De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

Onder de Methodisten hoorde zij veel over heiligmaking, maar zij kon
zich er geen bepaalde gedachten over vormen. Sommigen die beweerden
dat zij de heiligmaking beleefden verloren hun lichamelijke kracht onder
invloed van een sterke geestelijke opwinding. Ellen miste deze ervaring
en verwonderde er zich ook over dat zij, die beweerden geheiligd te zijn,
een bittere geest openbaarden als over Jezus spoedige wederkomst werd
gesproken.
De prediking van Jezus’ komst had velen tot bekering en reformatie gebracht
en hoe konden zij die beweerden geheiligd te zijn, dan tegenstaan?
Deze vraag en de vraag wat zijzelf moest doen om behouden te worden,
hielden het jonge meisje voortdurend bezig.
Nog een ander punt veroorzaakte grote onrust en duisternis in Ellens hart.
Zij was onderwezen in het geloof van een eeuwig brandende hel. En als
zij dacht aan de staat van de veroordeelde zondaar die eeuwig moet branden,
zonder dat er ooit een einde aan komt, geraakte ze in diepe wanhoop.
Zij zag zichzelf reeds in de vlammen voor eeuwig bezig te sterven en
toch nooit het bewustzijn verliezend. De prediking van vele predikanten
maakte dit nog erger. In haar gedachten gingen de genade en de liefde
van God schuil achter Zijn gerechtigheid. De Hemelse Vader werd in haar
geest een tiran inplaats van een tedere, liefhebbende Vriend van zondaren,
die Zijn schepselen liefheeft met een onbegrensde liefde en hen wenst te
redden voor Zijn Koninkrijk. Een bijna totale duisternis maakte zich van
Ellen meester. Tot op deze tijd had zij nog nooit in het openbaar gebeden,
zij zegt: “Maar nu werd mij voorgehouden in de geest, dat ik God in het
gebed moest zoeken op onze onderlinge bijeenkomsten”. Dat durfde zij
echter niet te doen uit vrees dat zij onder het bidden in de war zou raken
en niet meer in staat zou zijn om woorden te vinden. Maar deze plicht
werd haar zo nadrukkelijk in de geest voorgehouden, dat wanneer zij persoonlijk
tot God probeerde te bidden, dit slechts een spotten scheen te
zijn met Hem, vanwege haar ongehoorzaamheid. Soms bad zij nachten
lang, het gezicht voorover op de vloer. Maar er scheen geen verlichting te
komen. In deze toestand van wanhoop kreeg ze een droom, die een diepe
indruk maakte op haar geest. In haar droom zag ze een tempel waarheen
- pag - 10