De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

Rust een weinig.
Toen Jezus discipelen op een keer bij Hem terugkwamen van een vermoeiende
tocht zag de Heiland dat zij uitgeput waren en Hij zei tot hen:
“Komt hier en gaat met Mij alleen naar een eenzame plaats en rust
een weinig.” Mark.6:31
Een weinig rust of ontspanning heeft een mens nodig en Jezus heeft getoond
ook in deze behoefte te willen voorzien. Hoe stond Ellen G. White
hier tegenover? Gunde zij zichzelf en haar medewerkers zo nu en dan een
weinig rust? De feiten spreken voor zichzelf. Op een prachtige voorjaarsdag
in april van het jaar 1876 maken Ellen White en haar medewerkers en
ook personeel van de drukkerij in Californië, die in 1874 was opgericht,
een uitstapje per boot op de baai van San Francisco.
De kapitein van het schip is een Zevendedags Adventist. Hoe geniet iedereen
van het water. Als de kapitein het schip door de “GOUDEN POORT”
(Golden Gate) naar buiten brengt op de oceaan bemerken ze dat de STIL-
LE OCEAAN niet zo rustig is en sommige van de zusters hebben last van
zeeziekte. Maar niet zuster White. Laten we zien hoe ze dit tochtje later
beschrijft in een brief aan haar man:
“De golven liepen hoog op en we werden op en neer geslingerd op een
grootse wijze, ik voelde mij als het ware in vervoering gebracht, maar
voelde geen drang om met iemand te spreken. Het was groots. Het schuim
spatte over ons heen, de waakzame kapitein gaf zijn orders, de matrozen
waren gereed om te gehoorzamen. De wind was sterk buiten de “GOU-
DEN POORT” en ik heb nog nooit zó van iets in mijn leven genoten.”
Dan gaat ze al mijmerend verder: “God houdt de winden in Zijn handen.
Hij houdt de wateren onder controle. We zijn slechts stipjes op de brede,
diepe wateren van de Stille Oceaan, maar engelen des Hemels worden
gezonden om dit kleine zeilbootje te bewaken als het over de golven raast.
Oh, de wonderbaarlijke werken Gods! Zo ver boven ons begrip! Met één
blik aanschouwt Hij de hoogste hemelen en het hart van de zee.”
Toen zij kort daarna schreef over Christus, die de storm stilde schreef
- pag - 110