De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

6. DE RECHTERARM VAN DE BOODSCHAP
De dagen van onze voorvaders waren dagen van veel ziekten. Tuberculose,
difterie, cholera en andere plagen eisten een zware tol. De geneeskunst
was gebrekkig, vergeleken bij die van latere tijden. Aderlatingen en
lapmiddeltjes hadden de overhand.
Er heersten vele vreemde opvattingen. Het gebruik van water hetzij inwendig
of uitwendig, werd afgekeurd. Baden werden beschouwd als gevaarlijk.
Nachtlucht werd buitengesloten. Men sliep bij voorkeur in hermetisch
gesloten kamers. Daarnaast werd weinig aandacht besteed aan de
samenstelling van het dieet. Vooral onder de bevolking van de Verenigde
Staten gebruikte men veel vlees, vet en kruiden. Alcohol tabak, thee en
koffie waren toen evengoed als nu, geliefkoosde middelen. Maar wie zag
verband tussen al deze dingen en de pijnigingen van het vlees die men
moest verduren? Zeker waren al die ziekten niets anders dan besturingen
van een alwijze Voorzienigheid om de goddelozen te teisteren en de heiligen
te vervolmaken en hen voor te bereiden op het Paradijs.
Ook onze pioniers leden onder ziekten. Was er niemand onder hen met
gezalfde ogen, niemand die kon onderscheiden? Ja, toch! Eén was er onder
hen die onaantastbaar scheen te zijn, één die geen ziekte kende, één
die steeds voortging, waar anderen onder de last bezweken. De ene was
de vroegere scheepskapitein; JOSEPH BATES. Een hervormer bij uitstek.
Terwijl hij nog op zee voer, had hij reeds tabak en alcohol vaarwel gezegd.
Later volgden koffie, thee, vlees, kruiden en zoetigheden. Op het punt van
alcohol en tabak liet hij de bazuin helder klinken, maar in de andere dingen
was zijn getuigenis over het algemeen van een stille aard.
Sommigen die zijn voorbeeld volgden waren echter minder omzichtig
en veroorzaakten door hun uitgesproken standpunt beroering. Het enige
waarvan alle Adventisten overtuigd waren was dat ze geen alcohol moesten
gebruiken. Ook tabak werd door de meesten verafschuwd.
- pag - 74