Roos, Fat City en de Watergraafsmeer - Art Works Pieter Visser
Roos, Fat City en de Watergraafsmeer - Art Works Pieter Visser
Roos, Fat City en de Watergraafsmeer - Art Works Pieter Visser
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
p i e t e r v i s s e r<br />
<strong>Roos</strong>, <strong>Fat</strong> <strong>City</strong> &<br />
<strong>de</strong> <strong>Watergraafsmeer</strong><br />
1-3-2011
1 On<strong>de</strong>raan <strong>de</strong> trap zat e<strong>en</strong> vaalbruin hondje. Het beest was<br />
schichtig <strong>en</strong> maakte zich zo klein mogelijk. Vanaf <strong>de</strong> eerste<br />
verdieping klonk e<strong>en</strong> ongeruste <strong>en</strong> dwing<strong>en</strong><strong>de</strong> stem.<br />
“M<strong>en</strong>eertje is weg!” De gang <strong>en</strong> het trapp<strong>en</strong>huis war<strong>en</strong> hoog ,<br />
verveloos <strong>en</strong> ooit <strong>de</strong>ftig geweest. Nerg<strong>en</strong>s war<strong>en</strong> <strong>de</strong> gestuukte<br />
ornam<strong>en</strong>t<strong>en</strong> verwij<strong>de</strong>rd of achter systeemplafonds verdw<strong>en</strong><strong>en</strong>. De<br />
trapleuning rook zelfs in <strong>de</strong> zomer vochtig. Het huis<br />
had zich langzaam volgezog<strong>en</strong> met het grondwater uit <strong>de</strong><br />
Amsterdamse <strong>Watergraafsmeer</strong>.<br />
“Ze zal toch ge<strong>en</strong> hond hebb<strong>en</strong> gekocht?”Hij sprak zacht <strong>en</strong> hield<br />
<strong>de</strong> rug van zijn hand bij <strong>de</strong> neus van het dier.<br />
Over <strong>de</strong> leuning van <strong>de</strong> overloop zag hij het bezorg<strong>de</strong> gezicht van<br />
Margje.<br />
“ O, daar is M<strong>en</strong>eertje. Wat e<strong>en</strong> brave hond. M<strong>en</strong>eertje is lief.<br />
<strong>Pieter</strong> wil jij hem ev<strong>en</strong> naar bov<strong>en</strong> till<strong>en</strong>? M<strong>en</strong>eertje kan ge<strong>en</strong><br />
trapp<strong>en</strong> lop<strong>en</strong>.”<br />
Hij nam het trill<strong>en</strong><strong>de</strong> beest met teg<strong>en</strong>zin on<strong>de</strong>r zijn arm. De<br />
bewonersverga<strong>de</strong>ring van het in appartem<strong>en</strong>t<strong>en</strong> opge<strong>de</strong>el<strong>de</strong><br />
her<strong>en</strong>huis was str<strong>en</strong>g geweest voor dier<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> leguaan was na<br />
e<strong>en</strong> lange discussie ongew<strong>en</strong>st verklaard.<br />
Bov<strong>en</strong>aan <strong>de</strong> trap schoof hij M<strong>en</strong>eertje met e<strong>en</strong> vaart over het zeil<br />
<strong>en</strong> wil<strong>de</strong> juist rechtsomkeert mak<strong>en</strong> to<strong>en</strong> hij e<strong>en</strong> onbek<strong>en</strong><strong>de</strong><br />
vrouw<strong>en</strong>stem hoor<strong>de</strong>. Nieuwsgierig liep hij het atelier van Margje<br />
binn<strong>en</strong>, rondspeur<strong>en</strong>d in e<strong>en</strong> labyrint van bontgekleur<strong>de</strong> lapp<strong>en</strong><br />
kato<strong>en</strong> <strong>en</strong> metal<strong>en</strong> archiefkast<strong>en</strong>. In het woonge<strong>de</strong>elte aan <strong>de</strong><br />
achterzij<strong>de</strong> zag hij e<strong>en</strong> vrouw met lang roodgeverfd haar. Zij leek<br />
<strong>de</strong> zijkant van <strong>de</strong> piano te bestu<strong>de</strong>r<strong>en</strong> <strong>en</strong> begroette hem met e<strong>en</strong><br />
glimlach.<br />
“Hierna neem ik nooit meer e<strong>en</strong> hond." zei ze ."Het wordt me te<br />
lastig.”<br />
Margje keek h<strong>en</strong> beid<strong>en</strong> afwacht<strong>en</strong>d aan. Het bleef stil in <strong>de</strong><br />
1
kamer totdat zij met e<strong>en</strong> snelle beweging e<strong>en</strong> strook doorzichtig<br />
plastic van het klavier schoof.<br />
“Fantasie Impromptu!”<br />
Hij ging op e<strong>en</strong> klapstoel zitt<strong>en</strong>. Zijn og<strong>en</strong> dwaald<strong>en</strong> door <strong>de</strong><br />
overvolle ruimte. In het hoge plafond war<strong>en</strong> katroll<strong>en</strong> geschroefd<br />
waarlangs Margje met talloze meters nylonkoord haar<br />
zeefdrukk<strong>en</strong> op kato<strong>en</strong> in ie<strong>de</strong>re gew<strong>en</strong>ste richting over <strong>de</strong> op<br />
schrag<strong>en</strong> ligg<strong>en</strong><strong>de</strong> <strong>de</strong>urpanel<strong>en</strong> kon uitroll<strong>en</strong>. Slordig van e<strong>en</strong> rol<br />
gescheur<strong>de</strong> vell<strong>en</strong> tek<strong>en</strong>papier war<strong>en</strong> op <strong>de</strong> lange blin<strong>de</strong> muur<br />
geprikt. Zijn og<strong>en</strong> rustt<strong>en</strong> steeds iets langer bij <strong>de</strong> vrouw die naast<br />
<strong>de</strong> piano zat. Zij droeg e<strong>en</strong> spijkerbroek <strong>en</strong> e<strong>en</strong> gestreept colbert.<br />
In haar gezicht bespeur<strong>de</strong> hij vage onrust <strong>en</strong> verveling. Hij keek<br />
haar nadrukkelijk aan om e<strong>en</strong> blik van verstandhouding te kunn<strong>en</strong><br />
wissel<strong>en</strong>. Het pianospel hield abrupt op.<br />
“Wat e<strong>en</strong> dappere piano is dit toch.”Margje bleef verdwaasd<br />
achter het klavier zitt<strong>en</strong>. Hij applaudisseer<strong>de</strong> <strong>en</strong> wees naar <strong>de</strong><br />
tek<strong>en</strong>ing<strong>en</strong> op <strong>de</strong> muur.<br />
“Zijn ze al af?”vroeg hij.<br />
“Kijk maar. Straks zijn ze pas af.” Ze liep naar <strong>de</strong> tek<strong>en</strong>ing<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
ging licht ine<strong>en</strong>gedok<strong>en</strong> on<strong>de</strong>r <strong>de</strong> grijze <strong>en</strong> zwarte houtskoollijn<strong>en</strong><br />
staan.<br />
“Zie je het?”<br />
“Nee...”<br />
“Het zijn mijn bescherm<strong>en</strong>gel<strong>en</strong>. Ik pas er precies on<strong>de</strong>r.”<br />
“Het zijn dus vleugels?”<br />
Ze knikte heftig <strong>en</strong> keek hem vol verwachting aan.<br />
“Er is e<strong>en</strong> mooi <strong>en</strong> groot gebaar in <strong>de</strong> lijnvoering. Wacht, ik zal <strong>de</strong><br />
rand<strong>en</strong> van het papier wel ev<strong>en</strong> recht <strong>en</strong> haaks snijd<strong>en</strong>.”<br />
De vrouw met het ro<strong>de</strong> haar lachte.<br />
“Ge<strong>en</strong> valse esthetiek.”Margje werd fel. “Het hoeft niet mooi te<br />
word<strong>en</strong>. Als iets mooi wordt, wantrouw ik het og<strong>en</strong>blikkelijk.”<br />
Zelf was ze wel mooi, Alles was t<strong>en</strong>ger <strong>en</strong> meisjesachtig. Ze<br />
droeg haar zwarte haar in e<strong>en</strong> staartje bije<strong>en</strong>gebond<strong>en</strong>. Het<br />
elastiekje versier<strong>de</strong> ze met e<strong>en</strong> bloem of e<strong>en</strong> minuscuul konijntje<br />
van pluche. Ze had e<strong>en</strong> regelmatig gezicht met felle donkere og<strong>en</strong><br />
2
Hij stel<strong>de</strong> zichzelf alsnog voor aan <strong>de</strong> vrouw in het gestreepte<br />
colbert <strong>en</strong> zocht e<strong>en</strong> gesprekson<strong>de</strong>rwerp dat niet over kunst of<br />
hond<strong>en</strong> ging.<br />
2 Op straat was het zonlicht fel geweest, waardoor <strong>Pieter</strong> bijna op<br />
<strong>de</strong> tast zich e<strong>en</strong> weg zocht in <strong>de</strong> halfdonkere ruimte waar e<strong>en</strong><br />
lange bar in het niets leek te verdwijn<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> rossige man kwam<br />
op hem af <strong>en</strong> knikte nauwelijks zichtbaar met zijn hoofd.<br />
“Minst<strong>en</strong>s vier dag<strong>en</strong> per week kom<strong>en</strong> werk<strong>en</strong>. An<strong>de</strong>rs heb ik er<br />
niks aan. Er komt trouw<strong>en</strong>s nog iemand voor <strong>de</strong> baan.”<br />
Hij hield e<strong>en</strong> klap<strong>de</strong>urtje op<strong>en</strong> <strong>en</strong> maakte e<strong>en</strong> uitnodig<strong>en</strong>d gebaar<br />
om hem te volg<strong>en</strong>. De man die Rooie Paul werd g<strong>en</strong>oemd had<br />
zijn eig<strong>en</strong> zaak vergokt <strong>en</strong> begon nu als hoofdbarkeeper in <strong>de</strong><br />
voormalige FAT CITY op <strong>de</strong> Ou<strong>de</strong> Zijds Voorburgwal. Ze liep<strong>en</strong><br />
e<strong>en</strong> witbetegel<strong>de</strong> keuk<strong>en</strong> in.<br />
“Het frituurvet stond nog in <strong>de</strong> bakk<strong>en</strong>. De eig<strong>en</strong>aar is ’s nachts<br />
weggegaan <strong>en</strong> nooit meer teruggekom<strong>en</strong>.”<br />
“Wat moet je hier allemaal mee?”vroeg <strong>Pieter</strong> verbaasd.<br />
“Maaltijd<strong>en</strong>. Bov<strong>en</strong> komt e<strong>en</strong> rugzakhotel. Dat doet <strong>de</strong> geme<strong>en</strong>te.<br />
K<strong>en</strong> je dat? Al die Amerikan<strong>en</strong> wan<strong>de</strong>l<strong>en</strong> slaapdronk<strong>en</strong> ’s<br />
ocht<strong>en</strong>ds hier naar binn<strong>en</strong>. En we houd<strong>en</strong> ze dus wèl <strong>de</strong> hele dag<br />
hier. Met Cola <strong>en</strong> Hamburgers. Net als thuis.”<br />
<strong>Pieter</strong> liep aandachtig rondkijk<strong>en</strong>d terug naar het café <strong>en</strong> streek<br />
met zijn hand over het gepolitoer<strong>de</strong> hout van <strong>de</strong> bar.<br />
“Van wie is dit nu?<br />
“Alles is hon<strong>de</strong>rd proc<strong>en</strong>t in or<strong>de</strong>.”<br />
Rooie Paul goot e<strong>en</strong> <strong>de</strong>el Tequila in e<strong>en</strong> maatbekertje <strong>en</strong> schepte<br />
vergruisd ijs in twee lange smalle glaz<strong>en</strong>.<br />
“Ik kan pils tapp<strong>en</strong>. Cocktails zijn nieuw voor mij.”<br />
“Dit wordt e<strong>en</strong> Tequila Sunrise.” Paul sprak langzaam <strong>en</strong> keek<br />
3
geconc<strong>en</strong>treerd naar <strong>de</strong> glaz<strong>en</strong> die langzaam van dieprood naar<br />
oranje kleurd<strong>en</strong> to<strong>en</strong> jus d’orange aan het kleine laagje gr<strong>en</strong>adine<br />
op <strong>de</strong> bo<strong>de</strong>m werd toevoegd.<br />
“Eerst ijs <strong>en</strong> dan jus. Dat scheelt liters per week. Er hoort nog e<strong>en</strong><br />
schijfje sinaasappel op <strong>de</strong> rand gestok<strong>en</strong>.”<br />
Er liep e<strong>en</strong> jongeman met e<strong>en</strong> korte zwarte baard <strong>en</strong> lang golv<strong>en</strong>d<br />
haar door <strong>de</strong> geop<strong>en</strong><strong>de</strong> buit<strong>en</strong><strong>de</strong>ur naar binn<strong>en</strong>. Met e<strong>en</strong> hand<br />
bov<strong>en</strong> zijn og<strong>en</strong> bekeek hij <strong>de</strong> glaz<strong>en</strong> op <strong>de</strong> bar.<br />
“ Ah...Tequila Sunrise….Iets te veel gr<strong>en</strong>adine. Kleur is<br />
belangrijk.”<br />
“Jij b<strong>en</strong>t Titus, hè?zei Paul. " Wat gaat er in e<strong>en</strong> Bloody Mary?”<br />
“Wodka <strong>en</strong> tomat<strong>en</strong>sap.”<br />
“Wat hoort er bij e<strong>en</strong> Margharita?”<br />
“Zout.”antwoord<strong>de</strong> Titus prompt.<br />
“Morg<strong>en</strong> beginn<strong>en</strong> jullie sam<strong>en</strong>.”Paul maakte e<strong>en</strong> aantek<strong>en</strong>ing in<br />
zijn ag<strong>en</strong>da.<br />
3 Dreun<strong>en</strong><strong>de</strong> speakerbox<strong>en</strong> hing<strong>en</strong> in ver<strong>en</strong><strong>de</strong> beugels aan het<br />
zwartgeverf<strong>de</strong> plafond. In gebar<strong>en</strong>taal werd het bier besteld <strong>en</strong><br />
<strong>Pieter</strong> vul<strong>de</strong> lange rij<strong>en</strong> glaz<strong>en</strong> zon<strong>de</strong>r <strong>de</strong> tapkraan tuss<strong>en</strong>tijds te<br />
sluit<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> jong meisje leun<strong>de</strong> over <strong>de</strong> bar <strong>en</strong> zocht <strong>de</strong> aandacht<br />
van Titus. Ze wil<strong>de</strong> hem e<strong>en</strong> sigaret aanbied<strong>en</strong>. <strong>Pieter</strong> stootte<br />
Titus aan <strong>en</strong> knikte in <strong>de</strong> richting van het meisje.<br />
Er plakt<strong>en</strong> natte sliert<strong>en</strong> haar aan zijn voorhoofd. Hij wreef<br />
papiergeld tuss<strong>en</strong> zijn vingers. De zeep in het spoelwater hadd<strong>en</strong><br />
zijn hand<strong>en</strong> uitgebet<strong>en</strong>. Als het druk was hoef<strong>de</strong> hij niet na te<br />
d<strong>en</strong>k<strong>en</strong>. Getall<strong>en</strong> zag hij voor zich <strong>en</strong> het juiste wisselgeld volg<strong>de</strong><br />
vanzelf. De kunst was om er niets bij te d<strong>en</strong>k<strong>en</strong>.<br />
Schreeuw<strong>en</strong><strong>de</strong> mann<strong>en</strong> hield<strong>en</strong> iemand vast die op <strong>de</strong> bar was<br />
gelegd. Glaswerk viel stuk <strong>en</strong> e<strong>en</strong> snor werd afgeknipt.<br />
"Is O.K." De stem van Titus klonk suss<strong>en</strong>d. "Wedd<strong>en</strong>schap<br />
verlor<strong>en</strong>!"<br />
4
De rook <strong>en</strong> <strong>de</strong> hitte in het café verslond<strong>en</strong> elk restje <strong>en</strong>ergie. Hij<br />
liep <strong>de</strong> keuk<strong>en</strong> in. De perman<strong>en</strong>te nachtverlichting was<br />
voldo<strong>en</strong><strong>de</strong> als je wist waar alles stond. Hij schepte e<strong>en</strong> emmer vol<br />
met ijsstaafjes <strong>en</strong> keer<strong>de</strong> hem om in e<strong>en</strong> trechtervormige<br />
vergruizer. Hij negeer<strong>de</strong> het oplicht<strong>en</strong><strong>de</strong> commando PUSH om <strong>de</strong><br />
betrekkelijke stilte in <strong>de</strong> keuk<strong>en</strong> niet te verbrek<strong>en</strong>.<br />
"Wat vind je van haar vri<strong>en</strong>din?" Titus leg<strong>de</strong> zijn hand op zijn<br />
schou<strong>de</strong>r.<br />
"Leuk meisje. Ze heeft iets Indisch. Weet je niet wie je moet<br />
kiez<strong>en</strong>?"<br />
"Ik vertel je zo wel hoe het zit. Alles is al geregeld. Perfecte omzet<br />
trouw<strong>en</strong>s. Ik ga het licht aando<strong>en</strong>. Het is kwart voor drie."<br />
<strong>Pieter</strong> veeg<strong>de</strong> glasscherv<strong>en</strong>, peuk<strong>en</strong>, bierviltjes <strong>en</strong> onbestemd vuil<br />
om <strong>de</strong> twee achtergeblev<strong>en</strong> meisjes he<strong>en</strong> <strong>en</strong> Titus tel<strong>de</strong> <strong>de</strong> kas.<br />
Het Indische meisje zat half op haar kruk om e<strong>en</strong> be<strong>en</strong> dat tot ver<br />
bov<strong>en</strong> <strong>de</strong> knie in het gips zat gestrekt te kunn<strong>en</strong> houd<strong>en</strong>.<br />
Op weg naar <strong>de</strong> keuk<strong>en</strong> w<strong>en</strong>kte hij Titus.<br />
"Ze heeft e<strong>en</strong> ongelukkig be<strong>en</strong>."<br />
"Je vond haar toch leuk?" Titus leek wel verbaasd.<br />
Hij waste zich in <strong>de</strong> spoelkeuk<strong>en</strong> met koud water. Zijn voet<strong>en</strong><br />
war<strong>en</strong> gezwoll<strong>en</strong> <strong>en</strong> gloeid<strong>en</strong>.<br />
To<strong>en</strong> Titus op <strong>de</strong> claxon drukte, doof<strong>de</strong> <strong>Pieter</strong> <strong>de</strong> licht<strong>en</strong> in het<br />
café <strong>en</strong> stel<strong>de</strong> het alarm in. Het donkere meisje schoof moeizaam<br />
voluit op <strong>de</strong> achterbank. Titus gebaar<strong>de</strong> hem driftig dat het an<strong>de</strong>re<br />
meisje voorin tuss<strong>en</strong> h<strong>en</strong> in moest zitt<strong>en</strong>.<br />
De straatverlichting was voldo<strong>en</strong><strong>de</strong> geweest om het gezicht van<br />
het meisje in bed te kunn<strong>en</strong> zi<strong>en</strong>. Zij had ur<strong>en</strong>lang roerloos met<br />
haar og<strong>en</strong> op<strong>en</strong> naast hem geleg<strong>en</strong>. Hij had mechanisch met haar<br />
gevreeën, al was <strong>de</strong> overgang van het har<strong>de</strong> schur<strong>en</strong><strong>de</strong> gips naar<br />
haar warme dijbe<strong>en</strong> opwind<strong>en</strong>d geweest. Titus was op weg naar<br />
het toilet nog ev<strong>en</strong> bij <strong>Pieter</strong> neergehurkt.”Jij e<strong>en</strong> gips<strong>en</strong> be<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
ik e<strong>en</strong> orthopedisch korset.” fluister<strong>de</strong> hij. “ Ze zit helemaal<br />
5
ingereg<strong>en</strong> <strong>en</strong> het kon niet uit!” Sommige woord<strong>en</strong> klonk<strong>en</strong> lui<strong>de</strong>r<br />
door het verstikte lach<strong>en</strong> van Titus. “Maandag moet<strong>en</strong> ze weer in<br />
het ziek<strong>en</strong>huis zijn!”<br />
4 Hij harkte plant<strong>en</strong>rest<strong>en</strong> bije<strong>en</strong> <strong>en</strong> verzamel<strong>de</strong> sintels in e<strong>en</strong><br />
emmer. De aslad<strong>en</strong> van kol<strong>en</strong>kachels werd<strong>en</strong> ooit bij vorst of<br />
sneeuw over <strong>de</strong> tegels achter <strong>de</strong> huiz<strong>en</strong> gestrooid. De tuin lag<br />
diep on<strong>de</strong>r NAP <strong>en</strong> was altijd vochtig op plekk<strong>en</strong> waar <strong>de</strong> zon niet<br />
kon kom<strong>en</strong>. Hoge schutting<strong>en</strong> <strong>en</strong> e<strong>en</strong> blin<strong>de</strong> st<strong>en</strong><strong>en</strong> muur<br />
omslot<strong>en</strong> <strong>de</strong> tuin.<br />
Aandachtig keek hij naar <strong>de</strong> minuscule blaadjes op het steeltje dat<br />
uit <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> in het vierkant plastic bakje stak.<br />
“Astilboi<strong>de</strong>s Tabularis” stond op het kaartje dat in <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> was<br />
gestok<strong>en</strong>. “De gro<strong>en</strong>e vruchtjes aan <strong>de</strong> uitgebloei<strong>de</strong> pluim<strong>en</strong><br />
hebb<strong>en</strong> e<strong>en</strong> grote sierwaar<strong>de</strong>”<br />
“Precies wat ik nodig heb. Grote sierwaar<strong>de</strong>. Daar ga ik ur<strong>en</strong>lang<br />
naar kijk<strong>en</strong>.”<br />
Geschuivel op het pad <strong>de</strong>ed hem verschrikt opkijk<strong>en</strong>.<br />
“Ik b<strong>en</strong> het maar” zei Margje “We moet<strong>en</strong> nu echt wat aan <strong>de</strong><br />
muiz<strong>en</strong> do<strong>en</strong>. Ze zitt<strong>en</strong> overal.” Haar stem klonk dwing<strong>en</strong>d.<br />
Hij ging half van haar afgew<strong>en</strong>d op zijn knieën zitt<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
groepeer<strong>de</strong> <strong>de</strong> zwarte bakjes uit het tuinc<strong>en</strong>trum in e<strong>en</strong> halve<br />
cirkel. Voorzichtig drukte hij kleine beetjes extra aar<strong>de</strong> om <strong>de</strong> tere<br />
steeltjes <strong>en</strong> schoof <strong>de</strong> bakjes iets ver<strong>de</strong>r uite<strong>en</strong> om <strong>de</strong> bla<strong>de</strong>r<strong>en</strong><br />
die e<strong>en</strong> doorsnee van 40 c<strong>en</strong>timeter kond<strong>en</strong> bereik<strong>en</strong> voldo<strong>en</strong><strong>de</strong><br />
ruimte te gev<strong>en</strong>.<br />
Juist to<strong>en</strong> hij rechtop ging staan om van e<strong>en</strong> afstand naar <strong>de</strong><br />
Astilboi<strong>de</strong>s te kijk<strong>en</strong> hoor<strong>de</strong> hij <strong>de</strong> stem van Titus.<br />
6
“Zie… <strong>de</strong> volmaakte synthese van het stoffelijke <strong>en</strong> het<br />
spirituele…” Titus begon e<strong>en</strong> lofzang op Margje. <strong>Pieter</strong> on<strong>de</strong>rbrak<br />
hem snel.<br />
“Margje, dit is Titus. Hij werkt ook in <strong>Fat</strong> <strong>City</strong>.”<br />
“Als <strong>de</strong> ce<strong>de</strong>rs van <strong>de</strong> Libanon…” Titus sprak plechtig. “ E<strong>en</strong><br />
verhev<strong>en</strong> m<strong>en</strong>geling..het ultieme banale <strong>en</strong> het meest sublieme…<br />
Margje, je b<strong>en</strong>t het wan<strong>de</strong>l<strong>en</strong><strong>de</strong> bewijs.”<br />
Ze keek met grote verbaas<strong>de</strong> og<strong>en</strong> naar Titus, glimlachte<br />
verleg<strong>en</strong> <strong>en</strong> keek naar <strong>Pieter</strong>.<br />
“Ik wil<strong>de</strong> ook nog over het feestje vertell<strong>en</strong>. Je komt toch straks<br />
wel,hè?” Ze liep snel naar binn<strong>en</strong> door <strong>de</strong> op<strong>en</strong>staan<strong>de</strong> <strong>de</strong>ur van<br />
het wasmachinehok.<br />
“Dit bezoek is nu al geslaagd. Zelfs e<strong>en</strong> slecht glas wijn kan mijn<br />
humeur niet meer stuk krijg<strong>en</strong>. Dat jij zo’n prachtige vrouw in je<br />
buurt hebt. Je moet wel onafgebrok<strong>en</strong> gelukkig zijn.” Titus bleef<br />
naar <strong>de</strong> <strong>de</strong>urop<strong>en</strong>ing star<strong>en</strong>.<br />
5 <strong>Pieter</strong> schoof e<strong>en</strong> lange bont beschil<strong>de</strong>r<strong>de</strong> strook spaanplaat<br />
achter e<strong>en</strong> kist waar VOORZICHTIG KUNST op stond<br />
geschrev<strong>en</strong>. “De hele buurt verzakt nog ver<strong>de</strong>r door al die<br />
kutkunst. Niemand vraagt erom <strong>en</strong> zeker ik niet. Maar het moet<br />
wel allemaal in mijn gang staan. Hoe kwam jij eig<strong>en</strong>lijk binn<strong>en</strong>?”<br />
Titus keek speur<strong>en</strong>d rond in <strong>de</strong> kamer. “Wat heb je voor<br />
geluidsinstallatie? Ik zie het al, alle<strong>en</strong> <strong>de</strong> box<strong>en</strong> zijn goed. De rest<br />
is niks.”<br />
“En het bevalt prima” antwoord<strong>de</strong> <strong>Pieter</strong>.<br />
“ Ook <strong>de</strong> stilte moet hoorbaar zijn.” Titus sprak bedachtzaam <strong>en</strong><br />
docer<strong>en</strong>d. “ E<strong>en</strong> bijna tastbare stilte is net zo belangrijk als <strong>de</strong><br />
muziek zelf. Daar heb je kwaliteit voor nodig. De snoer<strong>en</strong> zijn<br />
ess<strong>en</strong>tieel. Niemand geeft daar geld aan uit. Ik weet waar ik over<br />
7
praat. Ik heb e<strong>en</strong> bijna absoluut gehoor. Ik jaag emotie na. De<br />
emotie van <strong>de</strong> zuivere klank. Die int<strong>en</strong>se beleving is voor mij net<br />
zoiets als klaarkom<strong>en</strong> of e<strong>en</strong> mooie wijn.”<br />
“Weet je Titus, het hin<strong>de</strong>rt me juist als muziek perfect wordt<br />
weergegev<strong>en</strong>. Wist je dat Phil Spector altijd zorg<strong>de</strong> voor e<strong>en</strong><br />
scherpe slag op <strong>de</strong> snare drum? Het ritme moest ook bij e<strong>en</strong><br />
slechte weergave goed hoorbaar zijn. Hij wist dat het behelp<strong>en</strong><br />
was thuis.”<br />
“ De Mattheus….. is door God zelf gemaakt. Ik heb thuis spiegels<br />
<strong>en</strong> die kun je zo neerzett<strong>en</strong> dat ik mezelf van opzij kan zi<strong>en</strong> als ik<br />
Bach dirigeer. Ik k<strong>en</strong> <strong>de</strong> partituur volledig uit mijn hoofd. De<br />
laatste toon is in Majeur. Er is toch hoop……..”<br />
“Behalve voor Margje” on<strong>de</strong>rbrak <strong>Pieter</strong>. “Ik word echt gek van<br />
haar.” Hij wees met zijn wijsvinger naar het plafond.<br />
“Ik zou haar juist oprecht kunn<strong>en</strong> liefhebb<strong>en</strong>.” Titus rook aan <strong>de</strong><br />
zojuist geop<strong>en</strong><strong>de</strong> fles wijn. “Ze is heel bijzon<strong>de</strong>r. Ze is zo mooi.<br />
Naief , mooi <strong>en</strong> vermoe<strong>de</strong>lijk intellig<strong>en</strong>t. Meer kun je niet w<strong>en</strong>s<strong>en</strong>.<br />
Hij schonk e<strong>en</strong> glas halfvol <strong>en</strong> liet <strong>de</strong> wijn met veel lawaai<br />
rondspoel<strong>en</strong> in zijn mond. Hij keek bedachtzaam.<br />
“Heeft <strong>de</strong> wijn iets te weinig helling gehad?’ vroeg <strong>Pieter</strong>.<br />
“E<strong>en</strong> merkwaardige marsepein<strong>en</strong> nasmaak. Misschi<strong>en</strong> wil Margje<br />
e<strong>en</strong> glas meedrink<strong>en</strong>.”<br />
“Margje is aan het werk. Er is weer van alles binn<strong>en</strong>gesleept. Klei,<br />
kipp<strong>en</strong>gaas <strong>en</strong> hout<strong>en</strong> schuttingpal<strong>en</strong>.”<br />
“E<strong>en</strong> dakterras.” opper<strong>de</strong> Titus.<br />
“Ze kan ein<strong>de</strong>loos doorgaan. Je ziet het ook wel bij sporters, altijd<br />
weer e<strong>en</strong> fractie sneller of hoger..”<br />
“E<strong>en</strong> violist of zanger,” on<strong>de</strong>rbrak Titus, “moet ein<strong>de</strong>loos oef<strong>en</strong><strong>en</strong>.<br />
Zelf b<strong>en</strong> ik e<strong>en</strong> t<strong>en</strong>or. Ik heb <strong>de</strong> stem, maar ik oef<strong>en</strong> nooit.<br />
Discipline <strong>en</strong> oef<strong>en</strong>ing? Belangrijk. Maar voor mij is het<br />
mom<strong>en</strong>tum nog belangrijker. De magie <strong>en</strong> <strong>de</strong> emotie van <strong>de</strong><br />
klank.”<br />
<strong>Pieter</strong> op<strong>en</strong><strong>de</strong> <strong>de</strong> serre<strong>de</strong>ur<strong>en</strong> <strong>en</strong> wees naar het terras. Titus<br />
knikte instemm<strong>en</strong>d maar maakte ge<strong>en</strong> aanstalt<strong>en</strong> om <strong>de</strong> tuin in te<br />
lop<strong>en</strong>.<br />
8
Hij liep het pad af <strong>en</strong> bestu<strong>de</strong>er<strong>de</strong> <strong>de</strong> Wil<strong>de</strong> Wingerd die zich aan<br />
<strong>de</strong> garagemuur had vastgehecht. Hij speur<strong>de</strong> naar e<strong>en</strong> eerste<br />
zweem rood op het zware <strong>en</strong> gro<strong>en</strong>e blad.<br />
6 Het sonore geluid van Titus <strong>en</strong> flard<strong>en</strong> stem van Margje<br />
klonk<strong>en</strong> door <strong>de</strong> wijd op<strong>en</strong> staan<strong>de</strong> ram<strong>en</strong> vanaf <strong>de</strong> eerste<br />
verdieping. Het feestje leek vroeg afgelop<strong>en</strong>. Er klonk ge<strong>en</strong><br />
muziek meer. Titus was zeer dronk<strong>en</strong> geword<strong>en</strong> <strong>en</strong> had tijd<strong>en</strong>s<br />
e<strong>en</strong> geïmproviseer<strong>de</strong> toespraak nog aangebod<strong>en</strong> om Schubert te<br />
zing<strong>en</strong> voor Margje die e<strong>en</strong> net verworv<strong>en</strong> opdracht van het<br />
Geme<strong>en</strong>tefonds vier<strong>de</strong>. E<strong>en</strong> man met e<strong>en</strong> volledig kaalgeschor<strong>en</strong><br />
hoofd had haar toegesprok<strong>en</strong> <strong>en</strong> verteld over het belangrijke<br />
signaal dat nu door <strong>de</strong> stad was afgegev<strong>en</strong>.<br />
‘Wat lees je?’ Vanaf het balkon op <strong>de</strong> eerste verdieping. wees<br />
Titus naar e<strong>en</strong> op<strong>en</strong>geslag<strong>en</strong> boek op <strong>de</strong> ligstoel.<br />
‘Ik lees niet echt." antwoord<strong>de</strong> <strong>Pieter</strong>." Als ik hier lig kijk ik naar <strong>de</strong><br />
plant<strong>en</strong>. Ik probeer <strong>de</strong> nam<strong>en</strong> te onthoud<strong>en</strong>, al is dat van ge<strong>en</strong><br />
<strong>en</strong>kel belang.’<br />
‘De natuur bevestigt.’<br />
Margje was naast Titus kom<strong>en</strong> staan<br />
‘Goethe heeft ooit gezegd....’ Het bleef ev<strong>en</strong> stil. ‘Voor hem is <strong>de</strong><br />
natuur gekoppeld aan <strong>de</strong> waarheid. Zie je die struik, Margje? Het<br />
is in feite e<strong>en</strong> kubus.’<br />
<strong>Pieter</strong> luister<strong>de</strong> aandachtig of er e<strong>en</strong> reactie van haar volg<strong>de</strong>.<br />
Minut<strong>en</strong>lang bleef het stil. Ze war<strong>en</strong> naar binn<strong>en</strong> of stond<strong>en</strong><br />
vastg<strong>en</strong>ageld in e<strong>en</strong> innige omhelzing.<br />
‘Ik b<strong>en</strong> ev<strong>en</strong> weg. In verband met e<strong>en</strong> medisch consult.’ riep<br />
<strong>Pieter</strong>.<br />
Vanaf het balkon kwam ge<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele reactie.<br />
9
7 De klamme warmte nam in <strong>de</strong> nacht nauwelijks af <strong>en</strong> <strong>de</strong> ka<strong>de</strong><br />
maakte e<strong>en</strong> lusteloze indruk. E<strong>en</strong> aantal kast<strong>en</strong> was leeg <strong>en</strong> er<br />
liep<strong>en</strong> weinig mann<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> negerin lag languit op bed <strong>en</strong> wuif<strong>de</strong><br />
zich koelte toe met e<strong>en</strong> tijdschrift. Sommige meisjes war<strong>en</strong><br />
blauwachtig bleek van dichtbij. E<strong>en</strong> jong meisje met zwarte<br />
lipp<strong>en</strong>stift <strong>en</strong> perzikkleurige make-up lachte naar hem. Ze had<br />
hoektand<strong>en</strong> die in e<strong>en</strong> punt lek<strong>en</strong> geslep<strong>en</strong>.<br />
Naast haar raam zag hij door e<strong>en</strong> geop<strong>en</strong><strong>de</strong> buit<strong>en</strong><strong>de</strong>ur e<strong>en</strong><br />
smalle roodverlichte gang, die aan het eind door e<strong>en</strong> <strong>de</strong>ur met<br />
glas was afgeslot<strong>en</strong>. Hij liep <strong>de</strong> gang in. Het rook naar nieuwe<br />
vloerbe<strong>de</strong>kking <strong>en</strong> parfum. Hij keek langs e<strong>en</strong> gordijn schuin <strong>de</strong><br />
peeskamer in. Er stond e<strong>en</strong> meisje dat met haar rug naar hem toe<br />
telefoneer<strong>de</strong>. Ze droeg e<strong>en</strong> witte slip <strong>en</strong> e<strong>en</strong> kort zeemler<strong>en</strong> jack<br />
met gevlocht<strong>en</strong> koordjes aan <strong>de</strong> mouw<strong>en</strong>.<br />
Hij klopte op het glas. Ze keek kort naar hem, beëindig<strong>de</strong> het<br />
gesprek <strong>en</strong> maakte met e<strong>en</strong> glimlach <strong>de</strong> <strong>de</strong>ur op<strong>en</strong>.<br />
Ze gaf hem e<strong>en</strong> hand <strong>en</strong> stel<strong>de</strong> zich voor: ‘Angela.’<br />
‘E<strong>en</strong> kwartier is vijftig. We kunn<strong>en</strong> ook <strong>de</strong> tijd nem<strong>en</strong>. Dat kost iets<br />
meer.’<br />
Hij gaf het geld <strong>en</strong> kon zijn og<strong>en</strong> niet van haar afhoud<strong>en</strong>. Angela<br />
had Oosterse gelaatstrekk<strong>en</strong> <strong>en</strong> lang zwart haar.<br />
‘Je b<strong>en</strong>t mooi.’Hij streel<strong>de</strong> voorzichtig e<strong>en</strong> borst on<strong>de</strong>r haar<br />
op<strong>en</strong>vall<strong>en</strong><strong>de</strong> jack.<br />
‘Hier, spuug e<strong>en</strong>s.’Zij hield het bankbiljet voor hem.´Je b<strong>en</strong>t <strong>de</strong><br />
eerste vanavond.'<br />
‘Je lijkt wel e<strong>en</strong> taxichauffeur.’ <strong>Pieter</strong> lachte.<br />
‘Zo is het. Ik hoop op e<strong>en</strong> goeie nacht. Ik wil e<strong>en</strong> parketvloer. Ik<br />
heb e<strong>en</strong> nieuw huis.’<br />
‘Heb je ook e<strong>en</strong> kort rokje? Ik vind het geil als je e<strong>en</strong> rokje aan<br />
hebt.’<br />
Ze dacht ev<strong>en</strong> na <strong>en</strong> pakte e<strong>en</strong> witte handdoek van e<strong>en</strong> stapeltje<br />
10
dat op <strong>de</strong> rand van <strong>de</strong> wastafel lag. Handig knoopte ze <strong>de</strong> badstof<br />
om haar mid<strong>de</strong>l.<br />
‘Angela..’ Hij zei haar naam hardop <strong>en</strong> schopte zijn scho<strong>en</strong><strong>en</strong> uit.<br />
Hij ging op het bed ligg<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> arm on<strong>de</strong>r zijn hoofd. Ze kwam<br />
teg<strong>en</strong> hem aan zitt<strong>en</strong> op <strong>de</strong> rand van het bed <strong>en</strong> hield haar hand<br />
op zijn broeksband.<br />
‘Houd je alles aan?’<br />
Hij knikte ontk<strong>en</strong>n<strong>en</strong>d <strong>en</strong> trok snel zijn kler<strong>en</strong> uit. Ze streel<strong>de</strong> zijn<br />
schou<strong>de</strong>r. Hij keek in <strong>de</strong> spiegel naar <strong>de</strong> veilige kamer. Ze schoof<br />
haar zelfgemaakte rokje omhoog <strong>en</strong> ging behoedzaam op zijn<br />
bov<strong>en</strong>b<strong>en</strong><strong>en</strong> zitt<strong>en</strong> met haar blote voet<strong>en</strong> aan weerszijd<strong>en</strong> van zijn<br />
lichaam. Ze schoof zachtjes met haar kruis op zijn huid <strong>en</strong><br />
frummel<strong>de</strong> aan e<strong>en</strong> pakje condooms.<br />
‘Straks.’ Hij sprak zacht <strong>en</strong> trok haar lichaam zo dicht mogelijk<br />
teg<strong>en</strong> zich aan.<br />
11
8 Hij was naast kunst<strong>en</strong>ares Aafke Vogelezang beland aan e<strong>en</strong><br />
lange tafel in <strong>de</strong> stampvolle Sociëteit Ars Longa. Aafke was in <strong>de</strong><br />
mo<strong>de</strong>. De serre was gereserveerd voor het feest ter geleg<strong>en</strong>heid<br />
van <strong>de</strong> onthulling haar nieuwe beeld. Op zoek naar e<strong>en</strong> kan water<br />
zag hij het door witte wijn rood aangelop<strong>en</strong> hoofd van <strong>de</strong> directeur<br />
van het Fonds, die <strong>de</strong> monotone stem van Aafke probeer<strong>de</strong> te<br />
volg<strong>en</strong>.<br />
‘Ik wil eig<strong>en</strong>lijk voorlopig niks mak<strong>en</strong>. Alles is nu ev<strong>en</strong> heel<br />
heavy. Het liefst wil ik e<strong>en</strong> winkeltje of zo, waar je niks kan kop<strong>en</strong>.’<br />
‘E<strong>en</strong> virtueel winkeltje.’ begreep <strong>Pieter</strong>.<br />
‘Ach nee, dan begint het weer van vor<strong>en</strong> af aan. Ik bedoel e<strong>en</strong><br />
echte winkel. Maar er gebeurt helemaal niks of zo, ik zit er wel,<br />
maar er gebeurt niets. Alle<strong>en</strong> e<strong>en</strong> toonbank <strong>en</strong> e<strong>en</strong> kassa.’<br />
Ze staar<strong>de</strong> voor zich uit.<br />
‘Ik vind dit heel interessant.’ De directeur sprak gejaagd. ‘Dit moet<br />
je uitwerk<strong>en</strong>. Ik zie hier wel iets in. <strong>Roos</strong>, houd je het in gat<strong>en</strong>?”<br />
De verrassing voor <strong>Pieter</strong> was <strong>de</strong> hernieuw<strong>de</strong> ontmoeting<br />
geweest met <strong>de</strong> roodharige vrouw die bij Margje naast <strong>de</strong> piano<br />
had gezet<strong>en</strong>. In het blind<strong>en</strong>instituut waar <strong>de</strong> uit industriële zeep<br />
vervaardig<strong>de</strong> kopie van het naakte lichaam van Aafke ´s was<br />
onthuld stond zij str<strong>en</strong>g kijk<strong>en</strong>d door e<strong>en</strong> bril met e<strong>en</strong> bruin<br />
montuur naast <strong>de</strong> directeur van het fonds die e<strong>en</strong> toespraak hield.<br />
Hij vond dat <strong>de</strong> werkgeleg<strong>en</strong>heid door kunst<strong>en</strong>aars gecreëerd niet<br />
meer was weg te d<strong>en</strong>k<strong>en</strong>. Acht proc<strong>en</strong>t van <strong>de</strong> ban<strong>en</strong> in <strong>de</strong><br />
hoofdstad was aan <strong>de</strong> kunst<strong>en</strong> gerelateerd. Nog meer<br />
geme<strong>en</strong>telijke bezuiniging<strong>en</strong> achtte <strong>de</strong> directeur ontoelaatbaar.<br />
<strong>Pieter</strong> begreep dat hiermee ook Willem Kod<strong>de</strong> werd bedoeld. E<strong>en</strong><br />
grauwe veertiger die kou<strong>de</strong> buffett<strong>en</strong> in <strong>de</strong> keuk<strong>en</strong> van <strong>Fat</strong> <strong>City</strong> in<br />
elkaar ‘roste,’ onafgebrok<strong>en</strong> zware shag rookte <strong>en</strong> waarvan op<br />
afstand was te zi<strong>en</strong> dat <strong>de</strong> man stonk. De barkeepers van <strong>Fat</strong> <strong>City</strong><br />
12
hielp<strong>en</strong> hem regelmatig uitserver<strong>en</strong>. Die middag was <strong>Pieter</strong><br />
tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> met folie afge<strong>de</strong>kte schal<strong>en</strong> <strong>en</strong> doz<strong>en</strong> wijn op <strong>de</strong><br />
laadvloer van e<strong>en</strong> ou<strong>de</strong> Transit bus in het blind<strong>en</strong>instituut beland.<br />
Hij had <strong>Roos</strong> uitgebreid gecomplim<strong>en</strong>teerd met haar pres<strong>en</strong>tatie<br />
<strong>en</strong> <strong>de</strong> bus van Kod<strong>de</strong> aangebod<strong>en</strong> om alles wat nodig was<br />
geweest voor <strong>de</strong> op<strong>en</strong>ing terug naar het Fonds te br<strong>en</strong>g<strong>en</strong>. De rit<br />
bezorg<strong>de</strong> <strong>Pieter</strong> e<strong>en</strong> uitnodiging voor het aansluit<strong>en</strong><strong>de</strong> feest in <strong>de</strong><br />
sociëteit.<br />
<strong>Roos</strong> had verteld dat dit haar eerste echt zelfstandige productie<br />
was. Ze had nu zelfs twee stads<strong>de</strong>l<strong>en</strong> on<strong>de</strong>r haar hoe<strong>de</strong> omdat<br />
e<strong>en</strong> me<strong>de</strong>werkster van het Fonds overspann<strong>en</strong> was geraakt.<br />
Er moest e<strong>en</strong> groot plantso<strong>en</strong><strong>en</strong>project in <strong>de</strong> Baarsjes afgerond.<br />
De relatie tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> bestaan<strong>de</strong> bebouwing <strong>en</strong> <strong>de</strong> op<strong>en</strong>bare ruimte<br />
was niet meer invoelbaar geweest voor <strong>de</strong> bewoners.<br />
Het leek net of <strong>Roos</strong> e<strong>en</strong> beleidsnota voorlas.<br />
Ze had tijd<strong>en</strong>s <strong>de</strong> autorit nauwelijks gesprok<strong>en</strong> over het<br />
zeepbeeld <strong>en</strong> niet gereageerd to<strong>en</strong> <strong>Pieter</strong> e<strong>en</strong> van <strong>de</strong><br />
slechtzi<strong>en</strong><strong>de</strong> bewoners imiteer<strong>de</strong> die begerig het naakte zeeplijf<br />
van Aafke met zijn hand<strong>en</strong> verk<strong>en</strong><strong>de</strong>.<br />
E<strong>en</strong> aantal g<strong>en</strong>odigd<strong>en</strong> verliet <strong>de</strong> tafel <strong>en</strong> m<strong>en</strong>g<strong>de</strong> zich tuss<strong>en</strong><br />
<strong>de</strong> vaste sociëteits bezoekers. <strong>Roos</strong> had zich omgekleed voor het<br />
diner <strong>en</strong> droeg e<strong>en</strong> lange jurk met e<strong>en</strong> laag uitgesned<strong>en</strong> strak<br />
bov<strong>en</strong>lijfje. Hij aarzel<strong>de</strong> om erhe<strong>en</strong> te lop<strong>en</strong> <strong>en</strong> schonk e<strong>en</strong> glas<br />
water in voor Aafke.<br />
“Ik heb mijn hand<strong>en</strong> vanmiddag met je ingezeept. Merkwaardig<br />
dat ik me e<strong>en</strong> voyeur voel<strong>de</strong> to<strong>en</strong> ik bij het beeld stond. Ik koos <strong>de</strong><br />
minst intieme plek. Dat heeft met schaamte te mak<strong>en</strong>.”<br />
Ze glimlachte <strong>en</strong> staar<strong>de</strong> naar het glas met water.<br />
<strong>Pieter</strong> had het beeld echter nauwkeurig bestu<strong>de</strong>erd <strong>en</strong> <strong>de</strong> welving<br />
van <strong>de</strong> heup gestreeld. De keihar<strong>de</strong> zeep in e<strong>en</strong> gemarmer<strong>de</strong><br />
lichtblauwe kleur had koud aangevoeld. Hij had gekek<strong>en</strong> of Aafke<br />
zich had geschor<strong>en</strong> voordat <strong>de</strong> vloeibare massa kunststof over<br />
haar was uitgesmeerd om zo e<strong>en</strong> perfecte mal van haar lichaam<br />
te mak<strong>en</strong>.<br />
13
9 De tuin<strong>de</strong>ur<strong>en</strong> war<strong>en</strong> s ‘nachts op<strong>en</strong>geblev<strong>en</strong>. Hij sleepte e<strong>en</strong><br />
matras half naar buit<strong>en</strong> <strong>en</strong> keek ligg<strong>en</strong>d op zijn buik naar het<br />
vroege ocht<strong>en</strong>dlicht in <strong>de</strong> tuin. Waterdamp verspreid<strong>de</strong> e<strong>en</strong> zoete<br />
geur. Hij stel<strong>de</strong> zich e<strong>en</strong> terras voor in het verwaarloos<strong>de</strong> ge<strong>de</strong>elte<br />
bij <strong>de</strong> garagemuur. Overal zou het blad van Vinca plant<strong>en</strong> over<br />
het aan te legg<strong>en</strong> terras kruip<strong>en</strong>. Langs <strong>de</strong> rand kond<strong>en</strong><br />
aar<strong>de</strong>werk<strong>en</strong> pott<strong>en</strong> met verwil<strong>de</strong>r<strong>de</strong> Sansevieria´s staan .<br />
Plant<strong>en</strong> in <strong>de</strong> tuin moest<strong>en</strong> elk seizo<strong>en</strong> blad drag<strong>en</strong>d zijn. Hij<br />
wil<strong>de</strong> zo min mogelijk snoei<strong>en</strong>. De natuur regel<strong>de</strong> het meeste<br />
immers zelf.<br />
Hij had <strong>Roos</strong> <strong>de</strong> afgelop<strong>en</strong> nacht ge<strong>en</strong> mom<strong>en</strong>t uit het oog<br />
verlor<strong>en</strong>.<br />
"Ik b<strong>en</strong> <strong>de</strong> Kunst <strong>en</strong> ik b<strong>en</strong> jou dankbaar <strong>Roos</strong>.” Had hij gezegd.<br />
“Acht proc<strong>en</strong>t van <strong>de</strong> ban<strong>en</strong> in <strong>de</strong> stad hebb<strong>en</strong> met Kunst te<br />
mak<strong>en</strong>. De directeur van het Fonds heeft het zelf gezegd. Daar<br />
hoor<strong>de</strong> ik vandaag ook bij. En… gratis e<strong>en</strong> leuke middag."<br />
"Die had ik dus niet." Ze was fel geweest. "Gek werd ik van die<br />
blind<strong>en</strong>. Niks kan daar e<strong>en</strong>s gewoon. Het beeld mocht niet in <strong>de</strong><br />
toilett<strong>en</strong>. Het beeld mocht niet op <strong>de</strong> gang. Alles was fout wat ik<br />
wil<strong>de</strong>. Ik doe hier nooit meer wat. Ze krijg<strong>en</strong> goddomme bijna<br />
gratis e<strong>en</strong> belangrijk beeld <strong>en</strong> ik moet overal om smek<strong>en</strong>. Het<br />
Fonds heeft e<strong>en</strong> fonteintje lat<strong>en</strong> aanlegg<strong>en</strong> <strong>en</strong> <strong>de</strong> hele troep is<br />
voor ze betegeld. Alles omdat Marokkan<strong>en</strong> van e<strong>en</strong> beetje bloot in<br />
<strong>de</strong> war rak<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> kunstwerk stelt zijn eig<strong>en</strong> eis<strong>en</strong>! Het wordt<br />
rustig vermoord door al die correcte socialistische zeikstral<strong>en</strong>.<br />
Toch ging het goed, he? Vanmiddag, bedoel ik.” <strong>Roos</strong> had hem<br />
van het <strong>en</strong>e op het an<strong>de</strong>re mom<strong>en</strong>t stral<strong>en</strong>d aangekek<strong>en</strong>.<br />
"Hier, omdat je van kunst houdt. Dit is e<strong>en</strong> uitnodiging voor het<br />
VAC. Volg<strong>en</strong><strong>de</strong> week vrijdag <strong>en</strong>… beslist kom<strong>en</strong>. Het is echt<br />
toppie wat er gemaakt is."<br />
14
10 E<strong>en</strong> ro<strong>de</strong> Opel Ka<strong>de</strong>tt stond tot aan <strong>de</strong> on<strong>de</strong>rkant van <strong>de</strong><br />
portier<strong>en</strong> in het water. De omgeving was in <strong>de</strong> autoruit<strong>en</strong><br />
weerspiegeld <strong>en</strong> leek op e<strong>en</strong> camping. Alles was haarscherp<br />
gefotografeerd <strong>en</strong> op e<strong>en</strong> reusachtig formaat afgedrukt.<br />
“Ik dacht wel dat je het mooi zou vind<strong>en</strong>!”<br />
Tuss<strong>en</strong> alle geluid in <strong>de</strong> stampvolle gang van het VAC vi<strong>de</strong>o art<br />
c<strong>en</strong>tre herk<strong>en</strong><strong>de</strong> hij <strong>de</strong> stem van <strong>Roos</strong>.<br />
“Felix is er ook vanavond. Ik heb hem al gezi<strong>en</strong>. Wat leuk dat je<br />
gekom<strong>en</strong> b<strong>en</strong>t.”<br />
Ze kuste <strong>Pieter</strong> op zijn wang <strong>en</strong> kneep in zijn arm.<br />
“Wie is er ook?” vroeg hij.<br />
“ De fotograaf natuurlijk. Felix Koopman. Hij is echt hot.”<br />
Ze liep<strong>en</strong> naar e<strong>en</strong> smalle metal<strong>en</strong> w<strong>en</strong>teltrap <strong>en</strong> wachtt<strong>en</strong> op hun<br />
beurt om naar <strong>de</strong> eerste verdieping te gaan.<br />
<strong>Roos</strong> werd e<strong>en</strong> aantal maal <strong>en</strong>thousiast aangesprok<strong>en</strong>. Ie<strong>de</strong>re<strong>en</strong><br />
leek haar te k<strong>en</strong>n<strong>en</strong> of wil<strong>de</strong> met haar k<strong>en</strong>nis mak<strong>en</strong>. <strong>Pieter</strong> liep<br />
alvast naar bov<strong>en</strong> <strong>en</strong> hoor<strong>de</strong> <strong>de</strong> slotzin van e<strong>en</strong> toespraak waar<br />
e<strong>en</strong> plichtmatig applausje op volg<strong>de</strong>. Op <strong>de</strong> drie wand<strong>en</strong> in <strong>de</strong><br />
grote zaal werd<strong>en</strong> beeld<strong>en</strong> zon<strong>de</strong>r geluid geprojecteerd.<br />
E<strong>en</strong> man fietste op e<strong>en</strong> weg <strong>en</strong> kwam nauwelijks dichterbij <strong>de</strong><br />
camera die op e<strong>en</strong> heel laag standpunt leek opgesteld.<br />
“ Voortdur<strong>en</strong>d vals plat is misschi<strong>en</strong> wel zwaar<strong>de</strong>r dan ev<strong>en</strong> flink<br />
e<strong>en</strong> stuk klimm<strong>en</strong>.” zei hij teg<strong>en</strong> e<strong>en</strong> vrouw die naast hem<br />
stond.’Het schiet niet erg op’. Zij reageer<strong>de</strong> niet <strong>en</strong> bleef naar <strong>de</strong><br />
verlichte muur kijk<strong>en</strong>. <strong>Pieter</strong> vermoed<strong>de</strong> dat steeds hetzelf<strong>de</strong><br />
stukje film vertoond werd. In <strong>de</strong> schemer zocht hij naar <strong>Roos</strong>.<br />
Over <strong>de</strong> volle breedte van <strong>de</strong> lange wand werd e<strong>en</strong> onafgebrok<strong>en</strong><br />
rij zwaar belad<strong>en</strong> vrachtwag<strong>en</strong>s op e<strong>en</strong> stoffige drukke weg door<br />
e<strong>en</strong> auto in teg<strong>en</strong>gestel<strong>de</strong> richting gepasseerd. De snelheid <strong>en</strong><br />
het vuil maakte het bijna onmogelijk om nauwkeurig waar te<br />
nem<strong>en</strong> wat zich in <strong>en</strong> op <strong>de</strong> overbelad<strong>en</strong> auto’s bevond. Soms<br />
15
eed e<strong>en</strong> man voorbij op e<strong>en</strong> bromfiets tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> l<strong>en</strong>s <strong>en</strong> <strong>de</strong> file.<br />
Hij realiseer<strong>de</strong> zich na e<strong>en</strong> aantal minut<strong>en</strong> dat <strong>de</strong> vrachtauto’s<br />
stilstond<strong>en</strong>. Dit is misschi<strong>en</strong> wel vlak bij e<strong>en</strong> gr<strong>en</strong>sovergang. Ik<br />
d<strong>en</strong>k India. In ie<strong>de</strong>r geval e<strong>en</strong> land waar veel m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> creper<strong>en</strong>.<br />
De camera passeert in teg<strong>en</strong>gestel<strong>de</strong> richting. De goe<strong>de</strong>r<strong>en</strong> van<br />
<strong>de</strong> vrachtauto’s moet<strong>en</strong> ingeklaard. Daarom duurt het zo lang. De<br />
vi<strong>de</strong>o schokte <strong>en</strong> <strong>de</strong> beeld<strong>en</strong> lek<strong>en</strong> nerg<strong>en</strong>s gemonteerd.<br />
“Goed,he? Wat e<strong>en</strong> toppertje.” <strong>Roos</strong> stond achter hem <strong>en</strong> leg<strong>de</strong><br />
haar twee hand<strong>en</strong> op zijn schou<strong>de</strong>rs. Ze kwam met haar mond<br />
vlak bij zijn oor. “Ik wil niet te lang meer blijv<strong>en</strong>. Ik moet nog<br />
erg<strong>en</strong>s naar toe. Ik wil je trouw<strong>en</strong>s iets vrag<strong>en</strong>.”<br />
Het bleef ev<strong>en</strong> stil <strong>en</strong> hij voel<strong>de</strong> haar lichaam dat zich e<strong>en</strong><br />
mom<strong>en</strong>t lang opzettelijk teg<strong>en</strong> het zijne drukte.<br />
“Je kunt nee zegg<strong>en</strong>. Ik heb <strong>de</strong> auto bij me, dus vervoer is ge<strong>en</strong><br />
probleem.”<br />
<strong>Pieter</strong> draai<strong>de</strong> zich om <strong>en</strong> pakte haar mid<strong>de</strong>l vast. Hij voel<strong>de</strong><br />
har<strong>de</strong> stevige heup<strong>en</strong> <strong>en</strong> streel<strong>de</strong> met e<strong>en</strong> duim <strong>de</strong> elastiek<strong>en</strong><br />
rand van haar slip door <strong>de</strong> dunne stof van <strong>de</strong> jurk.<br />
“Ik vind het e<strong>en</strong> uitstek<strong>en</strong>d plan.” zei hij. “Waar gaan we he<strong>en</strong>?”<br />
“Mijn va<strong>de</strong>r wordt tachtig, hij viert het in e<strong>en</strong> restaurant. Het is al<br />
begonn<strong>en</strong>. Ik kan niet wegblijv<strong>en</strong>. Al mijn familie is er.”<br />
16
11 E<strong>en</strong> reusachtig aquarium vul<strong>de</strong> <strong>de</strong> <strong>en</strong>tree van het restaurant<br />
met e<strong>en</strong> wazig gro<strong>en</strong> licht. Overal stond<strong>en</strong> ou<strong>de</strong>rwetse<br />
speeldoz<strong>en</strong> <strong>en</strong> antieke muziekinstrum<strong>en</strong>t<strong>en</strong>.<br />
“We feliciter<strong>en</strong> va<strong>de</strong>r <strong>en</strong> dan gaan we erg<strong>en</strong>s aan <strong>de</strong> zijkant zitt<strong>en</strong>.<br />
Ik wil niet tuss<strong>en</strong> ie<strong>de</strong>re<strong>en</strong> in". <strong>Roos</strong> sprak gejaagd. In <strong>de</strong> rij<br />
wacht<strong>en</strong><strong>de</strong> werknemers van het metaalconstructiebedrijf<br />
ontmoette <strong>Pieter</strong> <strong>de</strong> 14 jarige zoon van <strong>Roos</strong>. Hij woon<strong>de</strong> bij zijn<br />
va<strong>de</strong>r, nauwelijks twee strat<strong>en</strong> verwij<strong>de</strong>rd van haar huis.<br />
“Wat leuk om jou te ontmoet<strong>en</strong>. Je hebt <strong>de</strong> og<strong>en</strong> van je moe<strong>de</strong>r.”<br />
De jong<strong>en</strong> was t<strong>en</strong>ger <strong>en</strong> had sluik donkerblond haar. Hij droeg<br />
e<strong>en</strong> beugel met elastiekjes <strong>en</strong> was moeilijk te verstaan. <strong>Pieter</strong><br />
begreep dat Simon ge<strong>en</strong> computer kreeg als hij verstek liet gaan<br />
op het feest van zijn grootva<strong>de</strong>r.<br />
“Ik ga op kamers won<strong>en</strong>.” zei Simon.<br />
“Prop je dan maar flink vol.” <strong>Pieter</strong> wees naar <strong>de</strong> tafels met het<br />
overdadige buffet.<br />
<strong>Pieter</strong> kreeg e<strong>en</strong> stevige handdruk van e<strong>en</strong> rijzige man met<br />
spierwit haar. De lange rij maakte <strong>de</strong> ontmoeting kort.<br />
“Daar is mijn jongste broer!” <strong>Roos</strong> zwaai<strong>de</strong> naar hem <strong>en</strong> vertel<strong>de</strong><br />
giechel<strong>en</strong>d hoe <strong>de</strong> zusjes vroeger begluurd werd<strong>en</strong> in <strong>de</strong><br />
badkamer.<br />
“Waarom ga je niet naar hem toe?”<br />
“Straks, ik voel me nog onw<strong>en</strong>nig.”<br />
Elke toespraak was e<strong>en</strong> loflied op het doorzettingsvermog<strong>en</strong> van<br />
Klaas. E<strong>en</strong> ou<strong>de</strong>re werknemer had e<strong>en</strong> lang gedicht gemaakt. De<br />
versregels begonn<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> luid aangekondig<strong>de</strong> letter in <strong>de</strong><br />
volgor<strong>de</strong> van het alfabet.Hij kreeg zoveel applaus dat hij als toegift<br />
aan het schoorste<strong>en</strong>vegerslied begon. Flard<strong>en</strong> tekst bereikt<strong>en</strong> <strong>de</strong><br />
achterzij<strong>de</strong> van <strong>de</strong> zaal.<br />
“Goe<strong>de</strong>middag juffrouw Bardot, is er hier nog iets dat ik veg<strong>en</strong><br />
mot?”<br />
17
<strong>Roos</strong> inspecteer<strong>de</strong> het buffet. “Veel <strong>en</strong> duur; laat maar zi<strong>en</strong> dat<br />
het goed gaat.”<br />
<strong>Pieter</strong> nam e<strong>en</strong> glas van e<strong>en</strong> di<strong>en</strong>blad <strong>en</strong> keek naar <strong>de</strong> va<strong>de</strong>r van<br />
<strong>Roos</strong> die voor e<strong>en</strong> microfoon was gaan staan <strong>en</strong> in vierkant<br />
Engels e<strong>en</strong> zak<strong>en</strong>relatie helemaal uit Zuid-Afrika overkom<strong>en</strong><br />
begroette. Hij vervolg<strong>de</strong> in het Ne<strong>de</strong>rlands <strong>en</strong> vertel<strong>de</strong> hoe hij als<br />
jong<strong>en</strong> werk had gezocht op <strong>de</strong> wal. Hij kwam van Urk <strong>en</strong> <strong>de</strong><br />
visserij lag hem niet. Hij had bot<strong>en</strong> moet<strong>en</strong> krabb<strong>en</strong> <strong>en</strong> mocht<br />
ler<strong>en</strong> lass<strong>en</strong>. On<strong>de</strong>rtuss<strong>en</strong> had hij zijn og<strong>en</strong> goed <strong>de</strong> kost<br />
gegev<strong>en</strong>. De visserijvloot moest gemo<strong>de</strong>rniseerd. <strong>Pieter</strong> luister<strong>de</strong><br />
geboeid naar hem. De groei<strong>en</strong><strong>de</strong> welvaart had ook hem<br />
voorspoed gebracht. Er was werk zat <strong>en</strong> hij voel<strong>de</strong> zich rijk <strong>en</strong><br />
gezeg<strong>en</strong>d to<strong>en</strong> zijn eig<strong>en</strong> naam in grote letters op e<strong>en</strong> loods kon<br />
word<strong>en</strong> geschil<strong>de</strong>rd.<br />
Maar hij wil<strong>de</strong> <strong>de</strong>ze avond toch ook iets vertell<strong>en</strong> over zijn twijfels.<br />
Zijn geloof was niet meer winterhard. Hij kon <strong>de</strong> bijbel niet meer<br />
naar <strong>de</strong> letter nem<strong>en</strong>. Hij had zich erop betrapt liever e<strong>en</strong><br />
wan<strong>de</strong>ling langs <strong>de</strong> dijk te mak<strong>en</strong> op zondagmorg<strong>en</strong> dan <strong>de</strong> di<strong>en</strong>st<br />
<strong>de</strong>s Heer<strong>en</strong> bij te won<strong>en</strong>. De geur van het water in <strong>de</strong> Gouwzee<br />
<strong>en</strong> <strong>de</strong> ein<strong>de</strong>loze lucht<strong>en</strong> erbov<strong>en</strong> hadd<strong>en</strong> e<strong>en</strong> an<strong>de</strong>r m<strong>en</strong>s van<br />
hem gemaakt. Toch war<strong>en</strong> het <strong>de</strong> woord<strong>en</strong> van <strong>de</strong> Psalmist<br />
geweest die hem keer op keer op zijn wan<strong>de</strong>ling<strong>en</strong> begeleidd<strong>en</strong>.<br />
“En dan op maandag weer keihard on<strong>de</strong>rhan<strong>de</strong>l<strong>en</strong> over e<strong>en</strong> partij<br />
vloeistaal” fluister<strong>de</strong> <strong>Roos</strong>.<br />
“Gelijk heeft-ie. Dat kan best sam<strong>en</strong>gaan.” <strong>Pieter</strong> glimlachte.<br />
“Ik wil u mijn lievelingspsalm voorlez<strong>en</strong>.”zei Klaas“Het is psalm 8.”<br />
Aanschouw ik Uw hemel, het werk van uw vingers,<br />
<strong>de</strong> maan <strong>en</strong> <strong>de</strong> sterr<strong>en</strong>, die Gij bereid hebt:<br />
Wat is <strong>de</strong> m<strong>en</strong>s, dat Gij naar hem omziet?<br />
Toch hebt Gij hem bijna god<strong>de</strong>lijk gemaakt,<br />
En hem met heerlijkheid gekroond.<br />
“Ik heb ge<strong>en</strong> zin meer in familie,” fluister<strong>de</strong> <strong>Roos</strong>.” Ik wil naar huis<br />
<strong>en</strong> ik neem jou mee.”<br />
18
12 “Wil je foto`s zi<strong>en</strong>?” Ze sprong op, pakte e<strong>en</strong> zwarte portfolio<br />
vanachter <strong>de</strong> bank <strong>en</strong> zocht gehaast naar het begin van <strong>de</strong><br />
ritssluiting. Nog maar halfgeop<strong>en</strong>d gled<strong>en</strong> slordig uitgescheur<strong>de</strong><br />
tijdschrift pagina’s met mo<strong>de</strong> reportages op <strong>de</strong> bank. <strong>Roos</strong> hield<br />
e<strong>en</strong> exemplaar van weekblad EVA omhoog <strong>en</strong> wees op het<br />
omslag.<br />
“Dat b<strong>en</strong> ik.” Hij keek stomverbaasd naar het meisje op <strong>de</strong> foto dat<br />
met haar hoofd iets schuin naar <strong>de</strong> camera lachte. Met e<strong>en</strong> sierlijk<br />
gebaar lichtte zij e<strong>en</strong> kettinkje om haar hals op. Het halflange<br />
recht afgeknipte haar was bol geföhnd. Juist waar het naar vor<strong>en</strong><br />
gekam<strong>de</strong> ponyhaar begon droeg zij e<strong>en</strong> klein gro<strong>en</strong> strikje. De<br />
og<strong>en</strong> herk<strong>en</strong><strong>de</strong> hij direct. Het lichte scheef staan werd versterkt<br />
door <strong>de</strong> zware eye-liner.<br />
Hij keek naar <strong>de</strong> datum op <strong>de</strong> omslag. “To<strong>en</strong> had je nog ge<strong>en</strong><br />
sproet<strong>en</strong>.”<br />
“Tuurlijk wel. Ik heb altijd <strong>en</strong> overal sproet<strong>en</strong> gehad. Kijk! Waar sta<br />
ik?” Ze leg<strong>de</strong> e<strong>en</strong> losse pagina op zijn bov<strong>en</strong>be<strong>en</strong>. Hij zag vijf<br />
meisjes in ou<strong>de</strong>rwetse bikini’s op e<strong>en</strong> strand.<br />
“Daar sta je dus niet bij.” antwoord<strong>de</strong> hij.<br />
Ze wees naar e<strong>en</strong> mo<strong>de</strong>l met gemillimeterd haar.<br />
“Ik had e<strong>en</strong> koffer vol pruik<strong>en</strong>. Mijn eig<strong>en</strong> haar was heel kort.”<br />
“Ik wil dit niet wet<strong>en</strong>. Ik droom<strong>de</strong> van jullie allemaal. Je hebt rood<br />
haar <strong>en</strong> gro<strong>en</strong>e og<strong>en</strong>. Je b<strong>en</strong>t als <strong>de</strong> Odalisque van Ingres. Als<br />
het Kaapse driehoekje in e<strong>en</strong> postzegelverzameling<br />
<strong>Roos</strong> glimlachte. Ze kwam uitzichzelf bij hem op schoot zitt<strong>en</strong>.<br />
Haar gezicht naar hem toe. Hij voel<strong>de</strong> haar dij<strong>en</strong> die zijn<br />
bov<strong>en</strong>b<strong>en</strong><strong>en</strong> omklemd<strong>en</strong> <strong>en</strong> streel<strong>de</strong> met <strong>de</strong> rug van zijn hand<br />
over haar buik. Hij rook het dikke ro<strong>de</strong> haar in haar hals <strong>en</strong> raakte<br />
opgewond<strong>en</strong>.<br />
“Ik b<strong>en</strong> zo gew<strong>en</strong>d om alle<strong>en</strong> te slap<strong>en</strong>.” Ze sprak bijna<br />
19
verontschuldig<strong>en</strong>d. “Vrij<strong>en</strong> is ’s ocht<strong>en</strong>ds ook veel fijner, ik wil je<br />
kunn<strong>en</strong> zi<strong>en</strong>.”<br />
Het draai<strong>en</strong> <strong>en</strong> schuiv<strong>en</strong> van haar lichaam maakte hem s ’nachts<br />
wakker. Hij aarzel<strong>de</strong> over haar he<strong>en</strong> te buig<strong>en</strong> om <strong>de</strong> wijzerplaat<br />
te kunn<strong>en</strong> aflez<strong>en</strong>. Hij keek naar <strong>de</strong> contour<strong>en</strong> van <strong>de</strong> <strong>Art</strong> Deco<br />
kaptafel <strong>en</strong> het silhouet van haar lichaam on<strong>de</strong>r het lak<strong>en</strong> .<br />
“Ze slaapt slecht.” dacht hij “Ik ga e<strong>en</strong> terras achter in <strong>de</strong> tuin<br />
mak<strong>en</strong> <strong>en</strong> e<strong>en</strong> langwerpige vijver die tot het huis doorloopt.<br />
Bla<strong>de</strong>r<strong>en</strong> hang<strong>en</strong> over <strong>en</strong> in het water. Het is er doodstil <strong>en</strong> warm.<br />
In het water weerspiegelt <strong>de</strong> achterkant van het huis.”<br />
Hij conc<strong>en</strong>treer<strong>de</strong> zich om iets te on<strong>de</strong>rscheid<strong>en</strong> in <strong>de</strong> optelsom<br />
van stadsgeluid die bij <strong>de</strong> op<strong>en</strong> ram<strong>en</strong> in <strong>de</strong> slaapkamer hing <strong>en</strong><br />
nog het meeste leek op het ruis<strong>en</strong> van water.<br />
“Wat is <strong>de</strong> m<strong>en</strong>s, dat Gij naar hem omziet?<br />
Toch hebt Gij hem bijna god<strong>de</strong>lijk gemaakt.”<br />
Hij sprak zacht, rook vaag <strong>de</strong> geur van jasmijn <strong>en</strong> viel in slaap.<br />
20
13 Hij riep naar <strong>Roos</strong> dat M<strong>en</strong>eertje jankte. Het hondje<br />
schuur<strong>de</strong> met zijn achterlijf over het gras. Ze maakt<strong>en</strong> e<strong>en</strong><br />
wan<strong>de</strong>ling over e<strong>en</strong> braakligg<strong>en</strong>d stuk land bij het rangeerterrein<br />
dat <strong>de</strong> stad aan <strong>de</strong> westkant begr<strong>en</strong>s<strong>de</strong>. Het licht van <strong>de</strong><br />
nitraatlamp<strong>en</strong> leek wel e<strong>en</strong> on<strong>de</strong>r<strong>de</strong>el van e<strong>en</strong> filmset.<br />
<strong>Roos</strong> kwam teruggelop<strong>en</strong> <strong>en</strong> sloeg haar arm<strong>en</strong> om <strong>Pieter</strong>s<br />
mid<strong>de</strong>l.<br />
“Ik durf hier nooit te kom<strong>en</strong>.” Haar og<strong>en</strong> straald<strong>en</strong>. “Ik b<strong>en</strong> nog<br />
nooit zo ver geweest.”<br />
“M<strong>en</strong>eertje? Heeft u al gepoept?” vroeg ze op kin<strong>de</strong>rlijke toon.<br />
<strong>Roos</strong> hurkte <strong>en</strong> klem<strong>de</strong> M<strong>en</strong>eertje achterstevor<strong>en</strong> tuss<strong>en</strong> haar<br />
knieën. Ze stak haar wijsvinger in e<strong>en</strong> plastic boterhamzakje dat<br />
met e<strong>en</strong> routinegebaar uit haar jaszak tevoorschijn kwam.<br />
Geconc<strong>en</strong>treerd kijk<strong>en</strong>d verdwe<strong>en</strong> <strong>de</strong> vinger met e<strong>en</strong> draai<strong>en</strong><strong>de</strong><br />
beweging in het kerm<strong>en</strong><strong>de</strong> beest.<br />
“Dier<strong>en</strong>sex.” zei <strong>Pieter</strong>. “Jij gaat echt ver.”<br />
“Hij poept zijn <strong>en</strong><strong>de</strong>ldarmpje mee naar buit<strong>en</strong>. Het moet ev<strong>en</strong><br />
teruggeduwd. Zo… M<strong>en</strong>eertje is weer het heertje.” Ze knuffel<strong>de</strong><br />
het hondje. “Waar is je strikje? B<strong>en</strong> je het mooie strikje verlor<strong>en</strong>?<br />
De kin<strong>de</strong>rlijke toon verdwe<strong>en</strong>. “Ik neem nooit meer hond<strong>en</strong>. Het is<br />
me te lastig. De zalf helpt niet. Hij moet e<strong>en</strong> nieuw kontje hebb<strong>en</strong>.”<br />
“Ja” zei <strong>Pieter</strong> op e<strong>en</strong> zakelijke toon. “Ik b<strong>en</strong> bang dat we daar niet<br />
om he<strong>en</strong> kunn<strong>en</strong>. Wat moet ik me daar trouw<strong>en</strong>s bij voorstell<strong>en</strong>?”<br />
“Ze rijg<strong>en</strong> e<strong>en</strong> elastisch draadje vlak om zijn anusje.”<br />
“Flink strak lat<strong>en</strong> aantrekk<strong>en</strong>.” on<strong>de</strong>rbrak hij haar.<br />
“Jij houdt niet van hond<strong>en</strong>. Dat is me alvast dui<strong>de</strong>lijk.”<br />
21
14 Ze liep<strong>en</strong> naast elkaar door e<strong>en</strong> drukke winkelstraat. <strong>Roos</strong><br />
kon niet sl<strong>en</strong>ter<strong>en</strong> of zomaar stilstaan voor e<strong>en</strong> etalage. Ze wil<strong>de</strong><br />
e<strong>en</strong> tas. Hij dwong haar zijn tempo over te nem<strong>en</strong> door haar hand<br />
vast te houd<strong>en</strong> in zijn jaszak. Het week<strong>en</strong>d Antwerp<strong>en</strong> was e<strong>en</strong><br />
experim<strong>en</strong>t om erachter te kom<strong>en</strong> of e<strong>en</strong> maand naar Griek<strong>en</strong>land<br />
kans van slag<strong>en</strong> had.<br />
De flat aan <strong>de</strong> Gro<strong>en</strong>plaats was e<strong>en</strong> vertrouw<strong>de</strong> plek voor <strong>Pieter</strong>.<br />
De smalle kamers lag<strong>en</strong> in elkaars verl<strong>en</strong>g<strong>de</strong>. Het rook er altijd<br />
vaag naar paard<strong>en</strong>vet van <strong>de</strong> Frituur op <strong>de</strong> begane grond. Het<br />
pand was van <strong>de</strong> Vlaamse Opera <strong>en</strong> vaak in gebruik om tij<strong>de</strong>lijk<br />
ingehuur<strong>de</strong> me<strong>de</strong>werkers on<strong>de</strong>r te br<strong>en</strong>g<strong>en</strong>. <strong>Roos</strong> had er ’s<br />
middags onw<strong>en</strong>nig rondgelop<strong>en</strong> <strong>en</strong> <strong>Pieter</strong> wist to<strong>en</strong> hij via <strong>de</strong><br />
slaapkamer naar <strong>de</strong> badkamer was gelop<strong>en</strong> dat hij niet verliefd op<br />
haar zou word<strong>en</strong>.<br />
“Deze.” Ze wees naar e<strong>en</strong> roodbruine stoere akt<strong>en</strong>tas in e<strong>en</strong><br />
etalage die volgestouwd was met le<strong>de</strong>rwar<strong>en</strong>.<br />
Ze tuur<strong>de</strong> in het schemerdonker naar <strong>de</strong> rug van e<strong>en</strong> man die<br />
met sandwichbord<strong>en</strong> op het bor<strong>de</strong>s van e<strong>en</strong> overdadig versier<strong>de</strong><br />
gevel liep. “Dit wil ik! Lat<strong>en</strong> we hier he<strong>en</strong> gaan. Het begint over<br />
e<strong>en</strong> uur. Het is ….het Roeme<strong>en</strong>se Staatskoor…ik kan niet alles<br />
lez<strong>en</strong>.. die kerel staat niet stil. Ze zing<strong>en</strong> lie<strong>de</strong>r<strong>en</strong>.”<br />
“We gaan ons eerst indrink<strong>en</strong>.” <strong>Pieter</strong> wees naar e<strong>en</strong> café aan <strong>de</strong><br />
overkant.<br />
Hij zat bijna vooraan in <strong>de</strong> kerk bij het gangpad op e<strong>en</strong> rechte<br />
hout<strong>en</strong> stoel met e<strong>en</strong> biez<strong>en</strong> zitting. Hij bestu<strong>de</strong>er<strong>de</strong> het patroon<br />
in <strong>de</strong> tegelvloer. Hij tel<strong>de</strong> <strong>de</strong> led<strong>en</strong> van het koor, <strong>de</strong> pijp<strong>en</strong> van het<br />
orgel <strong>en</strong> het aantal lampjes in <strong>de</strong> kroonluchters. Op <strong>de</strong> verhoging<br />
voor het altaar stond<strong>en</strong> 32 vrouw<strong>en</strong> <strong>en</strong> mann<strong>en</strong> in kle<strong>de</strong>rdracht.<br />
De vrouwelijke dirig<strong>en</strong>t droeg e<strong>en</strong> lange zwarte jurk van goedkope<br />
22
stof. De pianist leek nerveus. De vleugel stond naast het podium<br />
<strong>en</strong> <strong>de</strong> vele bloemstukk<strong>en</strong> verhin<strong>de</strong>rd<strong>en</strong> het zicht op <strong>de</strong> dirig<strong>en</strong>t.<br />
Het koor wissel<strong>de</strong> Oratorium lie<strong>de</strong>r<strong>en</strong> af met vrolijke volksmuziek.<br />
Het publiek in <strong>de</strong> halfvolle kerk leek geamuseerd <strong>en</strong> lachte to<strong>en</strong><br />
<strong>de</strong> koorled<strong>en</strong> hun hand<strong>en</strong> in <strong>de</strong> zij <strong>de</strong>d<strong>en</strong> <strong>en</strong> heupwiegd<strong>en</strong> om iets<br />
vrolijks in hun onverstaanbare gezang te b<strong>en</strong>adrukk<strong>en</strong>.<br />
<strong>Pieter</strong> wist zeker dat <strong>Roos</strong> er ook niets aan vond. In <strong>de</strong> pauze<br />
bekek<strong>en</strong> zij grafst<strong>en</strong><strong>en</strong> in e<strong>en</strong> zijbeuk <strong>en</strong> vond<strong>en</strong> e<strong>en</strong> trap naar<br />
bov<strong>en</strong>.<br />
Ze liep<strong>en</strong> in e<strong>en</strong> schaars verlichte gang. E<strong>en</strong> aantal dubbele<br />
<strong>de</strong>ur<strong>en</strong> gaf toegang tot <strong>de</strong> gaan<strong>de</strong>rij die langs het midd<strong>en</strong>schip<br />
liep. De ongeverf<strong>de</strong> plank<strong>en</strong>vloer kraakte <strong>en</strong> het heimelijke van <strong>de</strong><br />
tocht wond hem op.<br />
“Meisjes mog<strong>en</strong> hier niet kom<strong>en</strong>, het is hier niet pluis.” Hij drukte<br />
<strong>Roos</strong> teg<strong>en</strong> zich aan <strong>en</strong> kuste haar.<br />
“Ik wil hier in <strong>de</strong> kerk vrij<strong>en</strong>.” zei <strong>Roos</strong>. ”Er moet toch wel e<strong>en</strong><br />
kamertje voor <strong>de</strong> pastoor zijn?”<br />
Ze liep<strong>en</strong> behoedzaam ver<strong>de</strong>r. E<strong>en</strong> nis aan <strong>de</strong> zijkant van <strong>de</strong><br />
gang werd afgeschermd door e<strong>en</strong> gordijn. Voorzichtig schoof hij<br />
het zware velours opzij. Het Roeme<strong>en</strong>se koor was nu dui<strong>de</strong>lijk te<br />
hor<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> smalle ruimte met beige linoleum vloerbe<strong>de</strong>kking werd<br />
zichtbaar. Hij w<strong>en</strong>kte <strong>Roos</strong>.<br />
“Hier kan niemand ons vind<strong>en</strong>. Je moet og<strong>en</strong>blikkelijk je slipje<br />
uitdo<strong>en</strong>.”<br />
“Wacht ev<strong>en</strong>, <strong>Pieter</strong>, kijk, hier kun je naar het orgel.”<br />
Ze wees naar e<strong>en</strong> hout<strong>en</strong> schot. <strong>Roos</strong> liep er snel langs <strong>en</strong> ging<br />
op haar knieën zitt<strong>en</strong> om over <strong>de</strong> balustra<strong>de</strong> naar b<strong>en</strong>ed<strong>en</strong> te<br />
kunn<strong>en</strong> kijk<strong>en</strong>. Hij hurkte half achter haar <strong>en</strong> streek met <strong>de</strong> rug<br />
van zijn hand langs <strong>de</strong> binn<strong>en</strong>kant van haar dijbe<strong>en</strong>. Hij zocht <strong>de</strong><br />
bov<strong>en</strong>rand van haar slip <strong>en</strong> schoof het van haar lichaam.<br />
“Je mag ge<strong>en</strong> geluid mak<strong>en</strong>, ze kunn<strong>en</strong> alles hor<strong>en</strong>.” Hij wil<strong>de</strong><br />
haar snel <strong>en</strong> zon<strong>de</strong>r oponthoud bezitt<strong>en</strong>.<br />
“Je wordt g<strong>en</strong>eukt in <strong>de</strong> kerk <strong>en</strong> ie<strong>de</strong>re<strong>en</strong> kan het zi<strong>en</strong>.”<br />
Haar rok was helemaal omhooggeschov<strong>en</strong> <strong>en</strong> steun<strong>en</strong>d met zijn<br />
hand<strong>en</strong> op haar heup<strong>en</strong> drong hij naar binn<strong>en</strong> <strong>en</strong> kreun<strong>de</strong>.<br />
23
“E<strong>en</strong> kerk is toch nog erg<strong>en</strong>s goed voor. Ik had ook zin om van<br />
alles te zegg<strong>en</strong>.”<br />
Ze liep<strong>en</strong> in <strong>de</strong> richting van <strong>de</strong> flat.<br />
“Wat dan?” vroeg <strong>Pieter</strong>.<br />
“Van alles. Alles wat niet mag. Ik heb me zolang <strong>en</strong> zo vaak als<br />
kind in <strong>de</strong> kerk verveeld.”<br />
“Dit was wel e<strong>en</strong> fijne di<strong>en</strong>st.” zei <strong>Pieter</strong>.<br />
“Morg<strong>en</strong> wil ik naar Brussel. Er is zondagsmarkt. Ik wil trouw<strong>en</strong>s<br />
niet te laat terug naar Amsterdam.”<br />
24
15 Op het uitgestrekte terrein van Kalamata Airport wachtt<strong>en</strong> ze<br />
op <strong>de</strong> huurauto.<br />
“Simon, niet do<strong>en</strong>.” <strong>Roos</strong> leun<strong>de</strong> teg<strong>en</strong> e<strong>en</strong> betonn<strong>en</strong> gebouw<br />
waar e<strong>en</strong> rood wit geschil<strong>de</strong>r<strong>de</strong> slagboom aan was bevestigd.<br />
<strong>Pieter</strong> vergeleek <strong>de</strong> afgebeul<strong>de</strong> R<strong>en</strong>ault met <strong>de</strong> voorbeeld<strong>en</strong> uit<br />
<strong>de</strong> fol<strong>de</strong>r. Hij wachtte tot <strong>de</strong> zwet<strong>en</strong><strong>de</strong> autoverhuur<strong>de</strong>r zijn<br />
administratie op or<strong>de</strong> had <strong>en</strong> controleer<strong>de</strong> <strong>de</strong> licht<strong>en</strong> van <strong>de</strong> auto.<br />
Hij w<strong>en</strong>kte <strong>de</strong> man.<br />
“O.K. Good car” zei <strong>de</strong> man.<br />
<strong>Pieter</strong> aarzel<strong>de</strong> over zijn reactie <strong>en</strong> op<strong>en</strong><strong>de</strong> <strong>de</strong> achterklep. De man<br />
liep weg.<br />
“Ik kon kiez<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> oeverloze discussie met e<strong>en</strong> verhitte Griek of<br />
met jou <strong>de</strong> zon <strong>en</strong> <strong>de</strong> zee tegemoet.”<br />
<strong>Roos</strong> glimlachte <strong>en</strong> stapte in <strong>de</strong> auto.<br />
In Oostelijke richting doorsned<strong>en</strong> zij e<strong>en</strong> onvruchtbaar <strong>en</strong> stug<br />
landschap van gele <strong>en</strong> grijze ste<strong>en</strong>. Op <strong>de</strong> beschutte lage<br />
ge<strong>de</strong>elt<strong>en</strong> groeid<strong>en</strong> stekelige plant<strong>en</strong> langs uitgedroog<strong>de</strong><br />
rivierbedding<strong>en</strong>. De belangrijkste hoofdweg van het schiereiland<br />
had e<strong>en</strong> laag gloednieuw asfalt, dat aan weerszijd<strong>en</strong> van <strong>de</strong> weg<br />
als vers uitgerold <strong>de</strong>eg over het ste<strong>en</strong>gruis lag.<br />
“Ik mag toch zeker wel e<strong>en</strong> pepermuntje” hoor<strong>de</strong> hij <strong>Roos</strong><br />
mokk<strong>en</strong>.<br />
“Je eet alles op. Had dan zelf gekocht.” Simon was wakker<br />
geword<strong>en</strong> <strong>en</strong> schopte teg<strong>en</strong> <strong>de</strong> rugleuning van haar stoel. Het elfjarige<br />
zoontje van <strong>Roos</strong> was bij <strong>de</strong> reis inbegrep<strong>en</strong> <strong>en</strong> e<strong>en</strong> dag<br />
voor vertrek door <strong>de</strong> va<strong>de</strong>r afgeleverd. Ein<strong>de</strong>loze<br />
telefoongesprekk<strong>en</strong> hadd<strong>en</strong> voor waterdichte afsprak<strong>en</strong> gezorgd.<br />
Simon wil<strong>de</strong> zo graag mee <strong>en</strong> het was voor <strong>Roos</strong> erg moeilijk als<br />
moe<strong>de</strong>r om haar zoon drie wek<strong>en</strong> niet te zi<strong>en</strong>. <strong>Pieter</strong> had op<br />
advies van Titus beslot<strong>en</strong> om naar e<strong>en</strong> prettig soort<br />
onverschilligheid te strev<strong>en</strong>.<br />
25
Hij wist dat hij vast hield aan iets dat er nooit geweest was.<br />
16 Nachtdiertjes verdrong<strong>en</strong> zich om <strong>de</strong> zwakke lamp<strong>en</strong> <strong>en</strong> in<br />
<strong>de</strong> sinaasappelboomgaard sloeg e<strong>en</strong> aggregaat aan. Op het koele<br />
terras dat verschol<strong>en</strong> lag achter het witgepleister<strong>de</strong> huis keek hij<br />
naar strep<strong>en</strong> licht langs <strong>de</strong> on<strong>de</strong>rkant van <strong>de</strong> geslot<strong>en</strong> luik<strong>en</strong> Hij<br />
hoor<strong>de</strong> het geluid van geweerschot<strong>en</strong> <strong>en</strong> piep<strong>en</strong><strong>de</strong> band<strong>en</strong>..De<br />
zitkamer waar <strong>de</strong> televisie stond was aan Simon als slaapkamer<br />
toebe<strong>de</strong>eld.<br />
De hor<strong>de</strong>ur bij <strong>de</strong> keuk<strong>en</strong> klapte door tocht.<strong>Roos</strong> stond met e<strong>en</strong><br />
handdoek omgeslag<strong>en</strong> in het licht van <strong>de</strong> geop<strong>en</strong><strong>de</strong><br />
badkamer<strong>de</strong>ur <strong>en</strong> liep snel <strong>de</strong> slaapkamer in.<br />
Vroeg in <strong>de</strong> avond had ze in hoog tempo door <strong>de</strong> supermarkt<br />
gelop<strong>en</strong> tot ze triomfantelijk diepgevror<strong>en</strong> bloemkool omhoog kon<br />
houd<strong>en</strong>.<br />
“O, dat vindt Simon zo lekker! Nu nog gehakt.”<br />
Hij had verbaasd gekek<strong>en</strong> <strong>en</strong> geglimlacht. “ Al <strong>de</strong> wil<strong>de</strong> verhal<strong>en</strong><br />
over vroeger: Met e<strong>en</strong> bus door <strong>de</strong> Sahara. Op Jamaica gewoond.<br />
En dan nu: Bloemkool <strong>en</strong> gehakt in Griek<strong>en</strong>land.”<br />
17 Op e<strong>en</strong> rotsachtige strook tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> kustweg <strong>en</strong> <strong>de</strong> zee<br />
zocht <strong>Pieter</strong> naar e<strong>en</strong> plek waar begroeiing comfort bood. Hij<br />
spreid<strong>de</strong> e<strong>en</strong> handdoek uit <strong>en</strong> vouw<strong>de</strong> zijn linn<strong>en</strong> colbert tot e<strong>en</strong><br />
hoofdkuss<strong>en</strong>. Hij keek naar Simon die langs <strong>de</strong> branding hol<strong>de</strong><br />
om e<strong>en</strong> balletje te pakk<strong>en</strong>.<br />
<strong>Roos</strong> liep <strong>de</strong> zee in. De jong<strong>en</strong> volg<strong>de</strong> haar <strong>en</strong> gooi<strong>de</strong> het<br />
rubber<strong>en</strong> balletje hoog in <strong>de</strong> lucht.<br />
Ze gebaar<strong>de</strong> naar <strong>Pieter</strong> om ook in zee te kom<strong>en</strong>.<br />
26
“Straks” riep <strong>Pieter</strong> met e<strong>en</strong> onechte lach op zijn gezicht.<strong>Roos</strong><br />
droeg e<strong>en</strong> wit t-shirt teg<strong>en</strong> het verbrand<strong>en</strong> <strong>en</strong> maakte zwaai<strong>en</strong><strong>de</strong><br />
beweging<strong>en</strong> met haar arm<strong>en</strong>. Hij draai<strong>de</strong> zich moeizaam opzij op<br />
<strong>de</strong> keihar<strong>de</strong> on<strong>de</strong>rgrond <strong>en</strong> keek wat het lawaai bij <strong>de</strong> douche<br />
veroorzaakte. Op het talud van <strong>de</strong> smalle weg stond e<strong>en</strong> mast<br />
waaraan twee douchekopp<strong>en</strong> war<strong>en</strong> bevestigd.<br />
“Dit strand is niks.” Ze kwam naast hem staan <strong>en</strong> droog<strong>de</strong> zich af.<br />
“Griek<strong>en</strong>land is juist beroemd om zijn strand<strong>en</strong> met kiezelst<strong>en</strong><strong>en</strong> ”<br />
antwoord<strong>de</strong> <strong>Pieter</strong>. “Nooit ge<strong>en</strong> zand meer in je sokk<strong>en</strong>.”<br />
“Het was niet koud in zee, maar ik wil mijn haar nooit nat hebb<strong>en</strong>.<br />
Niet ver<strong>de</strong>r dan mijn mid<strong>de</strong>l in het water. Dan kan ik plass<strong>en</strong>.” Ze<br />
lachte. “Ik wil niet te laat terug. In het stadje is e<strong>en</strong> marktpleintje.”<br />
“Ruik je <strong>de</strong> hars?” <strong>Pieter</strong> wees naar <strong>de</strong> d<strong>en</strong>n<strong>en</strong>bom<strong>en</strong> aan <strong>de</strong><br />
overkant van <strong>de</strong> weg. “Die geur, die proef je in Griekse jonge wijn.<br />
Vanavond gaan we sardines rooster<strong>en</strong>.”<br />
“Dat klinkt nogal ingewikkeld.” antwoord<strong>de</strong> <strong>Roos</strong>.<br />
18 Vanaf het nagloei<strong>en</strong><strong>de</strong> plein waar uitgestrekte terrass<strong>en</strong><br />
inge<strong>de</strong>kt werd<strong>en</strong> keek <strong>Pieter</strong> met e<strong>en</strong> verrekijker naar <strong>de</strong> steile<br />
rotswand<strong>en</strong> die het stadje omslot<strong>en</strong>. Met èèn oog dichtgeknep<strong>en</strong><br />
volg<strong>de</strong> hij e<strong>en</strong> pad dat in <strong>de</strong> berghelling was uitgehakt. Hij<br />
probeer<strong>de</strong> <strong>de</strong> verrekijker als e<strong>en</strong> professionele cameraman<br />
zon<strong>de</strong>r schokk<strong>en</strong> omhoog te leid<strong>en</strong> tot aan <strong>de</strong> rest<strong>en</strong> van e<strong>en</strong><br />
Mid<strong>de</strong>leeuwse fort bov<strong>en</strong>op <strong>de</strong> rots.<br />
Bij e<strong>en</strong> nieuwe poging ving <strong>de</strong> kijker <strong>Roos</strong> op bij e<strong>en</strong><br />
souv<strong>en</strong>irwinkel aan <strong>de</strong> overzij<strong>de</strong> van het plein. Ze tuur<strong>de</strong> naar<br />
felgekleur<strong>de</strong> popp<strong>en</strong> bov<strong>en</strong> <strong>de</strong> ingang.<br />
“Ze heeft ge<strong>en</strong> l<strong>en</strong>z<strong>en</strong> in.” mompel<strong>de</strong> hij. “Dat wordt rotzooi<br />
kop<strong>en</strong>.”<br />
27
19 <strong>Pieter</strong> wees naar e<strong>en</strong> lange rij uit grijze ste<strong>en</strong> gehakte<br />
mann<strong>en</strong>tors<strong>en</strong> , die teg<strong>en</strong> <strong>de</strong> blin<strong>de</strong> muur van het huis stond<strong>en</strong>.<br />
“Per forza di levare” zei <strong>Pieter</strong>.<br />
<strong>Roos</strong> keek naar hem <strong>en</strong> knikte. Ze stripte vis met e<strong>en</strong> mes <strong>en</strong><br />
zweeg.<br />
“Vind je <strong>de</strong> beeld<strong>en</strong> erotisch?” vroeg hij.<br />
“Daar houd ik me nu ev<strong>en</strong> niet mee bezig. Ik b<strong>en</strong> het hele jaar met<br />
kunst in <strong>de</strong> weer. Nu heb ik vakantie.”<br />
“Ik bedoel niet die pikk<strong>en</strong>.”<br />
Er stond<strong>en</strong> drie geglazuur<strong>de</strong> aar<strong>de</strong>werk<strong>en</strong> p<strong>en</strong>iss<strong>en</strong> als<br />
verste<strong>en</strong><strong>de</strong> stamm<strong>en</strong> op <strong>de</strong> betonn<strong>en</strong> terrasvloer.<br />
“De eig<strong>en</strong>aar is e<strong>en</strong> nicht, laat daar ge<strong>en</strong> misverstand over<br />
bestaan. Ik ga afwass<strong>en</strong>. Ik wil nog train<strong>en</strong>.”<br />
Ze stond op <strong>en</strong> nam e<strong>en</strong> stapel serviesgoed mee het huis in.<br />
<strong>Pieter</strong> verzamel<strong>de</strong> <strong>de</strong> visrest<strong>en</strong> <strong>en</strong> wikkel<strong>de</strong> alles wat nog eetbaar<br />
was in aluminiumfolie. Ze war<strong>en</strong> gewaarschuwd voor<br />
zwerfhond<strong>en</strong> die s ‘nachts <strong>de</strong> vuilniszakk<strong>en</strong> op<strong>en</strong>scheurd<strong>en</strong>.<br />
Hij dronk <strong>de</strong> fles Retsina leeg, liep het terras af <strong>en</strong> stond ev<strong>en</strong> stil<br />
voorbij <strong>de</strong> blauwe toegangspoort. De greppel langs <strong>de</strong> onverhar<strong>de</strong><br />
weg tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> boomgaard<strong>en</strong> lag vol met stukk<strong>en</strong> verweerd<br />
landbouwfolie <strong>en</strong> geribbel<strong>de</strong> plastic buis. Hij wan<strong>de</strong>l<strong>de</strong> naar <strong>de</strong><br />
kruising tot <strong>de</strong> ‘Dry Cleaning’ vlak voor <strong>de</strong> hoofdweg. Ein<strong>de</strong>loos<br />
hadd<strong>en</strong> ze <strong>de</strong> dag ervoor <strong>de</strong> weg op <strong>en</strong> neer gered<strong>en</strong> om <strong>de</strong><br />
vakantiewoning te vind<strong>en</strong>. Op het kaartje stond ´bij <strong>de</strong> stomerij<br />
linksaf´ geschrev<strong>en</strong>.<br />
De huiz<strong>en</strong> lek<strong>en</strong> wel onbewoond <strong>en</strong> stond<strong>en</strong> op hoge kolomm<strong>en</strong><br />
van onafgewerkt beton. De ruimt<strong>en</strong> eron<strong>de</strong>r werd<strong>en</strong> b<strong>en</strong>ut om<br />
landbouwwerktuig op te slaan. Hij liep het erf op van e<strong>en</strong> huis<br />
waar <strong>de</strong> luik<strong>en</strong> geslot<strong>en</strong> war<strong>en</strong> <strong>en</strong> keek on<strong>de</strong>r e<strong>en</strong> <strong>de</strong>kzeil dat <strong>de</strong><br />
vorm van e<strong>en</strong> auto <strong>de</strong>ed vermoed<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> frontale botsing had <strong>de</strong><br />
voorkant van <strong>de</strong> auto in elkaar gedrukt. Tot aan <strong>de</strong> rugleuning<strong>en</strong><br />
van <strong>de</strong> voorste stoel<strong>en</strong> was alles verwrong<strong>en</strong> on<strong>de</strong>r e<strong>en</strong> dikke<br />
laag fijn stof. De schemer viel <strong>en</strong> vanaf <strong>de</strong> weg kon hij <strong>Roos</strong> zi<strong>en</strong><br />
28
op het dak van hun huis. Ze hol<strong>de</strong> geconc<strong>en</strong>treerd haar rondjes<br />
<strong>en</strong> droeg e<strong>en</strong> witte band om haar voorhoofd .<br />
20 Hij zat in <strong>de</strong> schaduw tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> sinaasappelbom<strong>en</strong> <strong>en</strong> keek<br />
opzij om te zi<strong>en</strong> of <strong>Roos</strong> nog op het terras zat. Ze had<br />
badmintonrackets op schoot <strong>en</strong> bekeek haar blote voet<strong>en</strong>.<br />
”Hoe heb je geslap<strong>en</strong>?” vroeg hij.<br />
“Ik heb niet geslap<strong>en</strong>.”<br />
Simon kwam naar buit<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> zak chips. Hij ging op e<strong>en</strong><br />
bankje zitt<strong>en</strong> <strong>en</strong> keek naar zijn moe<strong>de</strong>r.<br />
“Simon, pak je spull<strong>en</strong>. We zoud<strong>en</strong> naar het strand.”<br />
<strong>Pieter</strong> kon niet verstaan wat <strong>de</strong> jong<strong>en</strong> antwoord<strong>de</strong>.<br />
“Ik heb al brood voor je gesmeerd. Je zwembroek heb ik ook.”<br />
Simon stond op er viel iets van <strong>de</strong> tafel<br />
“Dat doe je expres..” Ze keek hem na. In het huis werd <strong>de</strong><br />
televisie aangezet.<br />
<strong>Roos</strong> stoof naar binn<strong>en</strong>. De hor<strong>de</strong>ur sloeg met e<strong>en</strong> klap achter<br />
haar dicht.<br />
Eèn van <strong>de</strong> luik<strong>en</strong> van <strong>de</strong> woonkamer ging op<strong>en</strong> <strong>en</strong> <strong>de</strong> jong<strong>en</strong><br />
klom behoedzaam uit het raam. Zijn dunne lijf flad<strong>de</strong>r<strong>de</strong> over het<br />
terras naar <strong>de</strong> poort. Hij draai<strong>de</strong> <strong>de</strong> klink voorzichtig, op<strong>en</strong><strong>de</strong> <strong>de</strong><br />
<strong>de</strong>ur op e<strong>en</strong> kier <strong>en</strong> verdwe<strong>en</strong> zon<strong>de</strong>r e<strong>en</strong> geluid te mak<strong>en</strong>. <strong>Roos</strong><br />
kwam naar buit<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> bun<strong>de</strong>l nat wasgoed op haar arm.<br />
“ Hij is weggegaan.” zei <strong>Pieter</strong>.<br />
Ze leg<strong>de</strong> <strong>de</strong> was neer <strong>en</strong> pakte <strong>de</strong> rackets.<br />
“Zal ik toch meegaan?”<br />
Ze schud<strong>de</strong> haar hoofd.<br />
“Hoeft niet. Lief van je. Hij zit al in <strong>de</strong> auto.”<br />
29
“Heb je <strong>en</strong>ig i<strong>de</strong>e wat er in hem omgaat?” vroeg <strong>Pieter</strong>.<br />
Ze draai<strong>de</strong> zich om <strong>en</strong> liep naar <strong>de</strong> poort.<br />
Hij probeer<strong>de</strong> te lez<strong>en</strong> <strong>en</strong> wachtte tevergeefs op het geluid van <strong>de</strong><br />
wegrijd<strong>en</strong><strong>de</strong> auto Met geslot<strong>en</strong> og<strong>en</strong> luister<strong>de</strong> hij naar hij <strong>de</strong> klink<br />
van <strong>de</strong> poort, het geschuifel op het terras <strong>en</strong> <strong>de</strong> klap van <strong>de</strong><br />
hor<strong>de</strong>ur.<br />
“Wat zijn jullie vlug terug.”<br />
“Het strand is toch overal waar<strong>de</strong>loos. Ik ga op bed ligg<strong>en</strong>.”<br />
Simon riep vanuit <strong>de</strong> keuk<strong>en</strong> om <strong>de</strong> zak met minimarsjes.<br />
“Ze ligg<strong>en</strong> niet meer in <strong>de</strong> koelkast. Ik mocht er vijf.”<br />
<strong>Roos</strong> haal<strong>de</strong> haar schou<strong>de</strong>rs op <strong>en</strong> liep naar binn<strong>en</strong>.<br />
De stilte was prettig. Hij keek naar het bla<strong>de</strong>rdak van <strong>de</strong><br />
boomgaard.<br />
“Ze zit opgescheept met mij <strong>en</strong> met haar eig<strong>en</strong> zoontje.”<br />
Hij zuchtte <strong>en</strong> keer<strong>de</strong> zich opzij om Simon te kunn<strong>en</strong> zi<strong>en</strong> die met<br />
e<strong>en</strong> vlieg<strong>en</strong>meppertje overal op sloeg <strong>en</strong> rondjes op het terras<br />
hol<strong>de</strong>. De jong<strong>en</strong> verzamel<strong>de</strong> <strong>de</strong> do<strong>de</strong> vlieg<strong>en</strong> op e<strong>en</strong> schoteltje<br />
<strong>en</strong> leek zich te vermak<strong>en</strong>.<br />
“Ze slaapt, Simon.” Hij wees op het huis.<br />
De jong<strong>en</strong> schrok <strong>en</strong> keek hem indring<strong>en</strong>d aan Zijn mond stond<br />
op<strong>en</strong>. Hij gaf ge<strong>en</strong> antwoord <strong>en</strong> sloeg <strong>de</strong> vlieg<strong>en</strong>mepper in e<strong>en</strong><br />
veg<strong>en</strong><strong>de</strong> beweging hard over <strong>de</strong> tafel. E<strong>en</strong> glas stuiter<strong>de</strong><br />
splinter<strong>en</strong>d over <strong>de</strong> betonn<strong>en</strong> vloer. Het werd doodstil.<br />
<strong>Roos</strong> versche<strong>en</strong> achter <strong>de</strong> hor<strong>de</strong>ur.<br />
“Waar zijn je slippers? Zull<strong>en</strong> we iets leuks gaan do<strong>en</strong>? <strong>Pieter</strong><br />
waar is dat op<strong>en</strong>luchttheater? Is dat hier in <strong>de</strong> buurt?”<br />
30
21 <strong>Roos</strong> volg<strong>de</strong> met haar og<strong>en</strong> <strong>de</strong> rondsl<strong>en</strong>ter<strong>en</strong><strong>de</strong> toerist<strong>en</strong><br />
vanaf <strong>de</strong> bov<strong>en</strong>ste ring in het theater in Epidaurus. Ze zat roerloos<br />
ine<strong>en</strong>gedok<strong>en</strong>, alsof ze het koud had.<br />
<strong>Pieter</strong> ging naast haar zitt<strong>en</strong>.<br />
“Ooit zat<strong>en</strong> <strong>de</strong> toeschouwers gewoon op e<strong>en</strong> begroei<strong>de</strong><br />
berghelling.” zei hij. “Iemand moet begonn<strong>en</strong> zijn met e<strong>en</strong><br />
ord<strong>en</strong>ing. E<strong>en</strong> beetje grav<strong>en</strong> in e<strong>en</strong> halve cirkel, wat aar<strong>de</strong><br />
aanstamp<strong>en</strong>, st<strong>en</strong><strong>en</strong> erop <strong>en</strong> hup, theater klaar. Nooit meer<br />
gewijzigd. Mooi is dat, als iets e<strong>en</strong> vaste vorm in ste<strong>en</strong> krijgt. De<br />
akoestiek is natuurlijk e<strong>en</strong> won<strong>de</strong>r apart.”<br />
<strong>Roos</strong> draai<strong>de</strong> haar hoofd <strong>en</strong> keek naar Simon die op <strong>de</strong><br />
bov<strong>en</strong>rand van het theater roerloos on<strong>de</strong>r e<strong>en</strong> olijfboom stond.<br />
“Simon kon wele<strong>en</strong>s migraine krijg<strong>en</strong>. Ik vertrouw het niet.”<br />
“Hoe weet je dat?”<br />
“Daar b<strong>en</strong> ik moe<strong>de</strong>r voor.”<br />
“Moet<strong>en</strong> we terug?”<br />
“Ik kijk het nog ev<strong>en</strong> aan.”<br />
“What a piece of work is man!”<br />
<strong>Pieter</strong> keek nieuwsgierig naar <strong>de</strong> geasfalteer<strong>de</strong> cirkel in <strong>de</strong> diepte.<br />
Hij zag e<strong>en</strong> jonge man met kort zwart haar <strong>en</strong> e<strong>en</strong> rugzakje om.<br />
Hij sprak hel<strong>de</strong>r <strong>en</strong> bewoog zijn arm<strong>en</strong> met theatrale beweging<strong>en</strong>.<br />
“How noble in reason! How infinite in faculty!<br />
In form and moving, how express and admirable!<br />
In action how like an angel…”<br />
De man aarzel<strong>de</strong>.<br />
“How like a God.<br />
And yet,to me, what is this quintess<strong>en</strong>ce of dust?”<br />
Het werd doodstil. Het uitgespuug<strong>de</strong> dust hing als e<strong>en</strong> vloek in <strong>de</strong><br />
ruimte.<br />
<strong>Pieter</strong> stond op <strong>en</strong> liep zo snel mogelijk langs e<strong>en</strong> gangpad naar<br />
b<strong>en</strong>ed<strong>en</strong>. Hij hoor<strong>de</strong> <strong>Roos</strong> nog iets zegg<strong>en</strong>. Het klonk als e<strong>en</strong><br />
vraag. Zijn hart bons<strong>de</strong> to<strong>en</strong> hij over het parkeerterrein liep.<br />
31
Hij bleef staan bij e<strong>en</strong> hoog aluminium hek dat half op<strong>en</strong> stond.<br />
Achter e<strong>en</strong> hout<strong>en</strong> loods op het afgescherm<strong>de</strong> terrein begon e<strong>en</strong><br />
uitgestrekt netwerk van kaarsrechte geul<strong>en</strong>. Teg<strong>en</strong> <strong>de</strong> loods lag<strong>en</strong><br />
brokk<strong>en</strong> bewerkt marmer. Hij herk<strong>en</strong><strong>de</strong> e<strong>en</strong> fragm<strong>en</strong>t van e<strong>en</strong><br />
kapiteel <strong>en</strong> e<strong>en</strong> stuk schacht met cannelures. In <strong>de</strong> begroeiing<br />
tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> st<strong>en</strong><strong>en</strong> zag hij e<strong>en</strong> echt Acanthusblad. Over e<strong>en</strong> dieper<br />
uitgegrav<strong>en</strong> ge<strong>de</strong>elte van <strong>de</strong> opgraving was e<strong>en</strong> t<strong>en</strong>tdoek<br />
gespann<strong>en</strong>. Hij liep naar b<strong>en</strong>ed<strong>en</strong> langs e<strong>en</strong> hout<strong>en</strong> trapje <strong>en</strong><br />
keek on<strong>de</strong>r het doek. In het gefilter<strong>de</strong> licht stond<strong>en</strong> overal<br />
karretjes met hout<strong>en</strong> bakk<strong>en</strong> die gevuld war<strong>en</strong> met<br />
schoongeveeg<strong>de</strong> stukjes grijze ste<strong>en</strong>.Op ie<strong>de</strong>r fragm<strong>en</strong>t stond<br />
met witte verf e<strong>en</strong> Griekse letter <strong>en</strong> twee cijfers geschil<strong>de</strong>rd. Hij<br />
vergeleek <strong>de</strong> opschrift<strong>en</strong> <strong>en</strong> probeer<strong>de</strong> minut<strong>en</strong>lang stukjes ste<strong>en</strong><br />
aan elkaar te pass<strong>en</strong>. De nauwkeurige ord<strong>en</strong>ing in <strong>de</strong> puinbakk<strong>en</strong><br />
kalmeer<strong>de</strong> hem.<br />
Hij wan<strong>de</strong>l<strong>de</strong> terug <strong>en</strong> maakte foto´s van het Acanthusblad.<br />
<strong>Roos</strong> zat op het terras voor het restaurant bij <strong>de</strong> parkeerplaats <strong>en</strong><br />
boog zich diep voorover haar bord. Het leek of hij h<strong>en</strong> betrapt had,<br />
zoals Simon naar hem keek.<br />
“Hij moest wat et<strong>en</strong>. Er was alle<strong>en</strong> kou<strong>de</strong> pizza.” zei <strong>Roos</strong>. “We<br />
kunn<strong>en</strong> beter wel zo terug gaan ,dan kan Simonje nog e<strong>en</strong> uurtje<br />
ligg<strong>en</strong>. Het is jammer dat het zo loopt. Hij is dol op geschied<strong>en</strong>is.<br />
We hadd<strong>en</strong> het er net over. Maar hij krijgt heel slecht les. Ze<br />
hebb<strong>en</strong> hem nooit wat over Griek<strong>en</strong>land vertelt.”<br />
“Dat heb ik niet gezegd, maar dat m<strong>en</strong>s vertelt zo belachelijk.”<br />
<strong>Pieter</strong> liep het restaurant in <strong>en</strong> vroeg om mineraalwater.<br />
Simon moest voorin <strong>de</strong> auto van zijn moe<strong>de</strong>r, die het raampje van<br />
<strong>de</strong> R<strong>en</strong>ault 4 zo ver mogelijk opzij had geschov<strong>en</strong>. De jong<strong>en</strong> zag<br />
wasbleek. Bij e<strong>en</strong> scherpe bocht bergaf schokte zijn lichaam <strong>en</strong><br />
<strong>Roos</strong> duw<strong>de</strong> zijn hoofd onmid<strong>de</strong>llijk naar buit<strong>en</strong>. Roodgekleurd<br />
braaksel droop langs <strong>de</strong> binn<strong>en</strong>kant van het portier.<br />
“Hij kan niet e<strong>en</strong>s behoorlijk kots<strong>en</strong>.” dacht <strong>Pieter</strong>.<br />
“Geeft niks hoor, Simon, straks voel je je e<strong>en</strong> stuk beter.” <strong>Roos</strong><br />
streel<strong>de</strong> zijn nek.<br />
32
22 Hij inspecteer<strong>de</strong> <strong>de</strong> nauwelijks uitgepakte koffer op het<br />
logeerbed <strong>en</strong> aarzel<strong>de</strong> om e<strong>en</strong> opgevouw<strong>en</strong> colbertje in <strong>de</strong> kast te<br />
hang<strong>en</strong>. De koelkast<strong>de</strong>ur sloeg met e<strong>en</strong> klap dicht. Hij draai<strong>de</strong> zijn<br />
hoofd <strong>en</strong> zag Simon in <strong>de</strong> gang.<br />
“Heb jij <strong>de</strong> nougât opgeget<strong>en</strong>?”<br />
“Je hebt toch migraine?”<br />
“Het was an<strong>de</strong>rs wel van mij.”<br />
“Vreet je beugel maar op.”<br />
De jong<strong>en</strong> verdwe<strong>en</strong>. <strong>Pieter</strong> til<strong>de</strong> <strong>de</strong> koffer van het bed <strong>en</strong> ging er<br />
zelf op ligg<strong>en</strong>.Hij verlang<strong>de</strong> naar <strong>de</strong> tuin waar tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> tegels<br />
van het aan te legg<strong>en</strong> terras tere streepjes mos zoud<strong>en</strong> groei<strong>en</strong>.<br />
Niet mete<strong>en</strong> struik<strong>en</strong> snoei<strong>en</strong>. Eerst moest alles e<strong>en</strong> beetje<br />
verwil<strong>de</strong>r<strong>en</strong>.<br />
Met e<strong>en</strong> stral<strong>en</strong><strong>de</strong> lach kwam <strong>Roos</strong> uit het donkere huis. Ze<br />
duw<strong>de</strong> Simon met haar hand<strong>en</strong> op zijn smalle schou<strong>de</strong>rs voor<br />
zich uit.<br />
“We hebb<strong>en</strong> e<strong>en</strong> ernstig gesprek gehad. Simon gaat min<strong>de</strong>r<br />
snoep<strong>en</strong> <strong>en</strong> ook vroeger opstaan. Het is voor hem ook niet<br />
makkelijk. Hij is gew<strong>en</strong>d om te kamper<strong>en</strong>.” Het bleef ev<strong>en</strong> stil.<br />
Simon gaat om <strong>de</strong> dag het terras veg<strong>en</strong>. <strong>Pieter</strong> klap jij <strong>de</strong> stoel<strong>en</strong><br />
ev<strong>en</strong> op? De bank moet ook weg. Ik ga aan het et<strong>en</strong> beginn<strong>en</strong>.”<br />
Hij keek toe hoe <strong>de</strong> jong<strong>en</strong> langzaam stof naar e<strong>en</strong> uithoek van<br />
het terras bezem<strong>de</strong> <strong>en</strong> daar besluiteloos bleef staan.<br />
In <strong>de</strong> keuk<strong>en</strong> bakte <strong>Roos</strong> roereier<strong>en</strong> met tomat<strong>en</strong>.<br />
“We et<strong>en</strong> vanavond simpel. Het geld gaat veel te hard.”<br />
<strong>Pieter</strong> zocht e<strong>en</strong> geschikt mes om fruit schoon te mak<strong>en</strong>. Ev<strong>en</strong><br />
leek het of ze hem weg wil<strong>de</strong> duw<strong>en</strong> bij het aanrecht.<br />
“Als ik et<strong>en</strong> maak, kan ik er niemand bij hebb<strong>en</strong>.” Haar stem klonk<br />
geërgerd.<br />
<strong>Pieter</strong> stak zijn mid<strong>de</strong>lvinger op <strong>en</strong> liep naar <strong>de</strong> auto.<br />
33
23 Het stadsplantso<strong>en</strong> lag ingeklemd tuss<strong>en</strong> overvolle<br />
verkeersa<strong>de</strong>rs. Slingers gekleur<strong>de</strong> lampjes in <strong>de</strong> bom<strong>en</strong><br />
markeerd<strong>en</strong> e<strong>en</strong> bre<strong>de</strong> prom<strong>en</strong>a<strong>de</strong> die het plantso<strong>en</strong> in tweeën<br />
<strong>de</strong>el<strong>de</strong>.<br />
<strong>Pieter</strong> liep tuss<strong>en</strong> Griekse families <strong>en</strong> nieuwsgierige toerist<strong>en</strong> in<br />
<strong>de</strong> richting van onbarmhartig haloge<strong>en</strong>licht. E<strong>en</strong> fotograaf lokte<br />
klant<strong>en</strong> bij aando<strong>en</strong>lijk beschil<strong>de</strong>r<strong>de</strong> lev<strong>en</strong>sgrote <strong>de</strong>corstukk<strong>en</strong>.<br />
In e<strong>en</strong> roeiboot op woest geschil<strong>de</strong>r<strong>de</strong> golv<strong>en</strong>zat<strong>en</strong> twee<br />
gespier<strong>de</strong> mann<strong>en</strong> in gestreepte matroz<strong>en</strong>shirts. De gezicht<strong>en</strong><br />
war<strong>en</strong> in e<strong>en</strong> ruime ovaal uitgezaagd. E<strong>en</strong> cowboy op e<strong>en</strong><br />
steiger<strong>en</strong>d paard leek nauwkeurig nageschil<strong>de</strong>rd van e<strong>en</strong><br />
bioscoopreclame <strong>en</strong> tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> overhang<strong>en</strong><strong>de</strong> takk<strong>en</strong> aan <strong>de</strong> rand<br />
van <strong>de</strong> weg stond e<strong>en</strong> paneel opgesteld waarop e<strong>en</strong> bruidspaar<br />
was afgebeeld. De geschil<strong>de</strong>r<strong>de</strong> brui<strong>de</strong>gom droeg e<strong>en</strong> echt strikje<br />
<strong>en</strong> e<strong>en</strong> plastic bloem als corsage. On<strong>de</strong>r het uitgezaag<strong>de</strong> hoofd<br />
van <strong>de</strong> bruid was met e<strong>en</strong> nietpistool e<strong>en</strong> groezelige trouwjurk<br />
bevestigd. De fotograaf w<strong>en</strong>kte hem <strong>en</strong> wees naar <strong>de</strong> met e<strong>en</strong><br />
lasso zwaai<strong>en</strong><strong>de</strong> cowboy.<br />
De prom<strong>en</strong>a<strong>de</strong> eindig<strong>de</strong> bij e<strong>en</strong> donker bouwterrein dat vol stond<br />
met geparkeer<strong>de</strong> auto´s. Hij draai<strong>de</strong> gewillig mee terug met <strong>de</strong><br />
stroom wan<strong>de</strong>laars <strong>en</strong> sl<strong>en</strong>ter<strong>de</strong> naar het bruis<strong>en</strong><strong>de</strong> <strong>en</strong> verlichte<br />
ge<strong>de</strong>elte van het plantso<strong>en</strong>.<br />
Bij <strong>de</strong> drukke eethuiz<strong>en</strong> vond hij e<strong>en</strong> vrije stoel op het terras van<br />
e<strong>en</strong> ijssalon. Glaz<strong>en</strong> witte wijn ontspand<strong>en</strong> hem.<br />
“What a piece of work is man..”<br />
Hij probeer<strong>de</strong> zich <strong>de</strong> tekst uit het theater te herinner<strong>en</strong>.De<br />
<strong>de</strong>clamer<strong>en</strong><strong>de</strong> jonge man met het zwarte haar zag hij scherp voor<br />
zich.<br />
“How like a God….what is this quintess<strong>en</strong>ce of..dust…”<br />
Aan <strong>de</strong> overkant van <strong>de</strong> weg zwaai<strong>de</strong> e<strong>en</strong> jonge vrouw in zijn<br />
richting met e<strong>en</strong> witte <strong>en</strong>velop. Schuin voor hem wuif<strong>de</strong> e<strong>en</strong><br />
t<strong>en</strong>ger meisje met gemillimeterd haar terug. De vrouw laveer<strong>de</strong><br />
tuss<strong>en</strong> <strong>de</strong> auto´s naar het drukke terras.<br />
34
“Ik heb hem!”<br />
Ze bekek<strong>en</strong> giechel<strong>en</strong>d hun trouwportret.<br />
“Wat zal je moe<strong>de</strong>r blij zijn!” De vrouw sprak Ne<strong>de</strong>rlands met e<strong>en</strong><br />
vaag Duits acc<strong>en</strong>t.<br />
“Toch nog e<strong>en</strong> dochter in het wit getrouwd!”<br />
Het meisje leg<strong>de</strong> kort haar hoofd op <strong>de</strong> schou<strong>de</strong>r van <strong>de</strong> vrouw.<br />
De lampjes in het donkergro<strong>en</strong>e park veran<strong>de</strong>rd<strong>en</strong> in dans<strong>en</strong><strong>de</strong><br />
lint<strong>en</strong> <strong>en</strong> gekleur<strong>de</strong> pijl<strong>en</strong>.<br />
“Aangeraakt word<strong>en</strong>.” Hij werd duizelig. “Dan ontbreekt het mij<br />
aan niets.”<br />
35
24 De volg<strong>en</strong><strong>de</strong> morg<strong>en</strong> gaf hij <strong>Roos</strong> e<strong>en</strong> lift naar het stadje. Ze<br />
sprak<strong>en</strong> weinig. Hij keek naar <strong>de</strong> koffer op <strong>de</strong> achterbank <strong>en</strong><br />
bedacht dat hij <strong>de</strong> onaangebrok<strong>en</strong> fles whisky verget<strong>en</strong> had.<br />
Bij het stadsplantso<strong>en</strong> wees hij naar <strong>de</strong> gele lichtbak van e<strong>en</strong><br />
autoverhuurbedrijf.<br />
“Wat ga je do<strong>en</strong>?” vroeg ze bij het uitstapp<strong>en</strong>.<br />
Hij maakte e<strong>en</strong> gebaar in <strong>de</strong> richting van <strong>de</strong> voorruit. Het duur<strong>de</strong><br />
lang voordat hij kon invoeg<strong>en</strong>. In <strong>de</strong> buit<strong>en</strong>spiegel ving hij e<strong>en</strong><br />
glimp op van <strong>Roos</strong>. Met het hoofd iets scheef inspecteer<strong>de</strong> zij e<strong>en</strong><br />
Opel Corsa. Ze droeg <strong>de</strong> bril met het bruine montuur.<br />
*<br />
36