De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

oeders. De moeder van het jongetje voelde zich kennelijk beschaamd,
maar de vader praatte rustig verder alsof alles heel gewoon was. Met al
zijn heiligheid verwaarloosde deze man zijn gezin. Hoe anders dan de
Heiland, die rond ging “goed doende.” Deze broeders bleken een enorme
invloed uit te oefenen op de gemeente in die plaats. Die avond zou er een
bidstond gehouden worden bij een zekere br. Collier. Ellen en de anderen
gingen ‘s middags al naar br. Collier en vroegen hem enige vragen over
deze mannen. Maar hij zei slechts: “Indien de Heere u hierheen heeft gezonden
zult u zeker te weten komen welke geest hen beheerst en zult u het
raadsel voor ons oplossen”.
De beide broeders waren op de bidstond aanwezig. Terwijl Ellen ernstig
bad, begonnen deze mannen “amen” te roepen, ogenschijnlijk met haar
gebed instemmend. Maar onmiddellijk voelde ze een druk op zich komen
en de woorden bestierven haar op de lippen. De vergadering werd in
duisternis gehuld. James White stond op en zei: “Ik ben terneer gedrukt.
De Geest van God is gekwetst. Ik weersta deze invloed in de naam des
Heeren. O God, bestraf deze boze geest”. Opnieuw ging men in gebed.
Opnieuw riepen de broeders: “Amen, amen”. Weer kwam een geest van
duisternis op de vergadering. Maar opnieuw stond James White op en
bestrafte de boze geest in de naam des Heeren.
Vanaf dat moment hielden de broeders zich stil. Die avond werd Ellen in
visioen het ware karakter van deze mannen getoond. Ook werd haar geopenbaard
dat zij onder de dekmantel van volmaakte heiligheid de vuilste
zonde bedreven, door een magnetische invloed had niemand hen kunnen
weerstaan. Die avond was voor het eerst hun invloed gebroken. Niet lang
daarna werd hun ware karakter geopenbaard en werd het visioen van Ellen
volkomen gerechtvaardigd.
Bij haar terugkeer in Portland bleek daar het fanatisme met zijn vernietigende
uitwerking de kop te hebben opgestoken. Sommigen schenen te
denken dat godsdienst bestaat uit grote opwinding en lawaai. Zij waren
gewend te spreken op een manier die ongelovigen irriteerde en hun invloed
was zodanig dat zij haat tegen zichzelf opwekten, maar ook tegen
- pag - 22