BEZOEKEDSGIDS - Bruegelland

Laatgotische glasramen
in de tweede helft van de
15 e eeuw
De historische glasramen van de Sint-Gummaruskerk zijn uniek.
Zij laten de evolutie zien die de glasschilderkunst doormaakt
in Brabant vanaf de tweede helft van de vijftiende tot en met de
eerste helft van de zestiende eeuw.
In de loop van de vijftiende eeuw ontwikkelt zich in de glaskunst
van de Zuidelijke Nederlanden een picturale stijl met een
uitgesproken smaak voor realisme, ruimte, volume, weergave
van materialen en individualisering van de personages. Hiermee
volgen de glasschilders de evolutie van de paneelschilderkunst.
Treffend zijn de overeenkomsten met het werk van Vlaamse
primitieven als Rogier van der Weyden en Dirk Bouts.
Om tot een groter realisme van de voorstellingen te komen,
gebruikt men zilvergeel, meestal op ongekleurd glas. Typerend
zijn de architecturale omlijstingen, bestaande uit gotische
nissen en bekroond met pinakels en gewelven. In de diepte is de
voorstelling begrensd door damast, gordijnen of bouwkundige
achtergronden. Geleidelijk worden de scènes groter en nemen ze
de ganse breedte van het raam in.
In de laatgotische glasramen overheerst het sacrale. De
schenkers zijn kleiner en ondergeschikt aan God en de heiligen.
Ze moeten tevreden zijn met een bescheiden plaatsje onderaan
het raam.