvereniging Constantia. De
Herdenking
SCHALKWIJK - De Dodenherdenking
in Schalkwijk start
op 4 mei om 19.30 uur bij het
Monument in Schalkwijk. Het
thema van dit jaar is: 'Vrijheid
geef je door'.
Alias Camara is gevlucht uit Guinee
Conakry en hij zal, samen met
Jacqueline van Rooijen, toelichten
wat het betekent om te moeten
vluchten uit je geboortedorp. Namens
de gemeente zal Loco-burgemeester
H. Geerdes spreken en ook
de leerlingen van de basisschool
Sint Michiel zullen stil staan bij het
thema. Muzikale ondersteuning zal
worden verzorgd door Fanfare Sint
Caecilia. De bijeenkomst wordt om
circa 20.15 uur afgesloten met de
kranslegging en een bloemenhulde.
Aansluitend wordt een ieder
uitgenodigd nog een kop koffie te
komen drinken in het Lucashuis in
Schalkwijk.
op 8 mei 1944 wordt Jan de Bloois,
oftewel Piet de Springer gedropt
bij Rijsbergen met als opdracht te
werken als codist en verbindingsman
bij de RVV. In september 1944
komt Piet terecht in Langbroek en
komt bij de boerderij van Swaluwenburg
aan de Langbroekerdijk
totdat daar inkwartiering komt en
Piet vertrekt naar Van Cooten aan
de overzijde. Ook was hij veel bij
Van Kleef.
Piet de Springerschool
Celeste, Maaike, Luan, Alyssa,
Iris en Sodaba zitten in groep 8 van
de Piet de Springerschool. Ieder
jaar is deze school of de School met
de Bijbel aanwezig bij de dodenherdenking
op de begraafplaats.
Er wordt dan een gedicht voorgelezen
en er worden bloemen gelegd
bij het monument. De leerlingen
van de scholen weten dan
ook goed wie Piet de Springer was.
De meiden laten een foto zien van
de verzetsheld die in de hal van
de school hangt. Enkele van deze
bijna schoolverlaters zijn bij de dodenherdenking
aanwezig geweest.
Ze vonden het indrukwekkend. Ze
weten te vertellen dat deze verzetsheld
vanuit Engeland per vliegtuig
naar Nederland is gekomen en
spion was. Dat was natuurlijk niet
aan hem te zien. Ook weten ze te
vertellen hoe Piet de Springer is omgekomen.
Het was een ongelukkig
toeval. De bedoeling was om hem
in zijn been te schieten toen hij op
de vlucht sloeg, maar door de gladheid
viel hij en zo werd hij dodelijk
geraakt. Op school is het uitgebreid
besproken tijdens geschiedenis
en ook hebben ze er een werkstuk
over gemaakt. Dat na zoveel
jaren de oorlog nog steeds wordt
herdacht, dat vinden ze eigenlijk
wel goed. Ook nu zie je regelmatig
op televisie beelden van oorlogsgebieden
en ze zijn het erover
eens dat dit hier nooit meer mag
gebeuren. De beelden van Syrië en
Afghanistan zijn afschrikwekkend.
Gelukkig zijn er goede afspraken
Nationale volksliederen worden vocaal begeleid door
de heer Heins Willemsen.
Het programma op 4 mei:
19.00 uur Opstellen voor het poortgebouw bij de
Stayokay, Rhijnauwenselaan 14, Bunnik.
19.25 uur Aanvang stille tocht naar het Terreplein
op het Fort bij Rhijnauwen.
19.50 uur Woord van welkom, gevolgd door de herdenkingsrede.
19.57 uur Voorlezen van de namen van de gefusilleerden.
20.00 uur Signaal Geeft Acht, gevolgd door twee
minuten stilte.
20.02 uur Signaal Last Post, gevolgd door het hijsen
van de Belgische en Nederlandse vlaggen en het zingen
van de volksliederen.
20.08 uur Leggen van de kransen en bloemen.
20.15 uur Defilé langs de gedenkstenen van het monument.
Iedereen is van harte welkom.
Dodenherdenking 4 mei
Schalkwijk WIJK BIJ DUURSTEDE - Het Comité Herdenking 4 mei Wijk bij Duur-
stede organiseert ook dit jaar de jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei.
Iedereen is van harte welkom!
En wij blijven gedenken en herdenken,
want in het verleden ligt de toekomst
Het programma ziet er als volgt uit:
17.30 uur Ontvangst met koffie en thee in het gemeentehuis.
Verzamelen voor de Stille Tocht op het plein voor het gemeentehuis.
17.45 uuur 'Brecht aan de Keukentafel' door Stichting De Inrichting in
de raadzaal van het gemeentehuis.
18.15 uur Start Stille Tocht. Via de Steenstraat en de Singel naar
de Grote Kerk op de Markt.
19.00 uur Aanvang Herdenkingsbijeenkomst:
Welkomstwoord door Jaco Rus, voorzitter Comité Herdenking 4 mei
'Gedachten over herdenking en vrede' door Guus Swillens
Gedichten door leerlingen basisonderwijs
Slotwoord door Jaco Rus.
Muziek tussendoor wordt verzorgd door 'Cantique'
20.00 uur Twee minuten stilte
Zingen van het Wilhelmus
Krans- en bloemlegging.
20.15 uur Einde van de plechtigheden.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Jaco Rus, voorzitter
Comité Herdenking 4 mei, tel. 0343-561867, e-mail: jaco@ruscothen.nl.
Celeste, Maaike, Luan, Alyssa, Iris en Sodaba bij de foto van Piet de Springer.
Foto: Ali van Vemde
gemaakt met andere Europese landen,
zodat dit hier niet meer kan.
Van verhalen van opa's en oma's
weten ze dat het geen leuke tijd
is geweest. De ouders van Sodaba
komen uit Afghanistan en er zijn
kinderen uit oorlogsgebieden in
de klas, het onderwerp leeft nog
steeds. Wat Piet de Springer heeft
gedaan voor zijn vaderland, daar
hebben ze respect voor. Zonder
mensen als hij zouden wij nu niet
in vrijheid kunnen leven.
Inval bij de kapper
Een van de taken van Piet de
Springer was de hulp aan piloten
en hen te helpen van bezet naar
bevrijd gebied te komen. Zo bracht
hij Engelsen naar Langbroek en
vandaar naar de Rijn waar ze per
boot werden overgezet naar Maurik
en de taak werd overgenomen.
Op 30 december 1944 onderzoeken
twee Duitse militairen het huis van
kapper De Jong, nadat ze hadden
geprobeerd er sigaretten te kopen.
Die middag, nadat Piet de Springer
ODIJK - '1944 - Onze evacuatie'
is de titel van het boekje
dat Odijkenaar Henny van Ommeren
onlangs heeft samengesteld.
Het boekje verhaalt van
de trektocht in 1944 van het gezin
Van Ommeren. Een compact
verhaal over het verlaten van
je woning vanwege gevaar en
hongersnood en de zwerftocht
als vluchteling in eigen land.
Van Ommeren vertelt: "Het
boekje gaat over het gedwongen
vertrek uit onze woning vanwege
oorlogsgevaar en gebrek aan levensmiddelen
en brandstof. We
voelden ons echt vluchtelingen in
eigen land. Onze tocht vol ontberingen
en hongersnood begon in
Arnhem en voerde ons via Velp en
Zeist (twee adressen) naar Heeg
(Friesland). Daarna kwam natuur-
18
Oorlog en
nog twee Engelsen naar Maurik
had gebracht, komt hij nietsvermoedend
de kapperszaak binnen.
Zijn Ausweis vinden ze verdacht en
hij moet blijven. In de buis onder
het zadel van zijn fiets zaten belangrijke
telegrammen en hij wilde
niet dat de Duitsers hem te pakken
zouden krijgen omdat hij niemand
wilde verraden. Als hij zijn
kans ziet, rent hij door de voordeur
en springt op zijn fiets. Door de
sneeuw was het spiegelglad en hij
glijdt uit. Een Duitser schiet op zijn
benen maar door de val kwam de
kogel in zijn rug en dwars door zijn
borst heen. Hij was op slag dood.
De verstopte telegrammen in de
fiets worden niet gevonden. De ouders
van Piet de Springer begrepen
niet dat hun zoon na de bevrijding
niet thuis kwam. In Langbroek wist
niemand zijn echte naam, dus kon
men zijn familie geen bericht sturen.
Aan de hand van foto's werd
hij herkend en pas eind mei hoorden
zijn ouders dat hij was omgekomen.
(AvV)
Odijkenaar schrijft alsnog
over eigen
oorlogsherinneringen
lijk nog de terugkeer naar onze
woonplaats met de ervaringen van
direct na deze moeilijke periode.
Het boekje beslaat maar een klein,
maar voor ons zeer ingrijpend, deel
van de Tweede Wereldoorlog. Hopelijk
geeft het de grote waarde
weer van vrijheid en welvaart."
Van Ommeren, die inmiddels al
weer 37 jaar in de gemeente Bunnik
woont, wil met het boekje
vooral zijn kinderen en familie kort
vertellen wat er gebeurd is.
Het boekje: '1944 - Onze evacuatie'
is geheel in eigen beheer
uitgegeven. Voor eventuele belangstellenden
is het voor 10 euro
verkrijgbaar bij Henny J. van Ommeren.
Zeisterweg 36 C 3984NL
Odijk. (MD)

Vrijheid...
BUNNIK - De verhalen over
onderduikers in de Tweede Wereldoorlog
spreken vaak erg
tot de verbeelding en zijn veel
gebruikt als basis voor films
en boeken. Willemijn Blitterswijk
(85) uit Bunnik zat er als
tienermeisje middenin. Veel
boerderijen in Bunnik waren
onderduikadres. De familie
Blitterswijk woonde in die tijd
op boerderij de Niënhof aan de
Grotelaan net buiten Bunnik.
Vader was fanatiek anti-Duits
en heeft heel wat onderduikers,
evacués en ontsnapte gevangenen
een veilig heenkomen geboden.
De eerste onderduikers waren
uiteraard de eigen zoons. Willemijn
Blitterswijk had zes broers.
"Mijn broers werden opgeroepen
om te gaan werken in Duitsland.
Dat hadden de moffen besloten.
Dat liet mijn vader niet toe." In
1943 werd broer Marius 18 en hij
werd dus opgeroepen voor de 'arbeidsdienst'.
"Hij heeft een jaar in
Culemborg gezeten bij bekenden.
In dezelfde periode zat een zoon
van een kennis van mijn vader bij
ons. In hun eigen omgeving zouden
ze herkend worden en wellicht
verraden. Nu zaten ze beiden
in een vreemde omgeving. Dat was
veiliger."
Uit de trein gesprongen
Zo hielpen de mensen elkaar.
Maar ook vreemden kregen onderdak
en eten op de Niënhof. "Ik
kan me nog herinneren dat er soms
groepjes jongeren aan kwamen lopen.
Sommigen waren van de trein
gesprongen in Bunnik, anderen
waren te voet gevlucht uit Duitsland.
Ook zij kregen een plekje bij
ons." Het lukte niet altijd om de
ontsnapte gevangenen uit handen
van de Duitsers te houden. "Zes
studenten uit Rotterdam kwamen
aanlopen vanuit Zeist. Ik fietste
vlak daarvoor vanuit Zeist naar huis
- als 17-jarig meisje kon ik dat veilig
doen - en ik zag Duitsers in het bos
liggen."
Eenmaal thuis waarschuwde
Willemijn meteen de studenten.
"Ze verstopten zich op de hooizolder
van het koetshuis. Helaas
zagen die moffen de fiets van een
van die jongens staan en ze roken
onraad. Mijn vader zei nog dat het
zijn fiets was en om dat te bewijzen
moest hij er een rondje op fietsen
van die Duitsers. Dat deed hij."
Toch waren de Duitsers niet overtuigd.
"Ik zie het nog voor me, één
voor één werden die Rotterdamse
studenten letterlijk van de zolder
gegooid. Gelukkig was mijn zus
zo slim geweest om hun adres op
te schrijven, zodat we hun ouders
konden inlichten."
2 mei 2012
Niënhof als onderduikadres
"Eén voor één wer-
den die Rotterdamse
studenten van de zolder
gegooid."
Torenwachters…
BUNNIK - Bunnikers hielden
tijdens de Tweede Wereldoorlog
's nachts 'torenwacht' op de toren
van de RK Barbarakerk, om
hun dorp op tijd te kunnen alarmeren
bij mogelijk neerstortende
vliegtuigen en bommen die
werden afgeworpen. Dit blijkt
uit documenten uit het streekarchief
in Wijk bij Duurstede en
uit verhalen van mensen die tijdens
de oorlogsperiode in Bunnik
woonden.
Idee achter de Torenwacht was
de gemeente goed te kunnen overzien,
zodat onraad direct gemeld
kon worden en er hulp geboden
kon worden. Zo was het 'bij hoorbaar
motorgeronk van vliegtuigen
noodig, terstond naar buiten
te gaan'. Ook moest één van de
wachthebbende personen om de
vijf minuten naar buiten gaan om
de gemeente te overzien. Het zicht
was over het algemeen zo'n vijf
kilometer. Daarbij werd gebruik
gemaakt van een 'zoekinstrument
met vizier'.
'De wacht heeft uitsluitend ten
doel, om ingeval er vliegtuigen
neerstorten of bommen worden
afgeworpen, dit aan het Hoofd van
den Luchtbeschermingsdienst te
melden. De dienst kan dan direct
de noodige maatregelen nemen
om hulp te verleenen', zo schreef
burgemeester A. Nijland.
In de winter was de dienst van
20.00 tot 7.00 uur; in de zomer van
22.00 tot 7.00 uur. Tijdens die uren
waren er altijd twee personen op
de toren. Zo liep Adri (Adriaan)
Molenaar, in die oorlogsjaren een
zeer goede bekende van Sinterklaas,
PvdA-raadslid en woonachtig
op de Groeneweg, steevast samen
met Piet de Winter, van de elektriciteitszaak
op de Dorpsstraat, wacht.
Anja Antheunis-Molenaar, de tegenwoordig
in Nijmegen wonende
dochter van de in 1974 overleden
Adri Molenaar, kan zich nog herinneren
dat haar vader in de oorlogsjaren
torenwacht liep: "Er werd
nauwelijks over gesproken, maar ik
weet nog wel dat het in de winter
bovenop de toren heel koud kon
zijn. Ook weet ik nog dat hij vertelde
dat ze hun behoeften maar over
de rand van de toren deden."
Plicht
Waarschijnlijk stonden niet alle
Bunnikers te trappelen om Torenwacht
te zijn. Of namen het misschien
niet altijd even nauw. Burgemeester
Nijland probeerde in een
brief van 16 juli 1942 mensen te
wijzen op het nut: "Mij is gebleken,
dat bij de ingezetenen nog niet
voldoende wordt ingezien, het nut
van de wacht op den toren. Laten
de personen, die de wacht betrekken,
er toch van doordrongen zijn,
dat zij daar staan voor de bescherming
van het leven en het goed van
hun medeburgers.'
Er werd streng gecontroleerd
en mensen die hun taak probeerden
te ontlopen, werden gestraft.
Zo schreef Nijland eens: "Bij controle
van de wacht op de toren is
gebleken, dat twee wachtloopers
te vroeg naar huis zijn gegaan. Het
zal allen duidelijk zijn, dat hieruit
spreekt een groot gemis aan
verantwoordelijkheidsbesef. De
betreffenden zullen dan ook hun
straf niet ontgaan. Ik wil nogmaals
een waarschuwing doen hooren:
hij die zich op eenigerlei wijze onttrekt
aan zijn plicht in deze, zal onverbiddelijk
worden gestraft."
Boetes
Toch lijken deze strenge woorden
niet het gewenste resultaat
op te leveren. Er werden boetes
ingevoerd. Op een bekendmaking
schreef Nijland: 'Ik wil langs dezen
weg bekendheid geven aan het feit,
dat ingevolge het veronachtzamen
van de plichten met betrekking tot
de torenwacht, thans boeten van f
50,-- en f 25,-- zijn opgelegd.'
Of er werd gestraft met extra
wacht. Zo schreeft Nijland op een
andere bekendmaking: "Door de
controle, uitgeoefend op de Torenwacht,
valt vast te stellen, dat nog
niet de vereischte zorg daaraan
wordt besteed. Zoo moesten in de
laatste dagen weer bij vier wachters
een proces-verbaal worden opgemaakt.
Deze zelfde dorpsgenooten
moesten voor straf extra wacht
doen. Vooral in tijden als deze,
moet de waarde van de Torenwacht
niet worden onderschat."
Inwoners die echt niet in staat
waren om als Torenwacht te fungeren,
moesten een schriftelijke verklaring
van hun (huis)arts kunnen
overleggen.
Boerderij de Niënhof in Bunnik was in de oorlog voor velen een toevluchtsoord.
Foto: Archief Willemijn Blitterswijk, 1985.
Schuilkelder
Die hooizolder was voor vele anderen
wel een veilige haven. "Ons
eigen gezin bestond al uit elf personen,
dus in huis was niet veel plaats
meer. Op een gegeven moment
hadden we ook nog een aantal
evacués. Twee predikantsdochtertjes
uit Zeeland, twee mannen uit
Wageningen, Cor van 13 uit Bunnik
en een neef uit Amsterdam."
Een van de broers Blitterswijk
was handig en bedacht een manier
om nog meer veiligheid te garanderen.
"Aleid bouwde een schuilkelder
in het bos achter de boer-
Koud
Bovenop de toren kon het flink
koud zijn. Op 17 oktober 1941 verzocht
waarnemend burgemeester
van Bunnik H.J. van de Vecht de
Provinciale Utrechtsche Electriciteitsmaatschappij
NV in Utrecht
dan ook 'een toewijzing te willen
verstrekken voor het verbruik van
electrische stroom voor verwarming
op den toren van de R.K. Kerk, te
Bunnik, waar de Uitkijkdienst van
de luchtbescherming regelmatig
van 20.00 tot 6.00 uur wacht moet
houden. Het is niet mogelijk, de
wachtruimte op andere wijze dan
electrisch te verwarmen.'
Granaat
Het is niet bekend of en hoeveel
nut de Torenwacht daadwerkelijk
heeft gehad. In het streekarchief
bevindt zich één rapport van de gemeentepolitie,
waaruit het functioneren
van de torenwacht blijkt. Een
gemeenteveldwachter meldt daarin
op 3 oktober 1942 dat hem 'op den
derij. Onder de coniferen groef hij
een groot gat met een achteruitgang
voor geval van nood. Zodra
er onraad geroken werd, kropen
de jongens daarin. Ik ben er vaak
geweest om eten te brengen. Ze lagen
op stro en je kon er niet staan.
Na de oorlog wilde de boswachter
de kelder helaas weg hebben."
Razzia à la Putten
Eind '44 werden drie broers opgeroepen
om de spoorlijn te herstellen.
Blitterswijk: "Mijn vader
weigerde natuurlijk. Het mooie
was dat mijn broers mede verant-
tweeden October 1942 omstreeks
23 uur per telefoon door den luchtbeschermingsdienst
(torenwacht),
alhier, werd medegedeeld, dat een
granaat, vermoedelijk van het Duitsche
afweergeschut, in de woning
van Willem de Wit, veehouder, wonende
alhier, Achterdijk no: 29, was
terecht gekomen.' Hij vervolgde:
'Nadat ik U onmiddellijk met dit
bericht in kennis had gesteld, heb
ik mij derwaarts begeven en zag
dat een vermoedelijk-niet-ontplofte
granaat (z.g. blindganger) door
het dak van de woning van de Wit,
voornoemd, was geslagen, tegen
de binnenzijde van den voorgevel
en vervolgens door de zolder in het
woonvertrek en door den vloer in
den grond was verdwenen.' Persoonlijke
ongelukken deden zich
niet voor, omdat de bewoners zich
in een andere kamer bevonden. De
bewoners zijn door de veldwachter
ondergebracht bij buurman H.
Peek. (MD)
Ode aan de Torenwacht
De Torenwacht
Houdt iedren nacht
Getrouw de wacht.
Bunnik slaapt
De wachter waakt
En vecht met Klaas Vaak.
Na iedere minuut of vijf
Zijn z'n beenen aardig stijd,
Dan staat hij op
En bedekt z'n kop,
(Want in het middernachtlijk uur
Is het zoo hoog nog erg guur).
Hij speurt dan buiten in het rond
Of nergens een vuurtje blonk
Gemaakt door een misdadige hand
Of een present uit een ander land.
Zoo wacht hij over wel en wee
En Bunniks burgers zijn tevrêe
Eén ding nog voor ik hier besluit
De sigaren zijn de mode uit,
Maar kan nu niet, voor wat vertier
De wacht gelaafd worden met bier??
't Is toch voor de gemeenschap, niet?
Wees dan ook zoo karig niet.
De wachter legt zijn schrijfwerk neer
Van 't turen doen z'n oogen zeer.
De wachters
Torenkraai en Co
Bron: Streekarchief
19
woordelijk waren voor het slopen
van de spoorweg. Ze zaten bij de
ondergrondse en hadden bommen
op de spoorlijn gelegd." De Duitsers
bleven langskomen voor de broers,
maar elke keer wisten de jongens
zich op tijd te verschuilen. "Op een
gegeven moment zei die Duitser:
'Als ze er morgen niet zijn, steken
we de hele boel in de fik!' Achteraf
heb ik gehoord dat mijn broer Kees
van plan was om de Duitsers overhoop
te schieten als ze de boerderij
echt in de fik zouden steken. Gelukkig
is dat nooit gebeurd, want
dan hadden we een razzia zoals in
Putten gehad hier."
Dat haar broers bij de ondergrondse
zaten, maakte de oorlog
voor het gezin nog spannender.
Twee broers, Kees en Aleid, zijn
werkelijk opgepakt wegens het
verspreiden van illegale blaadjes
en naar Utrecht gebracht. "Gelukkig
was Aleid welbespraakt en wist
hij de Duitsers ervan te overtuigen
dat hun bronnen vals waren. Een
week later waren ze weer thuis.
Dat was de spannendste week."
Voor Willemijn waren de oorlogsjaren
spannend, maar niet
altijd in negatieve zin. "Het was
heel interessant wat er allemaal
gebeurde. Pas achteraf hoorde en
las ik van de vreselijke dingen die
zich in de kampen hadden afgespeeld.
Ik ben heel dankbaar dat al
mijn broers het hebben overleefd."
(AC)
Dodenherdenking bij
monument vliegenier
Beverweerd
WERKHOVEN - Het wordt een
mooie traditie, de 4 mei herdenking
bij het monument van de in
de Tweede Wereldoorlog getroffen
vliegenier Régis Charles Deleuze
aan de Laan op landgoed
Beverveerd. Op vrijdagavond 4 mei
om 19:45 uur is het verzamelen bij
de ingang van Kasteel Beverweerd.
Rond de klok van 19:50 uur vertrekt
vanaf het hek de Stille Tocht richting
de gedenksteen. Ook dit jaar
zal een erewacht van de vrijwillige
brandweer aanwezig zijn. Vliegend
Museum Seppe zal na de 2 minuten
stilte een eresaluut brengen door
over het monument en de Laan te
scheren. Na de 2 minuten stilte en
de volksliederen is het mogelijk om
bloemen bij de gedenksteen te leggen.
(KJ)
Dodenherdenking
Langbroek
LANGBROEK - Op de begraafplaats
achter de Nederlands
Hervormde Kerk aan de Brink
zal op vrijdag 4 mei de jaarlijkse
dodenherdenking plaatsvinden.
Het programma is als
volgt:
19.40 uur Opstelling erehaag
brandweer
19.45 uur Ontvangst College en
genodigden
19.45 - 19.54 uur Luiden
kerkklokken
19.54 - 19.57 uur Krans leggen
door Gemeente bestuur
Bloemstuk leggen door
4 mei comité
Bloemen leggen door familie
De Bloois
Bloemen leggen door kinderen
van de scholen
19.57 - 19.58 uur Voordragen
gedicht
19.58 - 20.00 uur 'Last Post'
20.00 - 20.02 uur Stilte
20.02 - 20.07 uur
Herdenkingswoord
20.08 - 20.10 uur Zingen van
het Wilhelmus
20.10 uur Bloemstukken leggen
door aanwezigen