De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

4. VAN EEN KLEIN BEGIN TOT EEN BUNDEL VAN LICHT
In Openbaring hoofdstuk 10 wordt beschreven hoe Johannes een boekje
ontvangt van de sterke engel, een boekje dat geopend is. Adventisten hebben
steeds verstaan dat dit boekje slaat op het boek Daniel, waarvan de
profetieën - althans gedeeltelijk - verzegeld zouden zijn tot de tijd van het
einde, dan zou het geopend en de profetieën verstaan worden. Wanneer
dat gebeurde zou het eerst zoet smaken en daarna bitter zijn. Deze ervaringen
maakten de Adventgelovigen door in 1844.
De verwachting dat Jezus spoedig zou wederkomen was zoet voor hen, en
vol verlangen zagen zij uit naar de komst van hun Heer; maar hoe bitter
was hun ervaring toen Jezus niet kwam, en zij een vreselijke teleurstelling
ondergingen. Dan volgt er een nieuwe opdracht; “Gij moet wederom profeteren
voor vele volken, en natiën, en talen, en koningen.” Openbaring
10:11.
Hoe kon dat kleine groepje Adventisten, dat trouw was gebleven aan hun
ervaring en op wie meer licht was gaan schijnen, profeteren voor vele
natiën en talen en volken en koningen? Er was geen geld er waren geen
betaalde predikers, laat staan zendelingen er waren geen boeken of tijdschriften,
kortom er was niets en toch begrepen ze dat ze iets moesten
doen om anderen te bereiken, en zo bespraken zij op de vijfde conferentie
van het jaar 1848 van 20-22 oktober in Topsham, Maine, de mogelijkheid
om een blad uit te geven. Maar er was geen geld en het bleef bij plannen.
James en Ellen gingen bovendien spoedig weer op reis en moesten
daarvoor opnieuw een groot offer brengen. Zij moesten hun kleine Henry
achter laten aan de zorgen van de familie Howland, die deze zaak blijmoedig
op zich nam. Ellen kon slechts met de grootste moeite van haar kind
scheiden. Het zou vijf jaar duren voor ze weer geregeld zelf de zorg voor
haar jongste op zich kon nemen.
- pag - 43