De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

ed met reumatische koorts en haar handen waren zo gezwollen dat de delen
van de vingers nauwelijks meer onderscheiden konden worden. Allen
knielden neer in ernstig gebed tot God, nadat br. Howland had beleden te
geloven in genezing door gebed.
Men pleitte op Gods beloften en Gods zegen rustte op de gebeden. Een
van de aanwezige zusters liep in de kracht Gods naar de zieken kamer,
nam zuster Frances bij de hand en zei: ”zuster Frances, in de naam van de
Heere sta op en wordt genezen.” Nieuw leven schoot door de bloedvaten
van het zieke meisje, een heilig geloof nam bezit van haar en gehoorzamend
aan deze impuls, stond zij op van haar bed, liep door de kamer, God
lovende voor haar genezing. Nadat zij was aangekleed zat zij mee aan de
maaltijd. De dokter die haar kwam bezoeken verwonderde zich in hoge
mate. Haar gezondheid verbeterde snel en enkele dagen later werd het
meisje gedoopt, hoewel het water en het weer vrij koud waren. De ziekte
was voorgoed van haar geweken.
Niet lang daarna vond een soortgelijke genezing plaats van een broeder
die leed aan dysenterie. De dokter beschouwde zijn geval vrijwel als hopeloos.
Maar ook hier verhoorde God de ernstige gebeden van Zijn kinderen.
Nadien reisde Ellen Harmon voor het eerst met enkele anderen
naar een andere staat, New Hampshire, om daar de Adventgelovigen op te
zoeken. Hier konden ze niet veel bereiken door een gebrek aan geestelijke
belangstelling. Velen beschouwden hun ervaring in de beweging van 1844
als een misleiding. Het was moeilijk om deze klasse te bereiken. Hier
kreeg Ellen ook voor het eerst te maken met een soort van magnetisme.
Bij haar bezoek aan de plaats Claremont werd ze verwezen naar twee
mannen die soortgelijke inzichten hadden als zijzelf. Het werd echter al
spoedig duidelijk aan Ellen en haar metgezellen dat deze mannen, hoewel
zij hen vriendelijk ontvingen, er vreemde ideeën op na hielden. Zij zeiden
dat zij volmaakt geheiligd waren en dat zij niet meer konden zondigen.
Zij droegen dure kleren en maakten het zich gemakkelijk. Terwijl men
samen aan het praten was kwam een jongetje van een jaar of 8 binnen, gekleed
in oude vodden. Het bleek het zoontje te zijn van één van deze twee
- pag - 21