5 (Maart '10) - Tanuki

10
Poezelige vingertjes en grote statements
A
ls de verbale communicatie wegvalt, zou je in een behoorlijk lastig parket terecht
kunnen komen. Aan de andere kant, je zou terug kunnen vallen op een primaire
vorm van communiceren: non-verbale communicatie. Of je nou iets duidelijk probeert
te maken aan iemand die op een flinke afstand van je af staat of iemand wiens taal jij
niet spreekt, wilde gebaren met handen, voeten en gezicht bieden een oplossing. Laten we
eerlijk zijn, body language is universeel.
Tot op zekere hoogte natuurlijk. Handgebaren die wij in het Westen normaal vinden, kunnen
beledigend zijn in een Oosters land, en andersom natuurlijk ook. Het verkeerd interpreteren
van allerlei handgebaren kan leiden tot ongemakkelijke situaties en het verpesten
van de belangrijke eerste indruk. Je zou natuurlijk altijd de ik-ben-een-buitenlander-dusik-mag-troef
spelen, en dit vergemakkelijkt het leven enorm, maar het is niet altijd uitdagend.
Ik zou natuurlijk niet willen dat jij, een sjaars wiens Japans nog niet goed genoeg is, of een
ouderejaars die nog nooit in Japan is geweest, in zo’n ongemakkelijke situatie zou belanden.
Om die reden, en omdat ik ongelooflijk aardig ben, werp ik hierbij wat licht op de tien
meest voorkomende handgebaren in Japan (voorzien van illustraties N.B) en licht ik ze toe
op mijn eigen, charmante manier. Zet jezelf dus schrap, maak je poezelige handjes vrij van
alle activiteiten en probeer je in te leven in de Japanse handgebaren.
Het V-teken (“Peace man!”)
“Waarom steken Japanners altijd twee vingers op?” wordt mij
regelmatig gevraagd. Het V-teken is er een van positiviteit en
staat speels symbool voor vrede, succes en overwinning. Echter,
het teken is van oorsprong negatief en wordt nog steeds zo ervaren
in landen zoals Australië, Nieuw-Zeeland en het V.K, mits
de handpalm naar binnen is gedraaid. Volgens een populaire 14e
eeuwse legende werd het naar binnen gedraaide V-teken door
Engelse boogschutters gebruikt om de Fransen uit te dagen en te
laten zien dat ze nog steeds pijlen konden afschieten. Dit konden
ze namelijk niet als de Fransen hun twee vingers en dus hun
schietvaardigheid amputeerden.
De positieve connotatie van het V-teken heeft aan populariteit gewonnen
tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen Winston Churchill
het teken gelijktrok aan “overwinning” op Duitsland. Ook tijdens
de oorlog in Vietnam werd het V-teken talrijk gebruikt als protest
tegen de oorlog door hippies.
Om terug te komen op Japan: de twee vingers staan gelijk aan
de fonetische uitspraak van het getal twee (に), tevens als het
eerste gedeelte van onomatopee ニコニコ, oftewel lachen. Dit
verklaart het overtollige gebruik van het V-teken op foto’s, neemt
de noodzaak om daadwerkelijk te lachen weg en uit een algehele
gevoel van blijheid, succes, en persoonlijke overwinning. Net zoals
bij deze twee jolige heren.