28.09.2013 Views

5 (Maart '10) - Tanuki

5 (Maart '10) - Tanuki

5 (Maart '10) - Tanuki

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Met zijn wangen rood van geluk loopt hij door de stad, hopend op<br />

meer van zulke reacties op zijn aanwezigheid. Misschien hoort ‘ie<br />

het een of twee keer vaker – het maakt niet uit. Het mannetje is<br />

cool en hoeft daarom in Japan geen meisjes meer aan te spreken.<br />

Aan langeafstandsliefdes heb je toch niets en daarbij, het komt in<br />

Nederland wel. Toch?<br />

Eenmaal in Nederland zit hij in een café met wat vrienden. Het mannetje<br />

lijkt zich anders te gedragen. Hij kleedt zich ook anders. Zijn bril<br />

is vervangen door lenzen en hij komt met colbertjes aan naar college.<br />

Ook zijn blik en houding naar anderen is veranderd. Nu hij in Japan is<br />

geweest weet hij niet alleen veel over Japan; hij weet het ook beter<br />

dan jij. Een soort Vader Abraham pur sang dus.<br />

Zijn vrienden valt op dat het mannetje over één ding absoluut zeker<br />

is: Japanse vrouwen – neen, vrouwen in het algemeen – vinden hem<br />

aantrekkelijk. Hij ziet ze kijken; ook in Nederland. En in dat café begint<br />

hij te vertellen over Japan. Hoe hij door Asakusa liep. Hoe een mooie<br />

Japanse vrouw naar hem riep. En hoe zij met haar vriendinnen<br />

besprak wat voor grote lul ons mannetje niet had.<br />

Hierna maakt hij duidelijk wat hij in Japan heeft geleerd.<br />

Veel vrouwen vinden hem leuk, maar hij voelt zich<br />

niet tot hen aangetrokken. Ondanks dat hij zoveel te<br />

bieden heeft – een goed uiterlijk, intelligentie, ambitie,<br />

ruggengraat en hij is nog een gentleman ook. Oftewel,<br />

het prototype sterke man. Maar helaas, de meisjes waar<br />

hij wel in is geïnteresseerd wonen niet in zijn omgeving,<br />

dus dit verklaart dat hij geen vriendin heeft op het<br />

moment.<br />

Voldaan kijkt hij zijn vrienden aan. Ze zeggen<br />

niets terug. Zij zien de verandering, maar blijven<br />

stil, uit beleefdheid. Misschien ook uit medelijden.<br />

Dan lachen ze vriendelijk en danken hem voor het<br />

leuke verhaal.<br />

Op weg naar huis discussiëren zij over het voorval, maar<br />

worden het al snel met elkaar eens: een mannetje met<br />

stront in zijn ogen zal zichzelf nooit in de spiegel kunnen<br />

bekijken. Thuis worden de jassen afgeworpen en trekt men<br />

zich terug op het kleinste kamertje. En het dampend bruin<br />

blijft stromen… Gé, met dank aan Aladdin<br />

日<br />

本<br />

だ<br />

か<br />

ら<br />

、<br />

で<br />

き<br />

る<br />

。<br />

39

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!