De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

de leer die zij verkondigden. Dan verheugden zij zich erin dat zij vervolging
moesten verdragen. Hierdoor konden de broeders in sommige plaatsen
niet eens meer samenkomen. De onschuldige leden met de schuldigen.
Er is niets dat satan liever wil, dan dat de waarheid wordt beleden
door ongeheiligde mannen. Het dient zijn doeleinden het best wanneer de
waarheid met de leugen wordt vermengd om tenslotte in het stof vertrapt
te worden.
Het hart van Ellen ging onder een zware last gebukt. Moet Gods volk bedrogen
en misleid worden door dit valse enthousiasme? Getrouw liet ze de
waarschuwingen horen, die de Heere haar had gegeven. Maar deze schenen
weinig uitwerking te hebben, behalve dat ze de fanatieke personen
jaloers maakten. Sommige wendden grote nederigheid voor en beweerden
dat de woorden van Christus in Matteüs 18: 1,6 een letterlijke vervulling
moesten hebben in deze tijd, waarin zij uitzagen naar de wederkomst van
Christus. Jezus zegt daar tot de dicipelen: “Voorwaar, Ik zeg u, wanneer
gij u niet bekeert en wordt als de kinderen, zult gij het Koninkrijk der Hemelen
voorzeker niet binnengaan, wie nu zichzelf gering zal achten als dit
kind, is de grootste in het Koninkrijk der Hemelen.”
Deze broeders en zusters beweerden dat ze net als de kinderen moesten
worden en kropen daarom over de vloer. Ja, ze kropen niet alleen in huis,
maar ook op straat over de bruggen en zelfs in de kerk.
Ellen vertelde hen duidelijk dat dit niet vereist was; dat de nederigheid
welke God wenste dat Zijn volk zou bezitten geopenbaard moest worden
in een leven, gelijkvormig aan dat van Christus, maar niet door te kruipen
over de vloer. Alle geestelijke dingen moeten behandeld worden met heilige
waardigheid. Nederigheid bestaat in het verdragen van de fouten van
anderen, in een bereidheid om anderen te helpen waar dat nodig is, door
vriendelijke woorden te spreken en onzelfzuchtige daden te verrichten.
In Paris (Maine) moest Ellen weer een andere vorm van fanatisme tegenstaan.
Hier waren sommigen die geloofden dat het zonde was om te
- pag - 23