De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion
De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion
De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Ellen schreef: “Hoe onze har<strong>te</strong>n bloedden, toen die <strong>te</strong>dere twijg werd afgebroken,<br />
kan niemand begrijpen, behalve diegenen die hun kleinen, zo vol<br />
belof<strong>te</strong> voor de toekomst, naar het graf zijn gevolgd”. Maar een zwaardere<br />
slag zou nog volgen. In de win<strong>te</strong>r van 1862-63 woedde er een epidemie<br />
van dif<strong>te</strong>rie en twee van de kinderen werden ernstig ziek. Toevallig las<br />
broeder Whi<strong>te</strong> in een dagblad een brief van een zekere Dr. Jackson die<br />
aanwijzingen gaf voor de behandeling van dif<strong>te</strong>rie:<br />
“Geen pillen en poeders, maar he<strong>te</strong> baden, koele omslagen, vloeibaar<br />
voedsel, voldoende wa<strong>te</strong>r om <strong>te</strong> drinken, ventilatie, rust en goede verzorging.<br />
<strong>De</strong> Whi<strong>te</strong>’s volgden de aanwijzingen met succes op. Vervolgens<br />
werd zus<strong>te</strong>r Whi<strong>te</strong> een verpleegs<strong>te</strong>r voor de buren door ook hun kinderen,<br />
die door de ziek<strong>te</strong> waren getroffen, op dezelfde wijze <strong>te</strong> behandelen en de<br />
behandeling zonder medicijnen nam in aanzien toe.<br />
<strong>De</strong> volgende win<strong>te</strong>r vertoefden Ellen en James voor enige tijd bij hun ouders<br />
in Topsham Maine. Daar kreeg Henry, de ouds<strong>te</strong> van de jongens, een<br />
longonts<strong>te</strong>king en stierf binnen enkele dagen onder de behandeling van<br />
een plaatselijke arts op 8 december 1863. Naar aanleiding van dit verlies<br />
schreef Ellen la<strong>te</strong>r: “O, toen onze edele Henry stierf, op de leeftijd van<br />
16 jaar, toen onze lieve zanger naar het graf werd gedragen en wij zijn<br />
vroeg gezang niet meer hoorden, was ons huis eenzaam. Beide ouders<br />
en de overblijvende zonen (Edson en William) voelden de slag allerpijnlijkst.<br />
Maar God troost<strong>te</strong> ons in onze zware verliezen en met geloof en<br />
moed streefden we voorwaarts in het werk dat Hij ons had gegeven, in de<br />
heerlijke hoop onze kinderen, die van ons gescheurd waren door de dood,<br />
weer <strong>te</strong> zien in die wereld waar ziek<strong>te</strong> en dood nooit zullen komen.”<br />
<strong>De</strong> diepbedroefde ouders keerden <strong>te</strong>rug naar Battle Creek waar hun kind<br />
werd begraven. Zeer spoedig daarna kreeg Willie, het jongs<strong>te</strong> kind, dezelfde<br />
ziek<strong>te</strong>. Het leek erop dat ook hij niet lang meer <strong>te</strong> leven had. Tezamen<br />
met enkele vrienden baden de angstige ouders om hulp. Toen beslo<strong>te</strong>n<br />
zij om liever de eenvoudige wa<strong>te</strong>r behandelingen toe <strong>te</strong> passen dan de<br />
hulp van een dok<strong>te</strong>r in <strong>te</strong> roepen die toch alleen maar medicijnen voor zou<br />
- pag - 77