De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

Ellen had een visioen. Zij zag dat het ongenoegen van God op ons rustte
als volk, omdat het vervloekte in het kamp was, dat wil zeggen, dwalingen
onder ons en dat de gemeente moet handelen en de enige weg om de broeders
goed te doen was; OM DE GEMEENSCHAP MET HEN TE VER-
BREKEN IN HUN HUIDIGE STAAT. Allen handelden op het gegeven
licht. Allen aanvaarden het visioen en zelfs tot op een enkele persoon na,
staken allen de hand op om de gemeenschap met hen te verbreken.
Wie zal meten met hoeveel strijd en onder hoeveel tranen de dienstmaagd
des Heeren zulke boodschappen aan Zijn volk bekend maakte? Maar er
waren meer vraagstukken. Wie moest de predikers machtigen om hun
werk te doen en op welke wijze? Deze vraag werd aanvankelijk opgelost
doordat James White en Joseph Bates als leidende predikers een machtigingsbewijs
verleenden, door henzelf ondertekend, aan diegenen die daartoe
bekwaam werden geacht. Later werden deze machtigingsbewijzen ook
ondertekend door J.N. Longhborough en wellicht andere vooraanstaande
predikers. Een andere en misschien nog wel belangrijker vraag was, wie
als prediker mochten worden ingezegend en door wie dat gedaan moest
worden.
Er waren enkele ingezegende predikers onder de vroege pioniers. James
White was in 1843 ingezegend als, prediker in de “Christian Denomination”.
Frederick Wheeler en John Byington waren ingezegend als Methodisten
predikers en zo waren er nog enkele anderen.
Aan de beweging voor de teleurstelling van 1844 hadden honderden ernstige
predikers van verschillende kerken deelgenomen. Er waren toen
echter ook veel leken, die predikten zonder te zijn ingezegend. William
Miller zelf was wel gemachtigd, maar nooit ingezegend als prediker.
Joseph Bates was noch het één noch het ander, voor zover valt na te gaan.
De eerste gevallen van inzegening in de rijen van de Sabbatvierende Adventisten
dateren van de jaren 1853 en 1854. Maar een regelmatig verslag
van inzegening vinden we toch pas na de definitieve organisatie van de
gemeente in latere jaren. Andere vragen waren: Wie moest de eigendommen
van de gemeente beheren? Zolang de gemeente niet was georgani-
- pag - 60